سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 1988115
  • بازدید امروز: 135
  • بازدید دیروز: 220
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[962]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 797 )                                                                             


ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )


  ( قسمــت نوزدهـــم )


جـذبـه ی الهــی


 

 ( جزء د هــم صفحه 193 آیه 40   )

این سوره چون با وعده عذاب و تهدید کافران و مشرکان آغاز شده و اعلام برائت و بیزاری از آنها را در بر دارد ،

و کافران و مشرکان مشمول عفو بخشش و رحمت خداوند نیستند ، استثنائاً برخلاف تمام سوره های قرآن ،

 بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردیده است .

اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم

إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ  کَفَرُواْ ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ

إِذْ یَقُولُ  لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَ أَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا

وَ جَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُواْ السُّفْلَى وَ کَلِمَةُ اللّهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ

 

 تفسیـــر لفظـــی :

 

اگر یاری ندهـیــد رســول خــــدا را ،

خـداونــد او را یاری داده است ،

آنگاه که کافـران او را از مکّه بیرون کردند

در حالـی کـه مکه وطن او بود،

هـنـگامی که در غار بود به همراه خویش گفت:

دلتنگ مباش خــــــدا با مـــا است.

پس خـــداونـــد آرامش بر او فـرستاد،

و یاری داد او را به سپاهـیـــــانی که شما نمی دیدید

و سخن کافـران را پائین و پست و مغـلــوب کرد

و سخـن خــدای را بالا و غالب قرار داد

( و َکَلِمَةُ اللهِ هِی العُـلْـیـــا )

و خــداونــد توانا و دانا است.

با عرض تسلیت رحلت عالِم مجاهد و مبارز ، شیخ بزرگ اعتدال و انقلاب ،

آیة الله محمـــد رضــــــا مهـــــــدوی کنی


 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

سعادت بندگان در عنایت است ،

و آن جا که عنایت است ، پیروزی را چه نهایت است ؟

کار جـــذبـــــــه ی الهـــــــــی ؛

مغناتیس عزت و کشش عنایت دارد ،

هر کجا کششی بود ؛ آنجا کوششی بود ،

هرکجا صدقی بود ، آنجا تصـدیـــق بود ،

و هرکجا تصدیق بود ؛ آنجا دلی بود ،

و آنجا که دلـی بود ؛ فتحــی بود ،

و آنجا که فتحــی بود ؛ سعــــــادت بود ،

خنک آن بنده که اهل این قصه بود !


کریمـــا ؛

این ســــــوزِ امـــــروزِ مـــا درد آمیـــــز است ،

نه طاقتِ به سر بــــردن و نه جـای گــــریــز است !


لطیفــــا ؛

این منزل ما چرا چنین دور است ؟

همرهان برگشتند که این کار غـــرور است ،

گــــر منـــــزل مــــا ســـــــــرور است ؛

این انتظــــــار ، ســــور است ،

و اگر منتظــــر ، مصیبت زده است ؛ معـــــذور است .


مصطفی(ص) فـرمود:

از جبـــار عالم فرمان آمد که : ای محـمــد ؛

وقت آن است که بر منبـــر سعـــــادت بر شـوی

و به مــردم بگــوئـی :

« قُـولُـوا لا اله الا الله ، محمّد رسول الله »

محمد (ص) گفت :

با که گویم که همه ی عالم منکر این حدیثد !

جبرئیل گفت : ای محـمــد؛

اگــر منکــر نبــودندی به سعـــادت دعوت تو کی رسیدندی؟

همه کس به سعــادت دعـوت تــو نزدیـــک نیست جـــز معــــدودی !

 

شیخ انصاری گوید :


الهـــــی ؛

کشیدیم انچه کشیدیم ؛

همه نوش گشت چون آوای قبول شنیدیم ،


الهـــــی ؛

دانی که هرگز در مهـــــرشکیبـــا نبودیم ،

و به هر کوی که رسیدیم حلقه درِ دوستیِ تو گرفتیم ،

و به هر راه که رفتیـــــم ، بر بــوی تــــــو آن راه را بریدیــــم ،

دل رفت ، مبــــــارک بـــــاد ،

گر جـــــان برود در این راه پسندیده ایم !

