نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 753 )                                                  

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )

( قسمــت پنجــــاهــــم )

عاکـفِ میخـانـه 

سالروز میلاد مسعود هشتمین خورشید کهکشان ولایت

حضرت امام علی ابن موسی الرضـــا علیه السلام

بر شما و همه ی شیعیان و محبان آن حضرت مبارک

 ( جزء نهــم صفحه 176 آیه 201 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

اِنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ  

 تفسیـــر لفظـــی :

پرهیزگاران هنگامى که گرفتار وسوسه هاى شیطان شوند،

به یاد (خدا و پاداش و کیفر او) مى افتند و (در پرتو یاد او راه حق را مى بینند و)

در این هنگام بینــــــا مى شوند

 تفسیر ادبی و عرفانی :

چون توفیق در راه مرد آید ، کید شیطان در او اثر نکند ،

                   گویند ؛ در صدر اسلام ، جوانی از نماز خفتن بازگشته ،

در راه به زنی برخورد که خود را بر او عرضه کرد و او را در فتنه افکند و رفت.

 جوان دنبال زن می رفت تا به درِ سرای او رسید ،

ساعتی توقف کرد ، این آیت ... إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ ...  فرا زبان وی آمد ،

چون این آیت برخواند بیفتاد و بی هوش شد ،

آن زن در وی نگریست او را بدان حال دید ، دلتنگ شد ،

کنیزک خود را برخواند و هر دو او را برگرفتند

و به درِ سرای او بردند و او را بخوابانیدند و خود باز گشتند .

 این جوان پدر پیری داشت ،

از سرای بیرون آمد و فرزند حود را چنان دید !

او را برگرفت و به خانه برد .

چون جوان به هوش آمد ، پدر از حال وی پرسید ،

جوان گفت : پدر ؛ مپرس که مرا چه حال افتاد !

و آن گاه قصه را بیان کردن گرفت ،  

چون به اینجا رسید که آن آیت برخواند ،  

شهقه ای زد و در آن حال از جهان بیرون شد !

بت یک دانه

خُـــرّم  آن روز که مـــا عاکف میخانـــه شویم 

از کف  عقـــل بُرون جَسته و ، دیوانــه شویم

بشکنیـــــم  آینــه‌ی‌ فلسفـــه و عِرفـــــان را 

از  صنمخانـــه‌ی‌ این قافلـــه بیگانـــه شویم 

فارغ  از خانقــه و ، مدرسـه و ، دَیـــــر شده 

پُشتپایی‌ زده بر هستی‌ و ، فرزانه شویم

هجرتاز خویش نموده ، سوی‌ دلـدار رویم

واله شمع رُخش گشته و ، پروانـــه شویم

از همهقیــد بُریده ، ز همه دانــــه رهـــــــا

تامگــر بستــه‌ی‌ دام بُت یکدانــــــه شویم

مستی‌عقل ز سر بُرده و ، آییم به خویش

تابه هوش از قدح باده‌ی‌ مستانـه شویــم

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 170 ]

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 753 )                                                  

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )

( قسمــت چهـل و نهــم )

عُــروه ی وُثقــــی

 ( جزء نهــم صفحه 176 آیه 200 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

وَ إِمّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ إِنَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ

 تفسیـــر لفظـــی :

و اگر وسوسه اى از شیطان به تو رسد ، به خدا پناه بر ، که او شنونده و داناست.

 تفسیر ادبی و عرفانی :

                    آن مهتر عالَم و سید فرزندان آدم فرمود :

وقتـــی ابلیــس را دیــــدم نــــــزار و درمــانـــده !

سر به جَیب مهجــــــــوری فــــرو بُــــرده !

گفتــــــــم : ای دشمــن خــــــــــدا ؛

این ضعف و نزاری از چیست ؟

گفت : این ضعف و گداختگی و درماندگی من از چهار چیز است :

هرکس به یکی از آن چهار چیز روی کند

چنان گداخته شوم که نمک در آب گدازد و شمع در آتش !

یکی ؛ آواز اسب غازیان ( و اینک صدای غرش هواپیماها و موشکها و تانکها و نفربرهای سپاهیان اسلام ) و مجاهدان راه حق !

دوم ؛ آوازمؤذنــــان در وقت اذان !

سوم ؛ کسب حلال طبق شریعت اسلام و به مقتضای ایمان !

چهارم ؛ گفتار بنده ی مؤمن که بگوید : پناه به خدا از شرّ شیطان !

( اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَیطانِ الرَّجِیم )

از جانب خداوند فرمان آمد که ای محمد :

هرکس با دشمن بجنگد زره باید و خفتــــان ،

جوشن و برگستران ، خُود و مغفر ، خَیل و لشکر ،

ای محمد ؛ امت تو در معرکه ی شیطان قرار گرفته اند ،

زره ایشان ؛ فَاستَعِذ بِالله ،

جوشن ایشان ؛ قُل اَعوذُ بِرَبّ ِالفَلَقِ ،

خُـــــــــود  ایشـــان ؛ قُل اَعُوذُ بِرَبِّ الناسِ ،

چون با سلاح و اسباب و مهمات به جنگ شیطان روند ،

لاجرم از وســـــاوس و نَزَعـــــات وی ایمن شوند ،

 که شیطان را بر مؤمنـــان سلطه ای نیست .

هر پادشـــاهی را حمایت گاهی است ،

و خداونـــد را ســــه حمایت گاه !

یکی ؛  توحید و شهادت ، که گفت : لا اله الاّ الله حِصنِی ، 

دوم؛ حرم مکه ، که فرمود :  مَن دَخَلَـــهُ کانَ آمِنـــــاً ، 

سوم ، گفتــــار :  اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَیطانِ الرَّجِیم  . 

آهوی دشت و مرغ هوا و گیاه زمین که سایه ی حرم کعبه بر آنان افتاد

از آسیب و آزار ایمن گشتند ،

توحید و شهادت ، محل حِصن و امن پادشاه جهانیان و خداوند عالمیان است .

اگـــــــــــر زنِــــــــــــار داری ،

اگر بت پرستی ، و هزار سال بت را سجده کردی ،

اگــــــــــــر آتـــش پـــرستــــــــی ،

چون قدم بر بساط توحیـــد و شهـــادت نهادی ،

از آتـش عقــــــوبت ایمــــــــــن گشتــــــــــی ،

و مستحـــقّ رضــــــــوان اکبــــــر شدی !

پیامبر (ص) فرمــــــــود :

 اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَیطانِ الرَّجِیم ، حمایت گاه مولی است ،

هر بنده ای که فتنــــه ی دیـــــو است و سخره ی شیطان و دربنــد همزات و غمزات ابلیس ،

چون چنگ نیــــــــاز در این کلمه ی عروه ی وثقی زند و  اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَیطانِ الرَّجِیم گوید ،

ابلیس را به طاعت و ایمان وی کاری نـــه ! و هیچ دشمن را در قرارگاه او قراری نیست !

امروز هم گذشت و نیامدید آقا !

هر صبح و شام به یـــاد شما هستیم

و برای تعجیل در فرج مبارکتان دعا می کنیم

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

دو رکعت نمـــاز مخصوص و یکصد صلوات

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 752 )                                                 

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )

( قسمــت چهـل و هشتــم )

زاده ی عشــق

 ( جزء نهــم صفحه 176 آیه 199) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلینَ

تفسیـــر لفظـــی :

(به هر حال) با عفو و مدارا رفتار کن ، و به کارهاى شایسته دعوت نما ،

و از جاهلان روى بگردان (و با آنان ستیزه مکن).

