نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 751   )                                                 

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )

( قسمــت چهـل و هفتــم )

ولایـت عشــق

 ( جزء نهــم صفحه 176 آیه 198 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

وَ إِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدى لا یَسْمَعُوا وَ تَراهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ وَ هُمْ لا یُبْصِرُونَ

 تفسیـــر لفظـــی :

و اگر آن ها را به هدایت فراخوانید ، نمى شنوند ، و آن ها را مى بینى

 ( که با چشم هاى مصنوعی شان) به تو نگاه مى کنند ، امّا چیزى را نمى بینند !

 تفسیر ادبی و عرفانی :

آن زخم خوردگان عدلِ ازل ،

            از مصطفی (ص)انسانیّت دیدند نه نبوّت ! 

آدمیّت دیدند نه عبودیّت !

لاجرم او را ســـاحـــــر خواندند ،

دیده های چرکین و آلوده ی آن ها به دردِ کفر آلوده بود ،

و ســـــزاوار دیــــــدن مقـــــــــام نبـــــــوّت نبود !

حضرت موسی (ع) از حضرت خضر (ع) بندگی دید ،

لاجــــرم کمــــــــر به خدمت او بست ،

و بر درگاه شاگردی و مریدیِ او ایستاد .

دیری باید تا کسی بیرون از تنِ ظاهریِ آدمی چیزی بیند !

تـــو لیلــــــی می بینی ، معشوقـــــی نمی بینی !

قیس را مجنــــون می دانی ، عاشقـــی نمی دانی !

لاجرم از کـوی حقـایـق و راه مـردان دور افتادی ،

ای هفتــاد سال در منزل خاک بمانده ؛

و هرگز قــــدم در ولایت عشـــــق ننهــــاده ،

پای بند صورت گشته و هرگز عالَم صفت ندیده !

تا تــو مـــرد صورتی ، از خـــود نبینی راستی

مرد معنی باش و گام از هفت گردون در گذار

بــارِ یــــــار

اکنون که در میکــــده بسته است به رویم

بهتر کــــه غـم خـــــویش به خمــّار بگویم

من کشتــه آن سـاقى و پیمانـــه عشقــم

مــــن عــــــــاشِق دل داده آن روى نکویم  

پروانــــــه صفت در بــرِ آن شمـــع بسوزم

   مجنــــــــــــونم  و در راه جنـون بادیه پویم

راز دل غمـــــدیده خـــود را به کـــه گویم؟

 مـــنتشنـه جــام مى از آن کهنه سبویم

بــــــردار کتاب از بــــــرم و جــــام مى آور

 تاآن چه که در جمــع کتب نیست، بجویم

از پیــچ و خـــم عِلم و خِــــرَد ، رخت ببندم

تابــــــــــار دهد یــار ، به پیچ و خم مویم

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 168 ]