سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 2004012
  • بازدید امروز: 70
  • بازدید دیروز: 108
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[961]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 973   )                                                                               

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )


( قسمــت بیست و یکـــــم )


کمـال حکمـت و لطـف


 

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 275 آیه 78 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَاللّهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَیْئًا

 وَجَعَلَ لَکُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

و خدا شما را از شکم مادرانتان در حالى که چیزى نمى‏ دانستید بیرون آورد

و براى شما گوش و چشم ها و دل ها قرار داد باشد که سپاسگزارى کنید

 تفسیـــر ادبی و عرفانی :

بـدان کــــــــه ؛

بعد از عالَم ذَر و عالَم صُلب ،

اولین منزل آدمی شکم مادر است ،

که در آغاز ، آبی ،سپس نطفه ای ، سپس گوشت و استخوانی ، سپس جنین ، و رو به تکامل !

چون چهار ماهه شود و روح در تن آید ؛ زنده شود !

در آن هنگام ؛ وجودی زیبا ، صورتی پرنگار ، و بدنی پر اسرار خواهد شد !

و از الطاف خدائی ، تعبیه هایی در آن شود ؛ که عاقل چون به آن نگرد ، در شگفت شود !

چنان که در مغز وی دماغ آفرید ! و آن را سه طبقه بر هم ساخت :

در طبقه ی اول ، فهم نهاد ، در دوم ، عقل ، و در سوم ، حفظ !

و کمال حکمت او این که ؛ مغز را سرد و تر آفرید !

و در مقابل آن دل را گرم و خشک آفرید ! تا بخار دل و حرارت آن که به مغز رسد ، او را زیان نرساند !

دل را که آفرید ؛ رگهای جهنده درو پیوست ، و زندگی در آن روان ساخت ،

جگر که بیافرید ؛ رگهای پیوسته در آن نهاد ؛ تا غذای همه ی تن در آن روان باشد !

معده را که آفرید ؛ روده را در او پیوست !

جای نطفه بیافرید ، مثانه و ممر دفع ادرار در او پیوست !

دماغ را نرم و تَر آفرید تا سخن درگیرد !

پوست پیشانی را سخت کرد تا موی بر آن نروید !

پوست ابرو را میانه آفرید تا موی روید ولی دراز نگردد !

جای روشنی چشم را پیـــه ساخت تا آن را تبــــاه نکند !

زبان را جای پر لعاب قرار داد تا آسان سخن گوید ،

زبان را در دهان قرار داد تا از صدمات خارجی در امان باشد !

بر سرِ حلقوم ، پرده ای آفرید تا چون بخواهد غذا فرو رود ،

سرِ نای بسته شود و غدا به لوله ی تنفس نرود !

آنگاه غذا در گرمیِ جگـــرِ سیاه در معده پختـــه شود ،

و شیره ی پاک (عصاره) آن را توسط رگها به اندام رساند !

دست و پا را در جای معین و به اندازه معین قرار داد ؛ تا امورات بدن با آن انجام شود !

چشم و گوش و بینی و سایر اندام را ؛ هرکدام در جای خود و به اندازه معین قرار داد ؛

تا در انجام وظایف مزاحمتی برای هم نداشته باشند ! بلکه به کمک یکدگر آیند !

[ تا مثلاً برای کمک به چشم ، گوش و بینی عینک را نگاه دارند ! ]

پس ای جوانمرد ؛

درست بنگر و بیندیش که ؛ از قطره ای آب ناچیـز چه آفرید ! ؟ و چند آفرید ؟

از استخوان و گوشت و پوست و پیه و زَهره و جگر و سِپُرز و رگ و پَی و موی و ناخن و دندان !

که چون آفرینش به کمــــال رسید و نُه ماه به سرآمد ؛ به فرمــان حقّ در روز معین و ساعت معین ،  

از شکم مادر خارج و پا به عرصه ی این دنیای خاکی نهد !

و چون به دنیا آمد ؛ اول گریــــه کند !!! که گریه کردن تنفس نوزاد را سبب شود !

[ و شاید از این که از آن جای گرم و نرم و آرام ؛ به دنیای سرد و خشن و پر هیاهو آمده ! ]

در این هنگام او گریان است در حالیکه همه خندان !

و انسان عاقل آن است که کاری کند تا موقع رفتن از دنیــــا ؛ که همه گریانند او خندان باشد !!!

وقتی که تــو آمدی به دنیـــا عریــان

بودند همه خنــدان و تـو بودی گریان

کاری بکن ای دوست به وقــت رفتــن

باشند همه گریان و تو باشی خندان !

... لاَ تَعْلَمُونَ شَیْئًاوَجَعَلَ لَکُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ ...

چون نادان و بی علم به دنیــــا آمد ، به کمالِ لطف خود ، او را گوش داد تا لطایفِ ذکر بشنود !   

چشم داد ، تا شگفتی های صنع ببیند !  دل داد ؛ تا محبت و مهر حق را بشاید ! آن گاه فرمود :

... لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ تا سپـــاس این همه نعمت ها را به جـــــــا آرد !




موضوع :


 نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 972   )                                                                               

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )


( قسمــت بیستـــــم )


کاروان عشـق



 

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 274 آیه 71   ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَاللّهُ فَضَّلَ بَعْضَکُمْ عَلَى بَعْضٍ فِی الْرِّزْقِ فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُواْ بِرَآدِّی رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ

فَهُمْ فِیهِ سَوَاء أَفَبِنِعْمَةِ اللّهِ یَجْحَدُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

و خدا بعضى از شما را در روزى بر بعضى دیگر برترى داده است ،

و [لى] کسانى که فزونى یافته ‏اند روزى خود را به بندگان خود نمى ‏دهند

 تا در آن با هم مساوى باشند ، آیا باز نعمت‏ خدا را انکار مى ‏کنند


 تفسیـــر ادبی و عرفانی :

 

بـدان کــــــــه ؛

روزی هــــــا گونـــــاگون است ؛

چنان که روزیِ نفس ،

و روزیِ دل ،

و روزیِ روح ،

با هم تفــــــاوت دارند .

روزیِ نفس ؛

گروهی را توفیقِ طاعت دهد ،

و گروهی را رسواییِ معصیت دهد ،

روزیِ دل ؛

گروهی را حضور دل است ،

و گروهی را غفلت با دوامِ قسوت !

و روزیِ روح ؛

قومی را کمــــال معرفت ،

و صفـــــــای محبّت است ،

و جمعـــــی را حُبِّ دنیـــــــــا ،

و مشغلــــــه ی علاقت است .

بهترین و با ارزش ترینِ روزیِآدمی ؛

توفیقِ عملی است که او را به رشد و معرفت رساند ،

و موجبِ مشاهده ی جمال حضرت حقّ گردد ،

که مصطفی (ص) فرمودند :

من زیر سایه ی پروردگارم هستم ،

که مرا خوردنی و آشامیدنی روزی می دهد .

 

 

کاروان عشـق

 

پـــــریشان‏ حالــــــى و درماندگىّ ما نمــى‏ دانى

خطا کارى ما را فــــــــــاش بى پـــروا نمى ‏دانى


به مستى ، کـــاروان عاشقان رفتند از این منزل

بـــرون رفتنــــــــــد از "لا "جانب "الّا"، نمى‏ دانى

تهـــى‏ دستى و ظالــــم پیشگــىّ مــا نمى ‏بینى

سبکبــــارىِّ عاشق پیشــــه ی والا ، نمى‏ دانى

بـــــرون رفتند از خــــود تــــا که دریابند دلبــر را

 تو درکنـــج قفس منــزلگه عنقــــــــا نمى‏ دانى

زجــا برخیز و بشکن این قفس ، بگشاى غلها را

تــو منـــــــزلگـــــاه آدم را وراء "لا" نمــــى‏ دانى

 

نبــــردى حاصلــى از عمر ، جز دعواى بى ‏حاصل

تــو گــــویى آدمیّت را جـــز این دعــوا نمى‏ دانى

( دیوان امام خمینی [ره] ص 182 )


این جمعه هم گذشت و نیامدید آقـــا !


شاید ما همچنـــــان سرگـــرم دنیـــا و زنــدگانی خویشیــم


ولی هر روزه برای تعجیل در ظهـــــــــور مبارکتــــــان


دعــــای فــــــرج بر لب داریـــــــم






موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 971   )                                                                                  

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )


( قسمــت نـوزدهـــــم )


اسیــرانِ زمیــن


 

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 274 آیه 70 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَاللّهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّاکُمْ وَ مِنکُم مَّن یُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْ لاَ یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئًا إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ

   تفسیـــر لفظـــی :

و خدا شما را آفرید سپس [جان] شما را مى‏ گیرد و بعضى از شما تا خوارترین [دوره] سال هاى زندگى [فرتوتى] بازگردانده مى‏ شود به طورى که بعد از [آن همه] دانستن [دیگر] چیزى نمى‏ دانند قطعا خدا داناى تواناست

 تفسیـــر ادبی و عرفانی :

به زبان اهل معرفت و به ذوق این جوانمردان ؛

پست ترینِ عمــــــــــر آن است که ؛

بنده را در عنفوان جوانی ،

وقتی خوش و روزگاری مساعد و صحبتی نیکو بُوَد ،

چون چندی بر این حال بگذرد ،

آن گاه که او را فتـــــــــرتی روی دهد ،

روی به دنیــــا آورَد ،

و از مــال دنیـــا گــــــــرد آورَد ،

سالکانِ راه ، این را [ اَرذَلِ العُمر ] دانند !

 

نوشته اند که حضرت مصطفی (ص) در مورد عمر انسان فرمودند :

نوزاد تا به ادراک نرسیده ؛

آن چه کار نیـــــــک کند ؛

بهره ی پـــــدر و مـــــادر میشود ،

و اگر کار بـــــدی بکند به حساب آورده نمیشود !

چون به سن ادراک و رشد رسد و مسلمان باشد ؛

دو فرشتـه نگهبان اویند ؛

 تا او را از آفت ها و بدی ها نگاه دارند !

و چون به سن چهـــــل رسد ؛

خداوند او را از سه بــــلا ایمــن دارد :

جنـون (دیوانگی) ، جــــذام (خوره) ، بَـــرَص (پیسی)

و چون به سن پنجــــــاه رسد ؛

کار های نیک او را دو برابــــر محسوب کند !

و چون به سن شصت سالگی برسد ؛

خداوند تــوبــــه ی او را بپذیرد ،

و چن به سن هفتـــــاد رسد ؛

اهل آسمان او را اجابت کنند ، و لبّیک گویند !

و چون به سن هشتـــاد رسد ؛

کارهای نیک او ثبت و کارهای بــــد او بخشوده شود !

و چون به سن نــــــــود رسد ؛

خداوند همه ی گناهان او را آمرزد ،

و او را شفیـــــع خانواده اش قرار دهد ،

و نام او نزد خداوند در دفتــر اسیرانِ زمین ثبت گردد !

و چون سن او به صـــــد سالگی برسد ؛

[ اَرذَلِ العُمـــــــر ] است !

و دیگر با داشتنِ دانش های پیش ، چیــــزی نمی داند !

عمل او نزد خداوند مانند زمان سلامت و صحت ، مقبول ؛

و گنــــــاه او در نامـــه ی عمــــل ثبت نمی شود !

الهــــــــــی ؛

این چه بَتَــــر (بدتر) روزی است ؟

ترسم که مرا از تو جــــز حسرت ، نــه روزی است !

می لرزم از این که نــــه اَرزم ! و از آن که نــــــه اَرزم چه ســـــــازم ؟

جز آن که می سوزم تا از این افتـادگی برخیـــزم ! از بخـــت خــود ، چـــــــون پرهیـــــــزم ؟

و از بودنـــــی کجـــــــــا گــــریــــزم ؟ و تــا چـــاره را چــــه آمیــــــــزم ؟ در هامـــون کجــــا گریـــــزم ؟

کــــریمـــــا ؛

دلِ من دریایِ حسرت است ! و تن مـــن مـــایــــه ی درد و غـــــم !

نیارم گفت که این همــه ، چـرا بهــره ی من ؟ نه دست رسد مـــــرا به معـــدن چــــــاره ی مــن !

مـــرا تـــا باشــد این دردِ نهـــــانی    تـــو را جویــــم که درمانم تو دانی

http://axgig.com/images/85248809611463624903.gif

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان


 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

  

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات





موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 970   )                                                                                  

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )


( قسمــت هیجـدهـــــم     )


بــار امـــانـت


 

 

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 274 آیه 69 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ

فِیهِ شِفَاءلِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

سپس از همه میوه ‏ها بخور و راه هاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى ، [آنگاه]از درون [شکم] آن

شهدى که به رنگ هاى گوناگون است بیرون مى‏ آید ، در آن براى مـــــردم درمـــــــــانى است ،

راستى در این [زندگى زنبوران] براى مردمى که تفکر مى‏ کنند نشانه [قدرت الهى] است

 

 تفسیـــر ادبی و عرفانی : [بخش دوم ]

 

خداوند تبارک و تعالی چند چیز عزیز و گران بها را ؛

در چند چیز حقیر و پست قرار داده است :

چون سنّت خداوند بر این است که ؛

هرچه عزیـــــــزتر و شــــریف تر است ؛

در کم بهــــا تر و حقیــــر تر قرار دهد !

چنانچه عسلِ با حلاوت را در زنبور نحیف ؛

ابریشم ظریـــف را در کرمی ضعیـــف ،

مروارید درخشان را در صدفی تاریک ،

و مِشک را در نـــاف آهویِ دشتی پدید آورد !


خداوند در این دو آیه (68و69) از روی اشارت می فرماید :


ای محمّــد ؛

 

ما آن روز که امّت تـــــو را ستــــودیـــــــــم ؛

و [ کُنتُـــــم خَیـــرَ اُمَّـــةٍ اُخرِجَت لِلنّاس] گفتیم ؛

آن درازعمــــرانِ بسیـارطاعت را هم دیدیم !

آن روز که زنبـــــــور نحیف را عسل دادیم ؛

جانداران قوی هیکل و توانا را هم دیدیم !

آن روز که آن کِرم ضعیف را ابریشم دادیم ؛

مــــارهـــای بزرگ و با هیبت را هم دیدیم !

آن روز که آن آهوی دشتی را مِشک دادیم ؛

شیــــــــران با صولـــــــت را هم دیدیــــم !

آن روز که عندلیـــب را آواز خوش دادیــــم ؛

طاووســــــان زیبـــــــــا را هم دیدیــــــم !

و آن روز که این مشتی خاک ( امّت تو ) را ثنــــــــا گفتیم ؛

فرشتـــــــــگان صف زده را در راه خـــدمت دیدیم !

همه را دیدیـــــــــم و این امت تـــــــــو را برگزیــــدیــــــم !


زان پیش که خواستی مَنَت خواستـه ام

عالَـــم ز بــرای تــــــو بیـــاراستـــــــه ام

در شهر مرا هــــــزار عاشق بیش است

تو شـــاد بزیّ که من تـو را خواستــه ام


بـار امــانت  

غــمى خواهم که غمخوارم تـو باشى

دلــــــى خواهم ، دل آزارم تـــو باشى

جهــــــــان را یـک جـــوى ارزش نباشد

اگر یــــــــــــارم ، اگر یــــارم تو باشى

ببــوسم چــــوبـــه دارم به شــــــادى

اگر در پـــــــــــاى آن دارم تــــو باشى

به بیمـــــارى ، دهــم جـان و سر خود

اگر یـار پـــــرستـــــارم تـــــــــو باشى

شـــوم ، اى دوست ، پرچمـدار هستى

در آن روزى که ســـردارم تـــــو باشى

رسد جــــانم به فـــوق "قاب قوسین"

 که خورشید شب تــــارم تــــو باشى

کِشم بــــــار امـــــــــانت ، با دلى زار

امـــــانتـــــدار اســــرارم تــــو باشى

( دیوان امام خمینی [ره] ص 181 )

 

اَنَا المَهــدِیِّ القائمِ المُنتَظَر !

 

این خبــــــر خوش را کَــــــــی خواهیــــــم شنیـــــد ؟


تقدیم به دوستداران امام مهدی (عج) و منتظران ظهور حضرتش :

[ روی عنوان ها کلیک کنید ]



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 969 )                                                                                      

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )


( قسمــت هفـدهـــــم   )


لـذّت شیـرینیِ عبـادت



 

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 274 آیه 69 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ

فِیهِ شِفَاءلِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

سپس از همه میوه ‏ها بخور و راه هاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى ، [آنگاه]از درون [شکم] آن

شهدى که به رنگ هاى گوناگون است بیرون مى‏ آید ، در آن براى مـــــردم درمـــــــــانى است ،

راستى در این [زندگى زنبوران] براى مردمى که تفکر مى‏ کنند نشانه [قدرت الهى] است

 

باز هم بگوئیــد با کدخـــــدا بستن راحت تر است !!!

 

 تفسیـــر ادبی و عرفانی :

 

کار مؤمن از چند جهت مانند کار زنبـــور عســــل است :

1 ـ زنبور عسل از کثافت ها و پلیدی ها و چرکی ها دوری می کند !

مؤمن هم از گناه و نافرمانی و سرپیچی از احکام خـــــدا پرهیــــــــز دارد .

2 ـ چون شب در رسد همه پرندگان به لانه های خود می روند جز زنبور عسل که در شب برای گرفتن شهد (شیره گلها) بیش از روز پرواز می کند !

همین گونه ؛ همه ی مردم چون شب رسد در بستـــر راحت می روند ، لکن مؤمن شب هنگام شهــــد دنیـــا را می گیــــرد و در حضور خـــــدای خویش به عبادت می پردازد ، و دردِ دل خود را با خــــدا در میان می گذارد !

3 ـ زنبور عسل خودسرانه و از روی هوی و هوس کار نمی کند ! بلکه به فرمان پادشاه خویش انجام وظیفه می کند !

همین گونه مؤمن هم با هوی و هوس و خواستـــــه ی دل عمل نمی کند ، بلکه فرمان حق را اطاعت می کند !

 

 

4 ـ زنبورعسل از انواع پرندگان و جانداران بیــــــم دارد و صـدمـــه می بیند ، ولی او آزاری به دیگران نمی رساند ، بلکه سود رسان است !

همین طور مؤمن هم پیوستـــه در معرض آزار دیگران است ، ولی آزار مردم را تحمّل می کند و خود به دیگران آزاری نمی رساند ، بلکه برای جامعــــه اش مفید و سود رسان است !

5 ـ زنبورعسل خاتمه ی وظیفه ی خود را بر رفتـــن به کنــــدو و قرار گرفتن در جای خویش می داند !

همین گونه مؤمن هم لذّت شیرینیِ عبادت را نمی یابد جز وقتی که در تنهائی و خلوت ، جز خـداونـــــد کسی او را نمی بینـــد !

 

اگـــــر لــذّتِ تــرکِ لـــذّت بدانی


دگر هیچ لذّت ، تو ، لــذّت ندانی

 

 ( کُونُـــوا کَاالنَّحــــل )

 

پس ای جوانمـــــرد ؛

همچون زنبــــور عســــل بـــــاش ؛

اگر می خوری ؛ پـــاک و پاکیــزه بخـــــور ،

و اگــــر می نهـــی ؛ پاکیــــــــزه و مفیــــد  نِـــه !

و اگر به درخت گلـــــی یا میــــــــوه ای رسیــــــــدی ،

شــــاخــــه ی آن را مشکـــــــــن !


تقدیم به دوستداران امام مهدی (عج) و منتظران ظهور حضرتش :

[ روی عنوان ها کلیک کنید ]



موضوع :


<   <<   61   62   63   64   65   >>   >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *