سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 2004299
  • بازدید امروز: 161
  • بازدید دیروز: 196
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[961]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



    نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (898 )                                                                                

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249 )

  ( قسمــت چهــارم )


گمـاردگان حــقّ


 

جزء سیزد هــم صفحــه 250 ( آیه 11 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ  مِنْ أَمْرِ اللّهِ

إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى  یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ

وَ إِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا  فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ

 تفسیـــر لفظـــی :

براى او فرشتگانى است که پى در پى او را به فرمان خدا از پیش رو و ازپشت‏ سرش پاسدارى مى ‏کنند ، در حقیقت‏ خدا حال قومى را تغییر نمى‏ دهد تا آنانحال خود را تغییر دهند ، و چون خدا براى قومى آسیبى بخواهد هیچ برگشتى براىآن نیست و غیر از او حمایتگرى براى آنان نخواهد بود.

 تفسیر ادبی و عرفانی :

در خبر است که خداونــدده فرشتـــه بر آدمی گماشتــــه است !

یکی بر راست ، یکی بر چپ ، یکی در پیش ، یکی در قفــــــا ،

دو بالای ســـــر ، دو بر چشــــــــــم ، دو بر دهـــــــان ،

این ده فرشتـــــه  گماردگان حقّنـــد ،

تا بندگان را از آفت ها و بدی ها نگاه دارند .

از رسول الله (ص) روایت کرده اند که فرموده اند :

فرشتگانخدا ؛ گروهی در روز و گروهی در شب ،

بندگان را پی گیری و مراقبت و نگاهبانی می کنند ،

این فرشتگان در نماز بامداد و پسین گرد هم آیند ،

سپس به آسمان عــــــــــروج می کنند ،

خداوند از آنها می پرسد چــــــرا بندگان مرا ترک کردید ؟

می گویند : چون آنان مشغول نماز بودند !!

اگر کسی گوید که فرشتـــــگان ،

قضــــــای الهـــــــــی را ردّ نتواننــــد !

جواب آن است که :

قضـــای الهــــی دو قسم است :


قضــــای لازم و قضــای جایـــــز ،

 

قضــــای لازم (حتمی) آن است که خداوند مقــــدّر کرده ،

و او حکم رانـــــده ، که از آسمان فرود آید و به بنــــده رسد ،

فرشتگان ، این حکم را نتواننــــــد دفـــــع کننــــد ،

و به هیچ راهی از جمله دعا و صدقات و خیرات

این حکم و قضـــــــــای الهــــــــی برنمی گردد ،

و فرشتگان ، بنده را به این قضـــــــا بــــــاز گذارند !

چه ؛ وقتی که قضـــــــا نـــــــــازل شود ،

فرشتگان فاصلــــــــــه می گیــــرنـــــــد !

و قضــــای جـــایــــــز ( تعلیقی ) آن است که :

حکـــــم به فــــرود آمــــــدن آن شـــــــــده ،

ولی به وقـــــوع و حلـــــول آن حکـــــــم نشده ،

و به وسیلــه ی تـوبــــه و دعـــا و صدقــــه و دیگــــر نیکی ها ،

آن قضـــــا واقــــع نمی شود ، و در حقیقت قضای معلّق است !

و اَجَــل حتمــی و اجــل معلّـــق نیــــــــــز که ؛

ما مسلمانان به آن معتقدیم به همین دلیــــل است !


صدقــه و صِلَـــهِ رَحِــم اجــل معلّــق را دور می کند

نوشتــــــــه انــــد :

در زمان عیسی (ع) ، مردی گازر (رختشوی) از راهی بگذشت ، عیسی در او نگریست ، و با نیروی نبوت ، قضای معلق را دید که روی به او نهاده ، عیسی به یاران گفت : این مرد بزودی از دنیا می رود ، آماده باشید تا بر او نماز گزاریم ! گازر برفت و ساعتی نشد که برگشت ! یاران پرسیدند : ای فرستاده ی خدا ؛ آن ساعت گذشت و گازر هنوز زنده است ! عیسی از آن مرد پرسید : در این یک ساعت چه کرده ای ؟ گازر گفت دو گرسنه را دیدم و دو قرص نان داشتم که به آنها دادم ، پرسید پس از آن چه شد ؟ گفت پشته ای که بر پشت داشتم در آن ماری سیاه بود چون از آن بیرون آمد بندی استوار دیدم که بر دهان او نهاده بود !