تفسیر ادبی و عرفانی :

     از خدای کریم مهــــربان ،

بار خدای همه ی بار خدایان ،

به محمّد مصطفی (ص) خاتم پیغمبران ،

و مقتدای جهانیان ، فرمان آمد که :

ای سیّــــد بزرگــــــــوار ؛

 از گنـــاه گناه کاران درگذر ،

و عیب آنــــان بپـــــــــوش ،

و قلم عفو بر جریده ی بدکاران برکش ،

ای سیّـــد ؛

از ما خوی پسندیده و فعل ستوده برگیر ،

گفتارت به راستی و با خلق آشتی ،

در صحبت یـــــــار نیکان باش ،

و در خلوت تیمــاربر آنان ،

ای سیّـــد ؛

من که خــــــداونــــــــدم بُــردبـــــــــارم و بـردبــــاران را دوست دارم ،

از دشمن ناســــزا می شنوم و شوخی وی در خلوت می بینم ،

و پـــرده بر او می دارم ، و به عقـــــوبت نشتابم ،

و تـوبـــه و عفـــو بر او عرضـــه می کنم ،

و به درگاه خود بــاز می خوانم ،

بندگان من ؛

مرا به آواز خواندید  ، به لبیک جواب گفتم ،

از من نعمت خواستیـــــــد ، عطـــــــــــــا کردم ،

به بیهوده و ستیزه با من بیرون آمدید ، مهلت دادم ،

فرمان من بگذاشتید ، رعایت از شما برنداشتم ،

گنـــاه کردید ، پـــــرده بر شما نگاه داشتم ،

با این همه ؛ اگر بــاز آئید ، بپذیرم !

و اگر برگردید ؛ باز آمدن تان را انتظار دارم .

جـــام ازل

مــــــا زاده عشقیم و پســــرخـــوانده جامیم

در مستى و جــــــانبـــازى دلـــدار تمــــــامیم   

دلـــــــداده میخــــــــــانه و قــــربانى شربیـــــم

در  بـــارگــــــه پیــــــر مغـــان ، پیــــــــر غلامیم

همبستر دلـــــــــدار و ز هجــــرش به عذابیــم

در وصـــل غریقیـــــــم و به هجــــــران مدامیم

بى رنگ و نـــــــــواییم ؛ ولـــــى بسته رنگیــــم

بى نـــام و نشانیـــــم و همى در پى نامیـــــم

با صوفــــــــى و با عارف و درویش ، به جنگیـم

پــــــرخــــاش گـر فلسفــــــه و علــــم کلامیم

از مــــــــــدرسه مهجور و ز مخــــــلوق کناریـــم

مطــــــرود خِـــرَد پیشــــه و منفــــــور عوامیم

با هستى و هستى طلبــــان ، پشت به پشتیم

 بــــــا  نیستـــــى از روز ازل گـــــام به گامیـــــم

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 167 ]

آیا فـــردا او می آید ؟

اگر بیاید چــــــه کنیم ؟

آیا آمادگی آمدنش را داریم ؟

جان چه باشد که فدای قدم دوست کنیم ؟

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 751   )                                                 

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )

( قسمــت چهـل و هفتــم )

ولایـت عشــق

 ( جزء نهــم صفحه 176 آیه 198 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

وَ إِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدى لا یَسْمَعُوا وَ تَراهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ وَ هُمْ لا یُبْصِرُونَ

 تفسیـــر لفظـــی :

و اگر آن ها را به هدایت فراخوانید ، نمى شنوند ، و آن ها را مى بینى

 ( که با چشم هاى مصنوعی شان) به تو نگاه مى کنند ، امّا چیزى را نمى بینند !

 تفسیر ادبی و عرفانی :

آن زخم خوردگان عدلِ ازل ،

            از مصطفی (ص)انسانیّت دیدند نه نبوّت ! 

آدمیّت دیدند نه عبودیّت !

لاجرم او را ســـاحـــــر خواندند ،

دیده های چرکین و آلوده ی آن ها به دردِ کفر آلوده بود ،

و ســـــزاوار دیــــــدن مقـــــــــام نبـــــــوّت نبود !

حضرت موسی (ع) از حضرت خضر (ع) بندگی دید ،

لاجــــرم کمــــــــر به خدمت او بست ،

و بر درگاه شاگردی و مریدیِ او ایستاد .

دیری باید تا کسی بیرون از تنِ ظاهریِ آدمی چیزی بیند !

تـــو لیلــــــی می بینی ، معشوقـــــی نمی بینی !

قیس را مجنــــون می دانی ، عاشقـــی نمی دانی !

لاجرم از کـوی حقـایـق و راه مـردان دور افتادی ،

ای هفتــاد سال در منزل خاک بمانده ؛

و هرگز قــــدم در ولایت عشـــــق ننهــــاده ،

پای بند صورت گشته و هرگز عالَم صفت ندیده !

تا تــو مـــرد صورتی ، از خـــود نبینی راستی

مرد معنی باش و گام از هفت گردون در گذار

بــارِ یــــــار

اکنون که در میکــــده بسته است به رویم

بهتر کــــه غـم خـــــویش به خمــّار بگویم

من کشتــه آن سـاقى و پیمانـــه عشقــم

مــــن عــــــــاشِق دل داده آن روى نکویم  

پروانــــــه صفت در بــرِ آن شمـــع بسوزم

   مجنــــــــــــونم  و در راه جنـون بادیه پویم

راز دل غمـــــدیده خـــود را به کـــه گویم؟

 مـــنتشنـه جــام مى از آن کهنه سبویم

بــــــردار کتاب از بــــــرم و جــــام مى آور

 تاآن چه که در جمــع کتب نیست، بجویم

از پیــچ و خـــم عِلم و خِــــرَد ، رخت ببندم

تابــــــــــار دهد یــار ، به پیچ و خم مویم

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 168 ]

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 750   )                                                 

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )

( قسمــت چهـل و ششــم )

اَحسَـنُ الخـالِقیـن

( جزء نهــم صفحه 175 آیه 189 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

هُوَ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها لِیَسْکُنَ إِلَیْها فَلَمّا تَغَشّاها

حَمَلَتْ حَمْلاً خَفیفاً فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللهَ رَبَّهُما لَئِنْ آتَیْتَنا صالِحاً لَنَکُونَنَّ مِنَ الشّاکِرینَ

 تفسیـــر لفظـــی :

اوست کسى که (همه) شما را از یک فرد آفرید ، و همسرش را نیز از جنس او

قرار داد ، تا در کنــــــــار او بیـــاســـاید . سپس هنگامى که با او آمیزش کرد ،

حملى سبک برداشت ، که با وجــــــود آن ، به کارهـــاى خود ادامه مى داد ،

و چون سنگین شد، هر دو از خدایى که پروردگارشان است چنین خواستند :

اگر فرزند صالحى به ما دهى ، به یقین از شاکران خواهیم بود .

 تفسیر ادبی و عرفانی :  

خداوند بزرگ و بزرگوار ، آفریننده ی جهانیان ،

دارنده ی همگان ، پـــــاک و بی عیب در نـــام و نشـــــــان ،

منزّه از زاده و خود نزائیده ، پاک از جفت ، مبرّا از شریک و انبـــاز ،

خلق را که آفریده قرین یک دگر ساخته ، نرینه و مادینه هر دو در هم آمیخته ،

و شکل در شکل بسته ، هر جنس با هم جنس آرمیده . ( کبوتر با کبوتر باز با بـــــاز ) 

 او خدا است که یکتا است ، در صفات بی همتا است ، از عیب ها مبرّا است ، آفریننده و پروراننده !

چون خواهد که در آفرینش قدرت نماید ؛

 از قطره ای آب مهین (بی ارزش و پست) ،

صد ها هزار لطائف و عجایب بیرون آرَد :

اول : خــاکــی

دوم : آبــــــی 

آن گاه عَلَقَـــه (خونِ بسته)

سپس مضغـــه (گوشت لِه شده)

سپس استخـــــوانی و پـوستـــــــی !

چون چهار ماهه شد در قرارگاه کمین (رَحِم مادر) زنده شود ( صاحب روح ) ،

و در آن تاریکی های سه گانه ، سه حوض آفریده ؛

یکی دماغ ، یکی جگر ، و یکی دل !

از دماغ (مغـــز) جوی های اعصاب بر همه ی تن گشاده ،

تا قدرت حس و حرکت داشته باشد !

 از جگر رگ های آرمیده بر همه ی تن گشاده

تــا غـــــــــذا به تـــــــــن برسد !

از دل رگ های جهنده بر همه ی تن گشاده

تا روح حیـــــــات در تــــن باشد !

دماغ را بر سه طبقه آفریده :

               در اول ؛ فهـــــــــم نهــــــــاده ،

در دوم ؛ عقــــــــــــل نهــــــــــاده ،

در سوم ؛ حفــــــــظ (حــافظـــــــــه)

چشــــــــم را بر هفت طبقــــــــه آفریده ؛

و روشنــــــــائی و بینـــــــــائی در آن نهـــــاده ،

و شگفت آورتر از همه حَـــدَقَــه است !

به انــــدازه ی دانـــه ی عـــــدس ؛

که صورت آسمان و زمین بدین فراخی در او پیدا شده !

طُـرفـه تر ؛ پیشانی است به آن سختی و صلابت !

تـا مـــــوی نرویانَـــد و جمــــــــــــال را نَبَرَد !

اَبـــــــــــرو ؛ میانه آفرید تا اندکی موی برآید و بر جمال بیفزاید !

گـــــــوش بیافرید ؛ و در وی پیچ و تحریف بسیار آفریده ،

و مجرای آب بد بو و تلخی در آن قرار داده ،

تا مغـــز از آسیب حشرات و خرابی و فساد ایمن باشد !

زبـــــــــان را در محل لعاب نهاد تا روان باشد ،

و از سخن گفتن باز نمانَــــد !

چشمه ی آب از زیـــر زبـــــــان روان کرد

تا غذا بدان تـــر شود و گرنه به حلق فرو نرود !

بر سر حلقـــوم دریچـــــــــه ای قرار داد

تا چون غذا فرو رود سر حلقوم بسته شود

و غذا به مجــــــرای تنفس نرود !

جـگــــــــر را ساخت ؛

تا غذاهای رنگارنگ را همه یک صفت به رنگ خون گرداند

 تا غــــــــــذای هفت انـــــــدام شود !

 [ امروزه دانشمندان پی برده اند که : اگر بشر بخواهد تمام کارهایی را که جگر (کبد) انجام می دهد ، با دستگاه های امروزی انجام دهد ، کارخانه ای به بزرگی شهر واشنگتن باید ایجاد شود ] و همه ی این کارهای در پاره گوشتی یک کیلوئی (کمتر یا بیشتر) بدون سوخت و کارگر و خدمه و تعمیرات و نگهداری و ... بصورت غیر ارادی انجام می شود . ]

منزه و پاک و بی عیب است خداوندی که از قطره ای آب مهین این همه صنع پدید آورده ،

و چندین عجیب وبدیعِ قدرت نمودار ساخته است .

نیکوکار و زیبا نگار ، چون تن نگاشت ،

خود را به تبــــــــارک الله ستـــود ،

 و احســـن الخالقیـــــــن خواند ،

و چون دل را نگاشت ،

 بنــــده را ستـــــــود که هُمُ الرّاشِدُونَ

همه مشکلات مــــــا

ناشی از غیبت طولانی مولایمان

محبوب دلهـا و منجی انســان هـا

حضرت حجـة ابن الحسن العـسکـری المهــــدی(عج) است

پس برای تعجیـــل در فــــرج مبارکشان زیاد دعـــــا کنیم