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 796 )                                                                           

ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )

  ( قسمــت هیجـدهـــم )

قضـای الهــی


 

 ( جزء د هــم صفحه 192 آیه 36   )

این سوره چون از عذاب و تهدید کافران و مشرکان آغاز شده و اعلام برائت و بیزاری از آنها را در بر دارد ، و کافران و مشرکان مشمول عفو بخشش و رحمت خداوند نیستند ، استثنائاً برخلاف تمام سوره های قرآن ، بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردیده است .

اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کِتَابِ  اللّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ

مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ  ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِیهِنَّ أَنفُسَکُمْ  وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِکِینَ کَآفَّةً

کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ

 

 تفسیـــر لفظـــی :

در حقیقت‏ شماره ماه ‏ها نزد خدا از روزى که آسمان ها و زمین را آفریده ، درکتاب [علم] خـــدا

دوازده ماه است ، از این [دوازده ماه] چهار ماه [ماه] حرام است ، این است آیین استوار ،

پس در این [چهار ماه] بر خود ستم مکنید ، و همگى با مشــــــرکان بجنگیـــــــد ،

چنانکه آنان همگى با شما مى‏ جنگند ، و بدانید که خدا باپرهیزگاران است


 تفسیر ادبی و عرفانی :

گفتـــه انــــد :

حکمت این که خداوند روزگار را بر دوازده مــاه نهاده آن است که ؛

تا بر عدد حروف توحیــد ، یعنی کلمه (لا اله الاّ الله ) باشد !

[ تعداد حروف لا اله الاّّ الله 12 تا است ]

که پیغمبر (ص) فرمودند :

دور فلک و گردش روزگار و سال و ماه در زمین ؛

به توحیــــد موحّــــــدان بستـــــه است ؛

و تا این دوازده حروف از زبـان موحـدان روان است ؛

این دوازده ماه نیز بر نَسَقِ (ترتیب) خویش ،

و بر هیئت خــود ، گــــــــردان است !

هر حرفی را پاسبـــــان ماهی ساختــــه ؛

و ثّبــــات این در بیـــــــان آن بستــــه !

آن روز که قضــــای الهی و حکـــم ازلی در رسد ؛

و خواهد که بنـــــد آسمــــان و زمیــــــن برگشایــــد !

و زمین خاکی را برافشاند ، و روزگار به سر آرد ،

نخست ؛ توحیـــــد از میــــان خلق بردارد ،

تا نه توحیــــــد مانَـــد ، نه موحّــــد !

نه قــــــــرآن ، نه مــؤمـــــــن !


که پیغمبر (ص) فرمودند :

رستاخیـــــــز به پــــا نخیـــــزد جــــــز وقتــــی کـــه ؛

در روی زمیـــــن کسی کلمه ی خـــــــدا (الله) را بر زبــــان نیـــــــارد !

[ بنابر این روایت ؛ تا زمانی که یک موحّد در روی زمین باشد رستاخیز نشود ! ]

 

کی شعر تــر انگیزد خاطـــر که حــزین باشد
 

یک نکتـه از این معنـی گفتیـم و همین باشد

از لعـــل تـــو گر یــــابـــم انگشتـــری زنهــار

صد ملک سلیمـــــــانم در زیــر نگیـــن باشد

غمنـــــاک نباید بود از طعن حســـود ای دل

شاید که چو وابینی خیــــر تــو در این باشد

هر کو نکنــــد فهمی زین کلک خیـــال انگیز

نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

جام می و خون دل هر یک به کسی دادند

در دایــــــره قسمت اوضـــــاع چنین باشد

در کار گلاب و گل حکــــم ازلــــــی این بود

کاین شاهـد بازاری و ان پــرده نشین باشد

آن نیست که حافـظ را رندی بشد از خاطر
 

کاین سابقـــه پیشین تا روز پسیـــن باشد





موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 795 )                                                                             

 

ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )  

 

  ( قسمــت هفـدهـــم ) 


غــم یـــار


 

 ( جزء د هــم صفحه 192 آیه 35   )

این سوره چون از عذاب و تهدید کافران و مشرکان آغاز شده و اعلام برائت و بیزاری از آنها را در بر دارد ، و کافران و مشرکان مشمول عفو بخشش و رحمت خداوند نیستند ، استثنائاً برخلاف تمام سوره های قرآن ، بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردیده است . 

اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم

یَوْمَ یُحْمَى عَلَیْهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ  وَ جُنوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ

هَذَا مَا کَنَزْتُمْ لأَنفُسِکُمْ فَذُوقُواْ  مَا کُنتُمْ تَکْنِزُونَ

 

 تفسیـــر لفظـــی :

 

روزى که آن [گنجینه]ها را در آتش دوزخ بگدازند و پیشانى و پهلو و پشت آنانرا با آنها داغ کنند

[و گویند] این است آنچه براى خود اندوختید پس [کیفر] آنچه را مى ‏اندوختید بچشید


 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

داغیِ تن را در این آیت به پیشانی و پهلو و پشت تخصیص داد !

چون بخیــــــل هرگاه مورد درخواست مسائلی واقع شود ،

نخست پیشــــــانی را در هم کشد ،

ناچــــــــار بر آن داغ نهنــــــد !

و پهلو که از سرِ کبـــر بر درویش زند ،

و پشت که برگردانـــــد !

تا دانی که درویش را در آن حضرت جاه و مقدار است !

 

و شــــــرف درویش آن است که ؛

همچنان که توانگر اعتماد بر دنیــا دارد ،

او اعتمــــــــــاد بر مولــــــی دارد !

هرگاه توانگری به خــــــــدای تقرب کند ؛

به وسیله ی درویش کند !

و اگر درویش به توانگــــر از بهر دنیــــا تقرّب کند !

از دیـــن برآیــــــــد !

 

از این رو است که پیامبر (ص) فرمودند :

هرکس توانگری را به جهت توانگریش فروتنی کند ؛

یک سوم دین خود را از دست داده !

و اگر به زبــــان ، او را مـــــدح (تملق) گوید ؛

دو سوم دین خود را از دست داده !

و اگر به دل ، او را تعظیــــــم (کرنش) کند ؛

همه ی دین خود را از دست داده است !

که گفتـــــه انــــــد :

درویشِ با دین نزد توانگر رود ، بی دین بیرون شود !

و توانگرِ گناهکار پیش درویش رود ، بی گنـــــاه بیرون رود !

 

غـــم یـــــار

 

بــــاده از پیمــــانــــه دلــــدار ، هشیـــارى ندارد

بى‏خـــــــودى از نوش این پیمانه ، بیدارى ندارد


چشم بیمار تو هر کس را به بیمـــــارى کشاند

تـا ابــــد این عاشـــق بیمـــــار ، بیمارى ندارد

عاشق از هر چیز جز دلدار، دل برکنده خامش

 چونکه با خود جز حدیث عشق ، گفتارى ندارد

بــــا کـــــه بتوان گفت از شیرینى درد غم یار

جز غــــم دلدار ، عاشق ‏پیشه غمخوارى ندارد

بر ســــر بـــــــــالین بیمار رخت، روزى گذر کن

بین که جز عشق تو بر بالین ، پرستــارى ندارد

 

لطف کن اى دوست، از رخ پرده بگشا، ناز کم کن

دل تمنـــایى ز دلبــــــر غیــــر دیـــــــــدارى ندارد


[ دیوان امام خمینی (ره) ص 77 ]



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 794 )

                                                                            

ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )


  ( قسمــت شانـزدهـــم )


پـــرواز جـــان


 

 ( جزء د هــم صفحه 192 آیه 34   )

 

این سوره چون از عذاب و تهدید کافران و مشرکان آغاز شده و اعلام برائت و بیزاری از آنها را در بر دارد ، و کافران و مشرکان مشمول عفو بخشش و رحمت خداوند نیستند ، استثنائاً برخلاف تمام سوره های قرآن ، بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردیده است . 

اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّ کَثِیرًا مِّنَ الأَحْبَارِ  وَالرُّهْبَانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَ یَصُدُّونَ عَن

سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ  وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم  بِعَذَابٍ أَلِیمٍ   

 

 تفسیـــر لفظـــی :

 

اى کسانى که ایمـــان آورده‏ اید بسیارى از دانشمندان یهود و راهبان اموال مـــردم را به ناروا

مى‏ خورند و [آنان را] از راه خدا باز مى‏ دارند ، و کسانى که زر و سیم را گنجینه مى‏ کنند

و آن را در راه خدا هزینه نمى ‏کنند ایشان را ازعذابى دردناک خبر ده

 

 تفسیر ادبی و عرفانی : [ بخش سوم ] 

 

... وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ ...

کسانی که سیــم و زر ( طلا و نقــره ) ذخیــــره می کنند ،

و در راه خـــــــــدا خــــــرج نمی کننــد ؛ بخیـــــلانند ،

و بُخل نه کار دینداران است و نه خوی دوستان ،

که گفتـــــه انـــــد :

پیمبـــران و دوستــــان و راست گویــــان از صفت بخــــل دورند .

[ قابل توجه مدعیان راست گوئی ! ]

از عارفی بزرگ پرسیدند :

زکـــــــات چنـــــد بـایــــد داد ؟

گفت : نزد فقیهــــان از هر دویست درهم ، پنج درهم باید داد ،

ولی نزد مـــــــــا ، همه ی دویست درهـــم را باید داد !

چنان که یکی از صحـــابــــــه ؛

به جای نصــــاب زکات ؛ همــــه ی مـــــالِ خود را داد !

و دیگــری از صحــابــــه ، نیــمِ مـــالِ خود را داد !

آن که تمــــــــــام داد گفت :

خــــــــدای را بر مــــن حـــــقّ است ،

و آن که نیــــــم را داد گفت :

مــــــرا نــزد خــــــدای مــــــزد است .

حضــرت فرمــودنــــــد :

آن که نصف مــال را داد ؛ بر مقـام شـریعــت بود ،

و آن که تمــــام مــــال را داد ؛ بر مقـــام حقیقـــت بود !

و ثمــر (بهره) اهــــل شــریعت ؛ تقسیــــــم بهشــت است ،

و ثمــــره ی اهــــــل حقیقت ؛ روح مشاهــده و شهـــود است !

حســـــــاب اهـــــل حقیقـــــت ؛ بر بســــــاط اُنـس است ،

و حســـاب اهــــل شـــریعـــت ؛ به مــوقــف است .


 

 

پـــرواز جـــان

 

گر به سوی‌ کوچه‌ی‌ دلـــدار ، راهی‌ بـاز گردد

گر که بخت خفته‌ام با من دمی‌ همساز گردد


گر نسیم صبحگاهی ‌، ره به کوی‌ دوست یابد

گر دل افسرده ، با آن سرو قـــد  همـراز گردد

گر نی‌ از درد دل عشــاق ، شرحی‌ بــاز گوید

گر دل غمــدیـــــده با غمخـــوار هم آواز گردد

گر سلیمـــان بر غــم مور ضعیفی‌ رحمت آرد

در برِ صــاحبــــدلان ، والا و سرافـــــــراز گردد

در هوایش سر سپارم در قدومش جان بریزم

گر برویــــم در گشــاید ، گر بنــــازی‌ باز گردد

 

سایه افکن بر سرم ، ای‌ سرو بستانِ نکویی‌!

تا که جـانــم از جهــان ، آمـاده‌ی‌ پـــرواز گردد

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 76 ]

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 793 )                                                                               

ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )

  ( قسمــت پانـزدهـــم )

خرقـه ی تـزویــر

 

( جزء د هــم صفحه 192 آیه 34   )

این سوره چون از عذاب و تهدید کافران و مشرکان آغاز شده و اعلام برائت و بیزاری از آنها را در بر دارد ، و کافران و مشرکان مشمول عفو بخشش و رحمت خداوند نیستند ، استثنائاً برخلاف تمام سوره های قرآن ، بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردیده است . 

اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّ کَثِیرًا مِّنَ الأَحْبَارِ  وَالرُّهْبَانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَ یَصُدُّونَ عَن

سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ  وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم  بِعَذَابٍ أَلِیمٍ   

 

   تفسیـــر لفظـــی :

 

اى کسانى که ایمـــان آورده‏ اید بسیارى از دانشمندان یهود و راهبان اموال مـــردم را به ناروا

مى‏ خورند و [آنان را] از راه خدا باز مى‏ دارند ، و کسانى که زر و سیم را گنجینه مى‏ کنند

و آن را در راه خدا هزینه نمى ‏کنند ایشان را ازعذابى دردناک خبر ده

  تفسیر ادبی و عرفانی : [ بخش دوم ] 

... لَیَأْکُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ    ...

از روی اشارت می فرماید :

مبادا که عالِـــــــم در تعلیمِ علم ،

و مـراد در تربیت مریــد طمــــــــع ورزد !

که تطمــع ، آئینـــــه ی علــــــــم را تـاریـــک ،

و چشمـــه ی بــــرکــت را خشــک کنـــد ،

و قیمــــــت مــــــردم را کــــــــم کند ،

و هیبت مـراد را از دل مریـد ببرد ،

و حرمت علــــمفــرو نهـــد !

پیامبر (ص) فرمودند :

بَــــد بنده ای است بنده ی طمع و پیرو هوی و هوس ،

که بدتــــرین پیــــروی از نفس امّــــــــاره است .

و نیز ایشان فرموده اند :

بیاید زمانی بر امت من که ؛

فرمانروایـــان شان ستــم کنند ،

روحانیــــــان شان طمــــــــع ورزند ،

عبـــــــادت کاران شــــان ریـــــــا کننــد ،

بازرگانـــــان شـــان ربــــــــــا خـــــــورنـــــد ،

و زن های شان به زیـور دنیـا خود را آراسته کنند !

[ زن ها ؛ پیروی هوی و هوس و مُــــدِ روز و چشم و هم چشمی ، دنبال مُد روز در تزئینات و جواهرات ، در کفش و کیف و لباس ، در آرایش ، در وسیله ی نقلیــه ، در وسایل خانگی ، در ظاهر خانه و دکوراسیون و مبلمان و تلویزیون و یخچال و لباسشوئی و .... باشند ! و مرد ها نیز همه ی همتشان برای فراهم کردن رفاه و آسایشِ بیشتر باشند ، غافل از این که برای به دست آوردن این همه رفاه و آسایش ، آرامش روحی و روانی خود و خانواده خود را تحت الشعاع قرار خواهند داد ]

دانشمندی که در آموزش دانش به دیگران چشم طمـــــع به مـــال دنیــــا ندارد ، و آسایش و بهره مندی مـــــــردم را در آن جوید ، و دانش خود را در طلب جاه و مقام و ریاست و وزارت و وکالت و مال اندوزی تبــــاه و ضــایــــــع نکند ، از علـــــم خود برخوردار شود ، و برکت دانش به او رسد ، و ثــواب او ثــواب پیـــامبــــران باشد .

 

 

خرقــه ی تــزویــــر  

 

ماییم  و یکی‌ خرقـــه‌ی‌ تــزویــر و دگــر هیـــــچ

در دام  ریــــا ، بستـه به زنجیــــر و دگــر هیـــچ


خودبینی‌  و ، خودخواهی‌ و ، خودکامگی‌ نفس 

جان را چو روان ، کرده زمین گیــر و دگر هیچ

در بــارگـــــه دوست ، نبــردیــم و ندیـدیـــــم

جز نـامــه‌ی‌ سربستـه به تقصیر و دگر هیــچ

بگزیده خـرابـــات و ، گسسته ز همـــه خلـق

دل‌ بستـه به پیش آمدِ تقــدیــــر و دگر هیـــچ

درویش که درویش صفت نیست ، گشـــایــد

بر خلـق خـــدا دیـــده‌ی‌ تحقیــــر و دگر هیچ

صـــوفی که صفـــاییش نباشد ، ننهــد سـر

جـــز بر در مــردِ زر و شمشیـــر و دگر هیـچ

عالِم که به اخــــلاص نیــــاراستــــه خود را

علمش به حجابی‌ شده تفسیــر و دگر هیچ

 

عــارف که ز عــرفــان کتبی‌ چنـــد فراخواند

بستـه است به الفــاظ و تعابیــر و دگر هیچ

 

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 74 ]

 



موضوع :


   1   2   3   4   5   >>   >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *