سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 2004063
  • بازدید امروز: 121
  • بازدید دیروز: 108
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[961]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 953 )                                                                                       

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء چهــاردهم ـ صفحه 267 )

  ( قسمــت اوّل )

آتش معـرفـت

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 267 آیه 1 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

أَتَى أَمْرُ اللّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ و تَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ 

   تفسیـــر لفظـــی :

 [هان] امر خدا دررسید پس در آن شتاب مکنید

او منزه و فراتر است از آنچه [با وى] شریک مى‏ سازنـــد

تفسیـــر ادبی و عرفانی :

به یاد و نام خــــدا دلهـــا واله و حیران ،

و خـردها به عـزت این نام سرگردان ،

و روان هـــا به کشف جـــلال

و بـزرگــواری نام او دهشت زده و پریشان،

خلق را فناء و عدم ، نصیب ،

و خالق را اَزَل و قِـدَم ، بهـره است.

نوشتــــــه انـــد :

روزی عارفی در مکاشفه جلال حق مستهلک شده بود ؛

و از خود بی خود گشته غریق دریــای محبت

و حریق آتش معرفت شده همی گفت :

خــدایـــا ؛

اگرت بخوانـم برانی !

اگرت نخوانم همانی !

پس چکنم من بدین حیرانی ؟ !

هم تو مگـرسامان کنی !

راهم به خود آسان کنی

 

پناهـنـده از تو بسوی تو است ،

نه با تو قــرار است و نه از راه تو فـرار !

نه با تو مرا آرام ، نه بی تو کارم به سـامان !

نه جای بُریدن و نه امید رسیدن!

فریاد از تــو ،که جان ها همه شیدا از تــو،

و این دل ها همـه حیـران تــو است.

 

 عارفی گفت: چون پنداشتم که به جائی رسیدم به پنهانی ندائی رسید که : هـر وقت گمان کردی که ما را یافتی همان دم ما را نیافتی و هـر وقت که گمان بردی ما را نیافتی آنگاه یافتی!

    خـداونــد به خـلـق می نماید که این کار نه به حد فهم و وَهم آدمیان است و نه در گاه تأویل و تفسیر عالمان و نه میدان عبادت عابدان، و نه بیابان تحیـر عارفان است،

زهـری با شهـدی آمیخته،

هم درد است و هم دارو !

هم شادی و هم زاری !

بنده میان این دو حال سرگـردان !

هم گریان و هم خندان، همی گوید :

خــدایــا ؛

دلم از درد کباب است،

و روزگار نشان اینکه خذلان ملازم ،

و توفیق درحجاب است ،

بیچـاره نمی داند که در سخـن عــذاب است ،

یا از مولی عتـــاب است!

دردی است مرا که بهی مبـــاد ،

کــه مــرا دریــن صـــواب است ،

یا دردمندی به درد خرسنـد !

کسی را چه حساب است !

سخنی درآمیختـم چون سنگ ،

که در آن هم آتش هم آب است !

خـدایــا ؛

داستان این است که برداشتم ،

پس این بیچاره را چه جواب است؟

بزرگی را پرسیدندخـدای را دوست داری؟

گفت: آری دارم ،

گفتند دشمن خـدا را که ابلیس است دشمن داری؟

گفت: مارا از محبت حق چندان شغـل افتاده ؛

که با دشمنیِ دیگـری مجـال فراغت و پرداخت نیست !

زنجیــر معـنبــــــر تــــــــو دام دل مــاست

عنبـر ز نسیــم تـــــــــو غــلام دل مــاست

درعشق تو چـون خطبــه بنـام دل ماست

گوئی کـه همــه شهــد به کام دل ماست

أَتَى أَمْرُ اللّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ ...

فرمان خداوند ، و طاعت داشتِ او رنگارنگ ؛

ظاهرِ بنده را امری فرمودند ،

و باطن وی را امری دیگر ،

ظاهر آن که ؛ بر درگاهِ عبادت کمرِ خدمت همی بسته باش !

باطن آن که ؛ بر بساطِ معرفت به صفت حرمت ، آهسته همی باش !

دل را دوامِ مراقبت فرمودند ،

و سِـرّ را در مقام معرفت طلب صفاء ،

و روح را در عین مشاهدت ، لزوم حضرت فرمودند ،

آن گاه فرمود :

دریافتِ مرا تعجیل مکنید !

و از اندازه ی فرمان در مگذرید ،

که آن که صادق است ،

روزی برسد به آن چه مراد است ،

و فرمان بُردارِ حقّ ،

از دیدار بر میعـــــــــــــاد است !

السلام علیک یا مولای یا اباصالح المهدی

این جمعه هم گذشت و نیامدید آقـــا !

شاید ما همچنـــــان سرگــــــرم دنیـــا و زنـــــدگی خویشیــم

ولی هر روزه برای تعجیل در ظهـــــــــور مبارکتــــــان

دعــــای فــــــرج بر لب داریـــــــم



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 952 )                                                                                       

ســوره 15 : حجـــر ( مـکّــی ـ 99 آیه دارد ـ جزء چهــاردهم ـ صفحه 262 )


  ( قسمــت شانـزدهـــــم )


مظنّـه ی مشـاهـدت


 

  ( جزء چهارد هــم صفحــه 267 آیه 97 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

 

وَ لَـقَـد نَعـلَـمُ اِنَّکَ یَضِیقُ صَـدرُکَ بِما یَقُـولُـونَ


   تفسیـــر لفظـــی :

 

و قطعا مى‏ دانیم که سینـــــه تــــــــــو از آنچه مى ‏گویند تنگ مى‏ شود


  تفسیـــر ادبی و عرفانی :

 

 

            این آیت تسلیت دل مصطفی(ص)

و اشارت به آن رنــــــــج ها است

که از کافـران به وی می رسید،

( و تا این زمان نیز می رسد )

( با گفتـه ها و نوشتـه های مسموم و فیلم های موهن )

 

خداوند می فرماید :


                           ای محمّــد ؛ 

 

از رنـــج تـــــو با خبـــریم ،

و از آنچه بر تـــــــو می گـذرد آگاهیم ،

تو دل خود را در میدان مواصـلـت ما روان دار ،

و به حضـــرت نمــــاز در آی ،

که نمــــاز مظنّـــــه ی مشــاهــــدت است ،

و با مشاهـده ی دوست بـــار بـــلا کشیدن آسان است !

که فـــرمـــود : فَـسَـبِّـــح بِحَمـــــدِ رَبِّـکَ...

 

ادامه دهندگان راه شهدای پانزده خرداد 1342

 

شما کــدام یک از این عزیزان را می شنـاسیـــد ؟


معنی دیگـرِ آیـه :

 

گفته اند که خــداونـــد می فــرمـــایــد :


                                        ای محمّــد ؛

 

ما می دانیم که دل تو از آن ناسزا ها 

که بیگانگان و کافـران در باره ی ما گویند به تنگ می آید ،

و از این که برای مــــــــــا زن و فـرزنــــــد و انــبــــــــــاز می سازند !

تـــــــو دلتنـــــــــــــگ مبــــــــــــــاش ،

و خوش همی باش !

که جلال عزت مـــــــــــا را از گفتـار ناسزای ایشان زیان نیست ،

و وحدانیت و فـردانیت مــــــــا را از آن نقصانی نـــــه !

ما همــــــــان سُبُّـــــوح و قـــدّوس

و منزّهـیــم از گـُمـان و نقص و پنــــــــدار ،

و ما از ازل یکتــا و یگانــــه بوده و تا ابـــــــــد هستیم ،

و ما از قـیــاس و وَهــم آنان دور و بیــرونیم .


جمــال یـــار ندارد نقاب و پرده ولی  

   

غـبــار ره بنشان تا نظــر توانی کرد


بیا که چـــاره ی ذوق حضور و نظم امور 

 

به فیــض بخشی اهـل نظــــر توانی کرد

 

همه مشکلات مــــــا


ناشی از غیبت طولانی مولایمان


محبــوب دل هـا و منجی انســـان هـا


حضرت حجـة ابن الحســــن المهــــدی(عـــج) است

 

 

پس برای تعجیــــل در فـــرج مبارکشان زیـــاد دعا کنیم


 

 

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان


 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

  

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات

 

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 951 )                                                                               

ســوره 15 : حجـــر ( مـکّــی ـ 99 آیه دارد ـ جزء چهــاردهم ـ صفحه 262 )


    ( قسمــت پانـزدهـــــم )


 بیـم دهنــده

 

    ( جزء  چهارد هــم صفحــه 266 آیه 89 )

 

بسم الله الرحمن الرحیم


وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ


   تفسیـــر لفظـــی :

 

و بگو من همان هشدار دهنده آشکارم


   تفسیر ادبی و عرفانی :


                      بگـو ای محمّــد ؛

 

که منـــم بیـــم دهنـــده ی آشکار !

 

این کلمه ی (من) جز اهل صفوت و تمکین

و ارباب صدق و تسلیم ، دیگـری را مسلّم نیست،

یعنی کسانی که در عالـم تفــریــد،

از عـیــن جمع نَفَس زنند ،

علایــــق و خلایـــــق منقطـــــع دانند ،

اسبـــــــاب را مضمحـــــــــل،

و حـــــدود را متلاشی

و اشارت و عـبـارت را متناهی دانند !

به یکبارگی دل بسوی حق پرداختـــه ،

و غیر او بگذاشتـــــه ،

که فــرمــــــود :

بگــو خــــدا و دیگران را واگــــــذار

(قُلِ اللهُ ثُــــــمَّ ذَرَهُـــــم)

 

نوشته اند یک روز جابــــــر ابن عـبـدالله انصاری

(از صحابه ی خاص و جد اعلای خواجه عبدالله انصاری نویسنده این تفسیر)

بر در سرای رســــول خـــــــدای در می زد

حضرت فرمود کی بر در است ؟

جابـــــــر گفت : مـــــــــــن !

رسول خـدای از گفتن و شنیدن آن کلمه کراهـت داشت ،

و به جابـر فـــرمود :

تـــــو گـفـتــــــــی منــــــــــم؟

من باری نگویــم من منــــــــم !

فـرمان آمد از جبّــــار کائنـــــــات که :

بگو من منم ! بیـــــم دهـنـــــــده ی آشکار !


ای محمّــد؛

 

تــــو دیگـری و کار تو دیگـر است،

تو را مسـلّـــم داشتیم که گوئی من منم ،

زیرا تـــو به مـــا و بـرای مــا هـستی !

در اخبـــار معـراج آمده که :

در خـلـوت قــرب حــق 

بر بساط انبساط این راز برفـت که :

ای محمّــد ؛

 

تـــــــــو برای مـــــــــــن باش چنان که نبودی !


مــــــن برای تــــــــو باشم همچنان که از ازل بوده ام !



 

و این همان است که فـرمــــــــود :


                          ای محمّــد ؛

از مشرکان روی بگــردان،

یعـنـی باش برای مـــــــاو بگـــــو به مـــــــا ،

و چون با مـــــــا و برای مـــــــا بودی،

پس به جز با مـــــــا با کسی پیوند نداشته باش

و آن چه مـــــــا تو را به آن خاص گردانیدیم

تصریح و اظهــــــــــــار کن

و محبت مـــــــا را نسبت به خودت اعـــلان نما !

( اَلّلهُمّ َصَلّ ِعَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُم )

 

 

انتـظــار

 

از غــــم دوست ، در این میکده فــــریاد کشم

داد رس نیست کـه در هجــــر رخش داد کشم


داد و بیــــداد که در محفـل مــــا رنـدى نیست

کــــه بــــرش شکوه بــرم ، داد ز بیــداد کشـم

شادیــــم داد ، غمم داد و جفـــا داد و وفــــــا

 بــا صفـــا مـــنّت آن را کـه به مــن داد ، کشم

عـــــاشقم ، عــــاشق روى تو ، نه چیز دگرى

بــــار هجــــــران و وصالت به دل شاد ، کشم

در غمت اى گل وحشىِ من ، اى خســرو من

 جــــور مجنــــون ببـــــرم ، تیشه فرهاد کشم

مُـــــردم از زنـــدگىِ بى تــو که با من هستى

طــــرفه ســرّى است که باید برِ استــاد کشم

 

سال هــــا مــى گــــــذرد ، حادثـــه ها مى آید

انتظـــــارفـــــــرج از نیمـــــه خــــــرداد کشـــم


( دیوان امام خمینی [ره] ص 154 )

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 950 )                                                                               

ســوره 15 : حجـــر ( مـکّــی ـ 99 آیه دارد ـ جزء چهــاردهم ـ صفحه 262 )


  ( قسمــت چهاردهـــــم )


بیـزاری از دنیـای کفّـار


 

  ( جزء چهارد هــم صفحــه 266 آیه 87 )

 

بسم الله الرحمن الرحیم


لاَ تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلاَ تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ


   تفسیـــر لفظـــی :

 

و به آن چه ما دسته‏ هایى از آنان [کافران] را بدان برخوردار ساخته‏ ایم چشم مدوز

و بر ایشان اندوه مخور و بال خویش براى مؤمنان فرو گستر



   تفسیر ادبی و عرفانی :


                                          ای محمّــد ؛

 

این زینت دنیـــــــــا کـــه از کافـــــــران دریـــــــغ نداشتیـــــــــم ،

تـــــــو نیــــک در آن منگـــــــر ، و به وی انس مگـیـــــــــــر ،

چشـــم تــــــــو از آن عزیـــــــــز تـــــــــر است کـــــــه ؛

بدان ها نِگـَـرَد که مـــــــــــــا ننگــریستـــه ایم ،

یا آن پسندد که مــــا نپسندیده ایم !


 

در خبـــــر است که :

مصطفی(ص) چنــان با این آیــــه ادب گرفت ؛

که شب معراج همه ی نعمت هـــای بهشت بر او عـرضه کردند ،

به هیـــــــچ چیـــــــــز آن هــــــــا توجــــــه نکرد ،

چه آنجا که دوستی بر کمـــــال بُـــوَد ناچار در آن غــیــــرت بُــوَد !

موسی از خـداونــد دیـــــدار خواست لَن تَرانی شنید !

سپس جواب آمد که هرگز مرا نخواهی دید !


ولی به مصطفی(ص) فرمود :


                     ای محمّــد ؛

 

دیـده ای که با آن به مـــا نگــری به عاریت به کس ندهی ،

چه ؛ که لذت های دنیـــا و نعمت های این جهان ،

ارزش آن را ندارد که آن ها رخت خویش در دیده ی تو نهند !

... وَ اخفِض جَناحَکَ لِلمؤمنین

خفض جناح کنــایـــه از خوش خُـلـقــی و خوی نیک است ،

و اشارت است به کمـال خـوی و غایت شفقت پیغمبر(ص) بر مـــــردم ،

چنان که در جنگ اُحُــــــد با این که چندین زخم برداشتـــه بود ،

دامـــــن رحمت خـــــــــــــود را بســـــــط داد ؛

و گفت : خـداونـــــــــــــــدا ؛

قــــــــــوم مــــــــرا هـدایت کن که ناداننــــــــــد !

 

 

تفسیر آیه شریفه از تفسیـــر نـــــور :

نهـــى، همه جا بعد ارتکاب عمـــل  نیست ، بلکه گاهى نیز براى هشدار و پیش‏گیرى است .

پیامبر اکرم صلى الله علیه  وآله هرگز رغبتى به دنیاى کفار نداشت ، لذا نهىِ خداوند ، به معناى هشدار است  که دیگر مؤمنان چشم به دنیاى کفار ندوزند .  پیامبر اکرم صلى الله  علیه وآله فرمودند : هر کس به آن چه در دست دیگران است خیـــره شود همّ و غمّ او  زیاد شده و ناراحتیش درمان نمى‏شود .  یکى از سفارشات  اکیـــد قــــرآن به پیامبر صلى الله علیه وآله و مومنین ، سفارش به نرمش و رحــــم و صبـــر، نسبت به اهـــل ایمـــــان است . از جمله : « واصبر نفسک مع الذین یدعون ربهم » با کسانى که همواره پروردگارشان را مى‏ خوانند ، شکیبایى کن . « اذلة على المؤمنین » با مؤمنان فروتن هستند . « رحماء بینهم » با همدیگر مهرباننـــد.   کلمه‏ ى « ازواج » شامل مرد و زن هر دو مى‏شود و ممکن است اصناف مردم و کفار منظور باشد .
1 ـ در برابر امکانات دیگران ، بر توانایى ها و امکانات خود تکیــــه کنید!

[ برای رفع مشکلات اقتصادی به بیگانگان چشم امید نداشته باشید ، و تنها راه رفع مشکلات را رفع تحریم ها ندانید ، به توانائی های خود تکیه کنید ... ]

 تو که قرآن دارى ، « اتیناک سبعاً » به دنیاى کفار دل نبند ، « و لا تمدن...  »
2 ـ به نعمت‏ هاى دنیــــوى خیـــــره و وابستــــه نشوید . « لاتمدن عینیک »

(زیرا دنیـــــا هم کم است « قلیل » ، هم زودگذر است « عرض » ، هم غنچه ‏اى است که براى کسى بطور کامل باز نمى‏ شود «زهرة الحیوة الدنیا »
3 ـ خیـــره شدن سبب علاقه و دلبستگى مى‏شود.(نگاه نکن تا دل اسیر نشود) « لاتمدّن عینیک » (گناه و انحراف راباید از سرچشمه جلوگیرى کرد) ز دست دیده و دل هر دو فریـــاد   که هر چه دیده بیند دل کند یـــاد

4 ـ  کسى مى‏تواند مردم را به معنویت سوق دهد ، که خود گرفتــــار مادیات نباشد « لاتمدن عینیک » (خطاب آیه به پیامبر است)
5 ـ  کسانى که به سراغ دنیــــا مى‏روند ، به آن نمى‏رسند . « ازواجاً منهم »
6 ـ براى کسانى که قابل هدایت نیستند ، نباید غصه خورد. « لاتحزن »
7 ـ  تواضع و نرمى در برابر دنیا و دنیاپرستان ، هرگز . « لاتمدن ... »

ولى در برابر دینداران همواره . « واخفض جناحک للمؤمنین »
8 ـ  رهبر و مربى باید در برابر مردم ، نرمش و عطوفت داشته باشد. « واخفض ... »

برگرفته از تفسیر شریف نـــــور اثر حجة الاسلام استاد قرائتی (حفظه الله)



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 949 )                                                                                

ســوره 15 : حجـــر ( مـکّــی ـ 99 آیه دارد ـ جزء چهــاردهم ـ صفحه 262 )


  ( قسمــت سیزدهـــــم )


قــدرِ قـــرآن

 

( جزء چهارد هــم صفحــه 266 آیه 87 )

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ لَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ


   تفسیـــر لفظـــی :

 

و به راستى به تو سبــع المثــانى [سوره فاتحه] و قــرآن بزرگ را عطا کردیم


   تفسیر ادبی و عرفانی :

 

بعضی مثانی را (طبق آیات مخصوص) به ؛

هفت کرامـــت که خــداونــــــد به پیامبــــــر (ص)

عطا فرموده ؛ تفسیــر کرده اند

و آن هـــا عبــارتنــــــــد از :

1 ـ هدایت و نصرت ،

2 ـ نبوّت و رسالت ،

3 ـ رأفت و رحمت ،

4 ـ بصیـرت و فراست ،

5 ـ وقــــار و متــانـت ،

6 ـ محبّـت و صـداقت ،

7 ـ حضــور و قـــربت ،

... وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ

قـــدرِ قــــرآن ؛ عظیم است که خداوند تبارک وتعالی ؛

ده نـــام از نـــام های خویش را به آن داده است ؛

و آن ده نام عباتند از  :

عزیز ، حکیم ، مُهَیمِن ، حقّ ، نور ، مجید ،

مبین ، کریم ، عظیم ، اَحسَنَ الحدیث .

آن گاه خــــــود را گفت : خــداونــــد ماننـــــــــد ندارد ،

و قـــــــــرآن را گفت : ماننــــــــد آن نتواننـــد آورد !

 

 

گویند ؛ وقتی در دریـــــــا موجی عظیم برخاست ،

و طوفـــــــانی خطــــــــرنـــــــاک برپـــا شــــد ؛

مسافرین کشتی همه در پیِ نجات خویش بودند ،

یک نفر از آن میان ، قرآن را بالای دست نگاه داشت ،

و گفت : خـــداونــــــــــدا ؛

ما را غــرق می کنی در حالی که قـــرآن تــــو با ما است ؟

در حــال ؛ دریــــا آرام شد و همگی سالم ماندند !

 

تفسیر آیه شریفه از تفسیــر نــــــــور :

در روایات شیعـه و سنى آمده است که مراد از « سبعـاً من‏ المثانى » سوره مبــارکــــه حمـــــد مى ‏باشد . زیرا این سوره در هر نمـــــاز دو بـــــار خوانده مى‏ شود و دو بــــار نـــــازل شده است .

در روایتى آمده که خداونـــد مى‏ فرماید :

من سوره حمـــد را میان خــــود و بنــــده ‏ام دو قسمت کرده ‏ام ؛

نیمى از آن در مورد من است و نیمى از آن به بندگانم ارتباط دارد.

از « بســـم‏ اللَّه » تا « مالک یوم الدین » مربوط به خـــــــداست ،

و از « ایّاک نَعبد » تا آخـــــــر ســــــــوره ؛

که اظهار عبودیت و استمداد و دعا است مربوط به بندگان می باشد .



البته بعضى گفته ‏اند مراد از « مثانى » خود قـــــرآن است،

«سبعاً من ‏المثانى» به معناى هفت آیه از قرآن است،

که همان سوره مبــارکــــــــه حمـــــــــد باشد.

و دلیل این سخن آیه « اللَّه نزل احسن الحدیث کتاباً متشابهاً مثانى » یعنى خداوند بهترین حدیث را نازل کرد ، کتابى که آیاتش متشـــابـــه و هماهنــــگ و تکرارى است.

پیامبر اکرم‏ صلى الله علیـه و آله فرمودند :

 « من اعطاه اللَّه القرآن فَراى اَنّ رجلاً اعطى افضل مما اعطى فقد صغّر عظیماً و عظّم صغیراً »

 یعنى کسى که خداوند به او قــــــــرآن عطا کند و چنین تصور کند که به دیگرى چیز بهترى داده شده ، قــــــرآنِ بـــــــــزرگ را کوچـــک شمرده و غیـــــر قـــــرآن را که کوچـــــک است ، بــــــزرگ دانستــــه است.

برگرفته از تفسیر شریف نـــــور اثر حجة الاسلام استاد قرائتی (حفظه الله)

 

 

یاد دوست

یــاد روزى که به عشـق تـــو گرفتــــــار شدم

از سرخـویش گــذر کرده ، سـوى یــــار شدم


آرزوى خـَــم گیسـوى تـــــو ، خَــم کــرد قــدم

بـــاز ، انگشت نمـــــاى ســـــر بـــــازار شـدم

طُـرفـه روزى که شبـش با تـــــو به پایان بردم

 از پــــى حســــرت آن مـــــونس خمّــار شدم

با که گویم که دل از دورى جانــــان چه کشیـد

 طاقت از دست بــرون شد که چنین زار شدم

یـــار در میکــده ، بایــد سخــن دوست شنیـــد

طــوطى بــــــاغ چــــــه دانـد ، برِ دلـــدار شدم

 

آن طـــرب را کـه ز بیمـــــارى چشمــت دیـــدم

فـــــارغ از کـــوْن و مکان گشتم و بیمـــار شدم

( دیوان امام خمینی [ره] ص 144 )



موضوع :


<   <<   66   67   68   69   70   >>   >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *