نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید

 نـــوازش یتیـمــــان

آیه 220 سـوره بقـــره :

بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم 

یَسئَلُونَکَ عَـنِ الیَتــامی قُـــل اِصـــلاحٌ لَهُـــم خَـیــــرٌ...

ای محمّــد (ص) ؛ 

چندان که توانی یتیمــان را بنـــواز،

و در مراعات حال آنان بکوش،

که ایشان درماندگان و اندوهـنـاکان مردمند

و نواختــــــگان و نزدیـــــکان حـــق

و خـداونــد به پیغمبر(ص) فرمود :

ای محمّـد (ص) ؛

تو را که یتیـــــــم کردیم

برای آن بود که دردِ دلِ یتیمان را بدانی

و ایشان را  نیکو داری.

نوشتــه اند:

روزی پیامبر(ص) در کوچه های مدینه می گذشت،

کودکانی را دید که کودکی را دور کردهاو را سرزنش و خجالت می دهند

که تـــو پـــــــــدر نــداری ، در حالی که پدر ما فلان است،

کودک یتیم بنای گریستن گذاشت ،

حضرت نزد او رفت و پرسید : چرا چنین درمانده ای؟

کودک گفت من پسر فلان هستم ، و پدرم در جنگ اُحُـــد کشته شـد

و مادرم شوهـر کرد ! و مرا نزد خواهـرم گذاشت و خواهـرم هم بمُرد،

اکنون من بی کس و درمانده شدم ، و از همه بـد تـر سرزنش کودکان است،

مصـطـفـــــی(ص) بگـریست،

کودک را نوازش کردو به خــانــه برد و او را به فــاطــمـــه (ع) سپرد،

و تا رحـلـــت پیغـمبــر(ص) آن کودک در خانه ی فـاطـمـــــه(ع) بود.

حمید و حامــد و محمود و احمد

 سخی الطبع  و محبوب خـداونـد

بُــدی دست خــدا در آستینــش

 یــد بیضــای موسی در کفینش

کریــم و با صفـــــا و پـاک طینـت

 رحـیـم و صادق الوعـد و مصـدَّق

سالروز شهـــادت ام ائمــــه ،

انسیـــــــه حـــوراء ،

حضــرت فاطمــة الزهـــــــراء

را به شما و همه ی محبان اهل بیت عصمت و طهارت علیهماالسلام ،

و به ویژه به حضور آقــــا و مولایمــــــان

حضرت حجة ابن الحسن المهدی علیه السلام

(عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)

تسلیت عرض می نمائیم

  نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  

لطــف خـــدائی

(آیه 129 سـوره آل عمـــران )  

وَ لِلهِ ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرض ... 

بدان که آسمان ها و زمین را مرخـداونــد است،

و همه یاری ها و پیروزی ها و شکست ها از خــدا است،

و نـــــوازش و آزمــــایــــش هم از او است،

و کارها همه به خواست اوست

از این رو بود که به پیغـمـبــر اکــرم(ص) فرمود :

ای محمّـــد ؛

تو را از کارها چیزی نیست آن همه،

منم که خــداونـــدم و کارها خود گزارم،

راه را خود نمایم، دل را خود گشــــایم

 و به کس بـــــــــاز نگـــــــذارم،

که امــر امر من است و حکـم حکم من !

و اختیــــــــار اختیـــــــــار مــــن است !

آن کس را که خواهـم بیامـرزم،

و آن کس را که خواهـم عـذاب کنم،

آن را که خواهــــــــــم خـوانـم،

و آن را که نخواهم رانـــم .

 ارتو پنداری تو را لطف خدائی نیست هست

برسرخوبان عالم پادشاهی نیست هست!  

(آیه69سـوره نســـاء) :   

 بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم

وَ مَن یُطِعِ اللهَ وَالرَّسُولَ فَاُولئکَ مَعَ الَّـذینَ...

مفسران نوشته اند:

ثوبان از صحابه خاص رسول الله(ص) بوده،

 و به واسطه دوستی و علاقه ای که به پیغمبر داشت

بسیار نــزار و ناتوان شده بود!

پیغمبر(ص) سبب پرسید؟ و فرمود:

 مگر رنج بسیار بر خود می نهی که چنین نـزار شـده ای؟

مگــر آرزومنــــــــــد باشی؟

ثوبان از شنیدن این کلمه چشمش پر آب گشت و به زبان حال گفت:

چند پرسی تـو مرا چــرا دلم رنجــانی؟

حقـا که توحــال من ز من بـــه دانی

هجران تو پیـــرایه غمخـــواری ماست

 سـودای تو سرمایه هشیاری ماست

ای دوست ؛ ای محبوب من

و ای محبـــوب دل های عالمیــــان ؛

عشق تو در این بادیه افکند مرا

غم من این است که در آخرت

تو در بهشت اعلا هستی و من از دیدار تو باز مانم!

و آیه فوق در شأن او نازل شــد. 

 نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید 

خلعت هـای کـرامت 

آیه 64 سـوره آل نســـاء : 

بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم

وَ ما اَرسَلنا مِن رَسُولٍ اِلا لِیُطاعَ بِاِذنِ اللهِ...

این آیت اشارت است به بزرگواری و منزلت محمد(ص) نزد خـداونــد،

و خلعـتـی است از خلعـت هــای کــرامت

که خـداونــد به وی داد

که واسطه را از میان برداشت

و حکم او را  با حکم خود برابر کرد،

تا آنکه رضا به قضای الاهی سبب یقین خداپرستان،

و رضا به حکم پیغمبر او سبب ایمان مؤمنان باشد،

تا جهانیان بدانند که اطاعت از رسول اطاعت از خـداونـد است،
 

و فعـل رســــول وحی حـق،

و بیـــــان رســــــول راه حــــق،

و عمـــل رســـول حجـــــت حـــــق،

و شـــریعـت رســــــــــول ملـــت حـــق،

و حکـــــــــم رســـــــــــول دیــــــن حـــــــق،

و مـتــابعــت رســـول دوســتــــی حـــــــق است،  

و حـق تعــالی فـرمود:

                            بنـــدگان من ؛  

اگر خواهـیـد که شما را به دوستی خود راه دهم

و به بندگی بپسندم،

بر پیِ رســــــول مـــــــــا رویـــــد،

و کمر متابعت او را بر میان بندید،

و حکم ما و او را بی معارضت به جان و دل قبول کنید،

و تن فـرا داده و دل سپرده و گردن نهاده

و خویشتن را تسلیم آن حکم کنید،

و هـیــچ تنـگی و حَـرَجی به خود راه ندهـیـد،

نمی دانید که کارها همه در پی ما بستند

و این دو سرای درکوی ما پیوستند؟

زهی مرتبت و دولــت،

زهی کـرامـت و فضـیـلــت ! 

کِــرا بوده از عهـد آدم تا امروز

چنین فضـــل تمام و کار بـه نـظـــام ؟

به عـزّت آسمانی و فــرّ خــــدائیــــم قســـم؛

رکــن دولـت شـرع او در این گـیتـی عامر،

حکم وی عــالــی و نـــوای وی مسـتـولی،

و در آن گـیتـی آوای وی متعــــــالی است.

در هر دل از وی چراغی،

بر هــــر زبــــان از وی داغی ،

در هـــر دل از وی نـــــــــــــوائی،

در هـــر سَــــــر از وی آوائـــــــــــی،

و در هــــر جـــــــــان او راست جــــائی!

  نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید

 قطـب جهــان

بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم

وَ ما مُحَمَّـدٌ اِلارَسُولٌ قَد خَلَت مِن قَبلِهِ الرُّسِل...

(آیه 144 سـوره آل عمـــران)

نیست محـمّـــد (ص) مگـر فـرستاده ای،

که پیش از او فرستادگان دیگر گذشتند!

آیا اگـر او بمیرد یا کـشـتــــه شــود، شما به پس (عقب) باز میگــردید؟...

هـرچند محمّــــــــــــــد(ص) ستــــــــــــوده

و برگزیده خـداونــد از میان مردمان

و نواخته خـدای جهانیان است،

قطـب جهــان

و چـــراغ زمیـــن و آسمــــان است،

مقـتـدای خلق و مهتـــــر کاینات و خاتــــــــــم پیمبــــــــــــران  است،

با این همـــه مزایـــــــــــا ، او نیز بشـــر است

و مردن بر او روا , و فنا در وی روان ،

چنانکه پیش از او پیمبرانی در این جهان بودند و همه رفتند،

نه خـــــــــدا را زیانی رسید , و نه حــــق از همه باز مانَــد.  

 جز به دست و دل محمـد(ص) نیست

 حــل و عـقـد خـزینــه ی اســـــــــرار  

در طـریـــــق رســـول،  دست آویــــــز    

 بر بســـــاط خــــــدای،  پـــای افـشـار

اِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَـتَــهُ یُصَـلّـُـونَ عَـلَـی النَّبِیُّ یا اَیُّهَـــا الَّـذِینَ آمَنُــوا صَـلّـُـوا عَـلَـیــهِ وَ سَلِّـمـُوا تَسـلِـیـمـاً

 یا اَهلَ الکِتابِ قـَد جائَکُم رَسُولُنا یُبَیِّنَ لَکُم...

(آیه 19 سـوره مـائــده )

این بار منتی دیگر بر مؤمنان می نهـدو نعمتی بزرگ بیاد آنان می آورد ، که پس از روزگار فتـــرت و پس از آنکه اســــلام روی در حجاب بی نیازی کشیده بود ، و ظلمت کـفــر و غـبـار بدعـت جهان را فــرا گرفته ، و باطل به نهایت رسیده بود ، رسولی را ((محمّــــــــد(ص)) به شما فـرستادم ؛

که دلهای مرده به او زنده گشت ، و راه های تاریک به وی روشن شد،

او رحمت جهانیان است ، و چراغ زمین و آسمان،

پدر یتیمــــــان است ، و دل دهـنـــده بیـوه زنان،

نــوازنـده درویشـــان است ، و پنــــاه گناهکاران.

(اَلّلهُـــم َصَــلّ ِعَلی مُحَمَّـدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّـل فَرَجَهُــم)

... یا قَـــومِ اذکُـــرُوا نِعمَةَ اللهِ عَلَیکُم ...

(آیه 20 سـوره مـائـده )

...فرق است میان امتی که به واسطه موسی از ایشان می خواهد که به یاد نعمت خدا باشید

با امت محـمــد(ص) که بی واسطه فرمود : مرا یاد کنید تا شما را یادکنم،

 ( اُذکُرُونی اَذکُرکُم )

آنان اهـل نعمتنـــد ، و اینــــــــان اهــــــــل محبت،

آنان اسـیــران بهشتند ، و اینان امیــــــــران بهشت ،

آنان اصحاب جـــودند ، و اینان اربــــــاب وجـــود .

از خدای تبارک و تعالی میخواهیم

دشمنــــان و مخالفــــــــــــان آن حضرت را

که قابل هدایت باشند به راه راست هدایت فرماید ,

و آن ها را که لیـــــاقت و زمینه هـــــــــدایت ندارند

و همچنان به دشمنی و کینه توزی و اهانت و جسارت

( اعم از دست و زبان و قلم و بیان و فیلــــم و...)

ادامه می دهنــــــــــد ,

به خاک مذلّت و عذاب دنیـــا و آخرت مبتــــلا سازد 

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید

نشانـه هـای نُـه گانـه 

آیه 101 سـوره اســـراء : 

بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم 

وَ لَـقَـــد آتَینا مُوسی تِســــــــعَ آیاتٍ...

موسی را به پیغمبری اسرائیلیان

با نشانه های نُـــــه گانه ی روشن

چون عصا و یــد بیضاء فـرسـتادیم

و مصطفی(ص) را

به پیغمبری همه ی جن و انس

با معجزه ی قـــرآن

کلام رحمن

نامه ی خـداونــد جهان فرستادیم،

اِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَـتَــهُ یُصَـلّـُـونَ عَـلَـی النَّبِیُّ

یا اَیُّهَـــا الَّـذِینَ آمَنُــوا صَـلّـُـوا عَـلَـیــهِ وَ سَلِّـمـُوا تَسـلِـیـمـاً

و این قـرآن تا به قـیـامت بماند،

از آن روی که پیغمبری او پیـوسـتــه تا به رسـتخـیـز بماند.

موسی را معجزه ای دادم که دست دشمنان به وی رسید،

و مصطفی(ص) را معجزه ای دادم

که دست دشمن هـرگــز به وی نرسـد،

چندین سال گـذشت تا هـزاران دشمن

از زندیقان و بی دینان کوشیدند

تا در قــــرآن طعنی زنند

و نقصی آرنـــــــد،

نتوانستنــــد،

و همــــــــــــــــــه رفتند

و قــــــــرآن بی عـیـب و نقصان بماند،

کـــه :

بِالحَـقِّ اَنــزَلنــــاهُ وَ بِالحـقِّ نـــَزَلَ

دل به امید صـدائی که مگر بر تو رسد  

 ناله ها کرد در این کوه که فـرهاد نکرد