نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 951 )                                                                               

ســوره 15 : حجـــر ( مـکّــی ـ 99 آیه دارد ـ جزء چهــاردهم ـ صفحه 262 )

    ( قسمــت پانـزدهـــــم )

 بیـم دهنــده

    ( جزء  چهارد هــم صفحــه 266 آیه 89 )

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ

   تفسیـــر لفظـــی :

و بگو من همان هشدار دهنده آشکارم

   تفسیر ادبی و عرفانی :

                      بگـو ای محمّــد ؛

که منـــم بیـــم دهنـــده ی آشکار !

این کلمه ی (من) جز اهل صفوت و تمکین

و ارباب صدق و تسلیم ، دیگـری را مسلّم نیست،

یعنی کسانی که در عالـم تفــریــد،

از عـیــن جمع نَفَس زنند ،

علایــــق و خلایـــــق منقطـــــع دانند ،

اسبـــــــاب را مضمحـــــــــل،

و حـــــدود را متلاشی

و اشارت و عـبـارت را متناهی دانند !

به یکبارگی دل بسوی حق پرداختـــه ،

و غیر او بگذاشتـــــه ،

که فــرمــــــود :

بگــو خــــدا و دیگران را واگــــــذار

(قُلِ اللهُ ثُــــــمَّ ذَرَهُـــــم)

نوشته اند یک روز جابــــــر ابن عـبـدالله انصاری

(از صحابه ی خاص و جد اعلای خواجه عبدالله انصاری نویسنده این تفسیر)

بر در سرای رســــول خـــــــدای در می زد

حضرت فرمود کی بر در است ؟

جابـــــــر گفت : مـــــــــــن !

رسول خـدای از گفتن و شنیدن آن کلمه کراهـت داشت ،

و به جابـر فـــرمود :

تـــــو گـفـتــــــــی منــــــــــم؟

من باری نگویــم من منــــــــم !

فـرمان آمد از جبّــــار کائنـــــــات که :

بگو من منم ! بیـــــم دهـنـــــــده ی آشکار !

ای محمّــد؛

تــــو دیگـری و کار تو دیگـر است،

تو را مسـلّـــم داشتیم که گوئی من منم ،

زیرا تـــو به مـــا و بـرای مــا هـستی !

در اخبـــار معـراج آمده که :

در خـلـوت قــرب حــق 

بر بساط انبساط این راز برفـت که :

ای محمّــد ؛

تـــــــــو برای مـــــــــــن باش چنان که نبودی !

مــــــن برای تــــــــو باشم همچنان که از ازل بوده ام !

و این همان است که فـرمــــــــود :

                          ای محمّــد ؛

از مشرکان روی بگــردان،

یعـنـی باش برای مـــــــاو بگـــــو به مـــــــا ،

و چون با مـــــــا و برای مـــــــا بودی،

پس به جز با مـــــــا با کسی پیوند نداشته باش

و آن چه مـــــــا تو را به آن خاص گردانیدیم

تصریح و اظهــــــــــــار کن

و محبت مـــــــا را نسبت به خودت اعـــلان نما !

( اَلّلهُمّ َصَلّ ِعَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُم )

انتـظــار

از غــــم دوست ، در این میکده فــــریاد کشم

داد رس نیست کـه در هجــــر رخش داد کشم

داد و بیــــداد که در محفـل مــــا رنـدى نیست

کــــه بــــرش شکوه بــرم ، داد ز بیــداد کشـم

شادیــــم داد ، غمم داد و جفـــا داد و وفــــــا

 بــا صفـــا مـــنّت آن را کـه به مــن داد ، کشم

عـــــاشقم ، عــــاشق روى تو ، نه چیز دگرى

بــــار هجــــــران و وصالت به دل شاد ، کشم

در غمت اى گل وحشىِ من ، اى خســرو من

 جــــور مجنــــون ببـــــرم ، تیشه فرهاد کشم

مُـــــردم از زنـــدگىِ بى تــو که با من هستى

طــــرفه ســرّى است که باید برِ استــاد کشم

سال هــــا مــى گــــــذرد ، حادثـــه ها مى آید

انتظـــــارفـــــــرج از نیمـــــه خــــــرداد کشـــم

( دیوان امام خمینی [ره] ص 154 )