نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 970   )                                                                                  

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )

( قسمــت هیجـدهـــــم     )

بــار امـــانـت

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 274 آیه 69 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ

فِیهِ شِفَاءلِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

سپس از همه میوه ‏ها بخور و راه هاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى ، [آنگاه]از درون [شکم] آن

شهدى که به رنگ هاى گوناگون است بیرون مى‏ آید ، در آن براى مـــــردم درمـــــــــانى است ،

راستى در این [زندگى زنبوران] براى مردمى که تفکر مى‏ کنند نشانه [قدرت الهى] است

 تفسیـــر ادبی و عرفانی : [بخش دوم ]

خداوند تبارک و تعالی چند چیز عزیز و گران بها را ؛

در چند چیز حقیر و پست قرار داده است :

چون سنّت خداوند بر این است که ؛

هرچه عزیـــــــزتر و شــــریف تر است ؛

در کم بهــــا تر و حقیــــر تر قرار دهد !

چنانچه عسلِ با حلاوت را در زنبور نحیف ؛

ابریشم ظریـــف را در کرمی ضعیـــف ،

مروارید درخشان را در صدفی تاریک ،

و مِشک را در نـــاف آهویِ دشتی پدید آورد !

خداوند در این دو آیه (68و69) از روی اشارت می فرماید :

ای محمّــد ؛

ما آن روز که امّت تـــــو را ستــــودیـــــــــم ؛

و [ کُنتُـــــم خَیـــرَ اُمَّـــةٍ اُخرِجَت لِلنّاس] گفتیم ؛

آن درازعمــــرانِ بسیـارطاعت را هم دیدیم !

آن روز که زنبـــــــور نحیف را عسل دادیم ؛

جانداران قوی هیکل و توانا را هم دیدیم !

آن روز که آن کِرم ضعیف را ابریشم دادیم ؛

مــــارهـــای بزرگ و با هیبت را هم دیدیم !

آن روز که آن آهوی دشتی را مِشک دادیم ؛

شیــــــــران با صولـــــــت را هم دیدیــــم !

آن روز که عندلیـــب را آواز خوش دادیــــم ؛

طاووســــــان زیبـــــــــا را هم دیدیــــــم !

و آن روز که این مشتی خاک ( امّت تو ) را ثنــــــــا گفتیم ؛

فرشتـــــــــگان صف زده را در راه خـــدمت دیدیم !

همه را دیدیـــــــــم و این امت تـــــــــو را برگزیــــدیــــــم !

زان پیش که خواستی مَنَت خواستـه ام

عالَـــم ز بــرای تــــــو بیـــاراستـــــــه ام

در شهر مرا هــــــزار عاشق بیش است

تو شـــاد بزیّ که من تـو را خواستــه ام

بـار امــانت  

غــمى خواهم که غمخوارم تـو باشى

دلــــــى خواهم ، دل آزارم تـــو باشى

جهــــــــان را یـک جـــوى ارزش نباشد

اگر یــــــــــــارم ، اگر یــــارم تو باشى

ببــوسم چــــوبـــه دارم به شــــــادى

اگر در پـــــــــــاى آن دارم تــــو باشى

به بیمـــــارى ، دهــم جـان و سر خود

اگر یـار پـــــرستـــــارم تـــــــــو باشى

شـــوم ، اى دوست ، پرچمـدار هستى

در آن روزى که ســـردارم تـــــو باشى

رسد جــــانم به فـــوق "قاب قوسین"

 که خورشید شب تــــارم تــــو باشى

کِشم بــــــار امـــــــــانت ، با دلى زار

امـــــانتـــــدار اســــرارم تــــو باشى

( دیوان امام خمینی [ره] ص 181 )

اَنَا المَهــدِیِّ القائمِ المُنتَظَر !

این خبــــــر خوش را کَــــــــی خواهیــــــم شنیـــــد ؟

تقدیم به دوستداران امام مهدی (عج) و منتظران ظهور حضرتش :

[ روی عنوان ها کلیک کنید ]