نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  

لطــف خـــدائی

(آیه 129 سـوره آل عمـــران )  

وَ لِلهِ ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرض ... 

بدان که آسمان ها و زمین را مرخـداونــد است،

و همه یاری ها و پیروزی ها و شکست ها از خــدا است،

و نـــــوازش و آزمــــایــــش هم از او است،

و کارها همه به خواست اوست

از این رو بود که به پیغـمـبــر اکــرم(ص) فرمود :

ای محمّـــد ؛

تو را از کارها چیزی نیست آن همه،

منم که خــداونـــدم و کارها خود گزارم،

راه را خود نمایم، دل را خود گشــــایم

 و به کس بـــــــــاز نگـــــــذارم،

که امــر امر من است و حکـم حکم من !

و اختیــــــــار اختیـــــــــار مــــن است !

آن کس را که خواهـم بیامـرزم،

و آن کس را که خواهـم عـذاب کنم،

آن را که خواهــــــــــم خـوانـم،

و آن را که نخواهم رانـــم .

 ارتو پنداری تو را لطف خدائی نیست هست

برسرخوبان عالم پادشاهی نیست هست!  

(آیه69سـوره نســـاء) :   

 بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم

وَ مَن یُطِعِ اللهَ وَالرَّسُولَ فَاُولئکَ مَعَ الَّـذینَ...

مفسران نوشته اند:

ثوبان از صحابه خاص رسول الله(ص) بوده،

 و به واسطه دوستی و علاقه ای که به پیغمبر داشت

بسیار نــزار و ناتوان شده بود!

پیغمبر(ص) سبب پرسید؟ و فرمود:

 مگر رنج بسیار بر خود می نهی که چنین نـزار شـده ای؟

مگــر آرزومنــــــــــد باشی؟

ثوبان از شنیدن این کلمه چشمش پر آب گشت و به زبان حال گفت:

چند پرسی تـو مرا چــرا دلم رنجــانی؟

حقـا که توحــال من ز من بـــه دانی

هجران تو پیـــرایه غمخـــواری ماست

 سـودای تو سرمایه هشیاری ماست

ای دوست ؛ ای محبوب من

و ای محبـــوب دل های عالمیــــان ؛

عشق تو در این بادیه افکند مرا

غم من این است که در آخرت

تو در بهشت اعلا هستی و من از دیدار تو باز مانم!

و آیه فوق در شأن او نازل شــد.