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (897 )                                                                                

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)

  ( قسمــت ســوّم )


عجـایـب حکمـت

جزء سیزد هــم صفحــه 250 ( آیه 8 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

اللّهُ یَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ کُلُّ أُنثَى وَ مَا تَغِیضُ الأَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ کُلُّ شَیْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ

 تفسیـــر لفظـــی :

خدا مى‏ داند آنچه را که هر ماده ‏اى [در رحم] بار مى‏ گیرد و [نیز] آنچه را  که رحم ها مى ‏کاهند

و آنچه را مى ‏افزایند و هر چیزى نزد او اندازه ‏اى دارد

 تفسیر ادبی و عرفانی :

                  این آیت ، ثنائی است که خداوند بر خود می کند ،

و خود ، خود را می ستـاید ، 

که وی تواند که خود را ستـــاید ،

و ثنـــــــــــاء او ، او را شــــــایــــــد ،

از آب و خــــــــاک چــــــــه آیـــــــــــد ؟

و ثنـــــاء آب و خـــــــــاک تا کجــــا رســـد ؟

هرچند بکوشد به سزاواریِ خداوند کَی رســـد ؟

خِـــرَد بفرســــایـــــــد ، وَهــــــــم بگـــدازد ،

و به مبــادیِ اشــراقِ جلالِ او نرسد ،

 

آن کس که او را می ستــــایـــد ،

دریـــــــــــا می پــالایــــــد ،

و چـــراغ است که در آفتـــاب افروزد ،

پیدا است که چـــراغ در نور آفتاب چه افروزد !

 

وصف تو چه جای حکمت اندیشان است


خاک کف تــــو سرمه ی درویشان است


شاهان جهــــان پــــای تـو را بوسه زنند


عشق تو چه کار و بـــار درویشان است

 

خـــدا است که دانــــا است ،

و در دانـــائـــی یکتــــــــــــا است ،

و نهانش چون آشــکار است ،

باریک بین و نهـــان دان ،

جنبش همه ی ذرّه ها در زمین و آسمان ها ،

چه آشـــکارا و چــــه نهان ،

چه در روز روشن چه در شب تـــار ،

همه را بیند ، آواز همه شنود ،

اندیشه ی همــــه داند ،

تا آن کودک که در شکم مــــــادر ،

در تاریکی رَحِــــــــم، از درد بنـــالـــــد ،

ناله ی او بشنود ، و درد او را درمان سازد !

 

گفتــــــــــه انــــــــد :

چون کودک در شکم مادر از درد بنـــالــــد ،

داروئی یا خوراکی که شفای درد کـــودک باشد ،

هوس آن در دل مــــادر افتـــد ،

و آرزوی آن طعــــــامش پدیــــــد آید !

آن را تهیـــه کند و بخورد و کودک شفـــا یابد !

این است که توصیـــــه کرده اند که ؛

هر آن چه را که زن باردار هوس کند فوراً برایش تهیــه شود !

کودک تا در رحِم مادر باشد ،

خداوند او را در حمایت خود دارد ،

پس از آن ، هـــزاران عجـــایب حکمـــت ،

و بدایـــع فطـرت ، به حکـم عنایت ،

در نهاد و هیکل وی پدید گردد !

از بینائی ، شنوائی ، دانائی ، گیرائی ، روائی ،

قامتی خیـــــــــزرانی ، روی ارغــــوانی ،

صورت آشکارا و سِــرّش نهانی ،

که خداوند به این نعمت ها بر بنده منّت می گذارد ،

و سپـــاس آن را می خواهد !

و چون نوزاد از رَحِم مادر بیرون آید ،

و گام در این سرای بلیّات و نکبــــات نهد ،

گوش وانــــان و نگاه بانـــــان بر وی بگمـــارد !

تا وی را از صدمــــــــات و لطمــات محــافظت نمایند !

بـــــزرگ و مهــــربــان است خـــــدای زمین و آسمان ها !!!



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (896 )                                                                               

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)

  ( قسمــت دوّم )

دوستیِ حـقّ


 

جزء سیزد هــم صفحــه 249 ( آیـه 4 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

وَفِی الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَ جَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ  وَزَرْعٌ وَ نَخِیلٌ صِنْوَانٌ وَ غَیْرُ صِنْوَانٍ

یُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ  وَ نُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِی الأُکُلِ إِنَّ فِی ذَلِکَ  لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ

 تفسیـــر لفظـــی :

 

و در زمین قطعاتى است کنار هم و باغ هایى از انگور و کشتزارها و درختان خرما  چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه که با یک آب سیراب مى‏گردند و [با این  همه] برخى از آنها را در میوه [از حیث مزه و نوع و کیفیت] بر برخى دیگر  برترى مى ‏دهیم بى گمان در این [امر نیز] براى مردمى که تعقل مى‏ کنند دلایل [روشنى] است


 تفسیر ادبی و عرفانی :

از آن جا که رموز عارفــــان است و فهم صادقــــان ،

به زبان اشارت می فرماید :

چنان که خداوند در زمین تفاوت نهاد و نقاط مختلف آفرید ؛

و بعضی را بر بعضی فزونی و فضیلت داد ،

همین گونه در طینت انسان ها تفاوت نهاد ،

و گـــروهی را بر گـــــــــروهی برتــــــری داد !

 

حضرت مصطفی صلوات الله و سلامه علیه و علی آله الطاهرین فرمودند :

مردم هم چون کان ها (معدن ها ) مختلف و متفاوتنـــــــد ،

یکی زر ، یکی سیم ، یکی آهن ، یکی مس ، یکی نفت و ... هستند !

یکی را بالاترین قــــــدم گاه ، اقبـــــــــال او ؛

و یکی پست ترین منــــــزلگاه ، ادبــــــار او !

یکی رضــــــــوان در آرزوی صحبــــت او ؛

و یکی را شیــطان ، ننگ از عمــــــل او !

چون از این مقــــــــام برتـــــــر آئی ؛

یکی اسیـــــر بهشت و یکی امیــــــــــر بهشت !

چنان که درختــــان هم به همدیگر نمانند !

و میوه و ثمــــــر آن نیز به هم نمانند !

هر درختی را باری ، و هر نباتی را بری است ،

هر طاعتی را فــــــــردا ثــــــــوابی است ،

و هرکس را آن جا مقـــــامی است ،

جای هرکس به قـــدر روش او ،

و هر فرعی را سزاوار اصل خویش !

که گفتــــه انـــــد :

دنیـــــــا بر مثـــال عـــــروس است !

و مردم در حق او سه گروهنــــد :

یکی دنیـــــــــادار است ؛

که این عروس را مشّاطه گری می کند ؛

و او را می آرایــــــد و جلــــــــوه می دهــــد ،

دیگری زاهــــــــد است ؛

که آن عروسِ آراستــــــه را رهــــــــــا می کند ،

و یا آن را تبـــــــــاه می کنـــــــد !

آرایه هایش را بهم می ریزد ،

و زشتی هایش را عیـــــان می کنــــــد !

سوم عــــــــــارف است ؛

که چنان مهــــر و دوستــــیِ حـــــق او را مشغــول داشتــــه ؛

که پروای دوستی یا دشمنی با این عروس را ندارد !

فـــــــردا که رستـــــاخیــــــــز شود ؛

دنیادار و دنیاخواه و دنیاپرست را در مقام حساب کشند !

اگر خداونــــــد با او مسامحت کنـــــــــد ،

از فضـــــــــل خداونـــــــــدی است ،

و اگر از او مؤاخـــــذت و مناقشت کند ، ســـــــزای اوست ،

و آن زاهد را به بهشت برند که این پاداش کردار اوست ،

و آن عارف را از منزل های بهشتیان برگذرانند ؛

و به اعلی علّیین و مقام قرب الهی برند ،

که فرمود : عِندَ مَلِیکٍ مُقتَدِر


 

عاشق دلباختــه

سر خُــــم بــاد سلامت که به من راه نمود

ســـــاقىِ باده به کف ، جـان من آگاه نمود


خــــادم درگـــه میخـــــانه ی عشّاق شدم

عـــاشق مست ، مــــــرا خادم درگاه نمود

ســـر و جانــم به فـــداى صنم بـاده فروش

  که به یک جرعه ، مرا خسرو جم‏جاه نمود

مـــاهِ رُخســار فروزنـــده‏ ات اى مایه عیش

 بى نیــــازم به خــدا از خور و از مــاه نمود

برگ سبزى ز گلستــــــــان رُخت بخشودى

فــارغم از همه فردوسىِ گمراه (1) ، نمود

 

با کـــه گویم غم آن عاشق دلبـــاختـــــه را

کـــــه همـــه راز خود اندر شکم چــاه نمود

 [ دیوان امام خمینی (ره) ص 116 ]

 ---------------------------------------------------------------------------------

(1) منسوب  به "فردوس" به معنى بهشت "فردوسى" یعنى بهشتى ، اهل بهشت




موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (895 )                                                                                


ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)


    ( قسمــت اوّل )


گنـج هـای معـرفـت


 

( جزء سیزد هــم صفحــه 249 آیه 1 ) 

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

المر تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ وَالَّذِیَ أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ الْحَقُّ وَ لَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یُؤْمِنُونَ


 تفسیـــر لفظـــی :

 

الف لام میم راء ؛ این است آیات کتاب و آن چه از جانب پروردگارت

به سوى تو نازل شده ، حق است ولى بیشتر مردم نمى ‏گروند


 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

بسم الله الرحمن الرحیم


ای نامداری که نامش یادگار جـان است ،

و دل را شادی جـــــاودان ،

رَوحِ رُوح دوستــــــان ،

و آسایش غمگنــــان ، 

هرکه مقبول درگاه خداوند آمد ؛

به اقــــرار ایننـــام آمــــد ،

و هرکه مهجور و مطرود آستان عزّت گشت ؛

به انـــکــــــار وی آمــــــــد ! 

ای جوانمـــــرد :

 

اگر همه ملک جهان به نام تو باز کنند ؛

زینهار تا بی نام خـدا بدان ننگری که آن را وزنی نیست ، 

و اگر فرشتگان به چاکری تو کمر بندند ،

تا نام خـدا بر جانت نشانی ننهند آن را محلی نیست !

 

الـمـر ،  تلـک آیات الـکـتـاب والـذی انـزل الیک

المــر : 

حضرت صادق (ع) فـرموده اند :

معنی المــــــر (انا الله المحی الممیت الرزاق) است

یعنی منـم خـدای زنده کننــده ی میراننــده ی روزی دهـنـده .

(تفسیرقرآن عظیم ، فیض الاسلام)

(ا لـمـر): 

این حروف سـرّی است از اسرار محبت ،

و گنجی از گنج های معرفت ،

که در میان جان دوستان به ودیعت دادند،

و خود ندانند که چه دارند !

و شگفت آن که دریائی همی بینند و در آرزوی قـطــره ای می زارند .


خــــدایـــــــــا ،

جوی تـو روان و مرا تشنگی تا کی؟


این چـه تشنگی است که قـدح هـا می بینم پیـاپی؟ 

 

زین نادره تـر کـرا بود هـرگـزحال 

             

من تشنـه و پیش من روان آب زلال!

 

برای اطلاع بیشتر از تفسیر حروف مقطعه ،

به این یادداشت مراجعه فرمائید :


 [راز و رمــــز حـــــــروف مقطعـــــه در قـــــــرآن ]

( کلیک کنیــــد )

الهـــــــی ؛

ای دور نظــــــر و ای نیکـــو حضــــــر ، ای نیکـــــو کار نیـــک منظـــــــر ،

ای دلیـــــل هر برگشتـــــــه ، و ای راهنمـــــــــای هر سرگشتـــه ،

ای چـــاره ســاز هر بیچـــــاره ، و ای آرنــــــــده ی هر آواره ،

ای جامــــع هر پراکنـــده ، و ای رافــــع هر افتـــاده ،

دست ما گیــر ای بخشنــده ی بخشاینــده

الهـــــــی ؛

یک چنـــد به یــــــاد تـــــو نازیــــــــدم ،

اینــم بس کــــــه صحبــت تـــو ارزیــــــــدم !

الهـــــــی ؛

نه جز از یاد تو دل است ، نه جز از یافت تو جان ،

پس بی دل و بی جان کی توان ؟

الهـــــــی ؛

یــاد تو در میان دل و زبـــان است ،

و مهــــــر تــــــو در میــــــان ســر و جـــــان

الهـــــــی ؛

شاد بدانیم که اول تو بودی و ما نبودیم ،

کار ، تـــو در گرفتـــــــــــی و مــا نگــــرفتیــــم ،

قسمت ، خــود نهــــادی و رســــول خود فرستــادی

 

 

مست تـو ام از جرعه و جام آزادم


مــــــرغ تـو ام از دانـه و دام آزادم


مقصود من از کعبـه و بتخـانه توئی


 

ورنه من از این هر دو مقـــام آزادم

 

 

 

پرتــو حُسن

 

خواست شیطان بد کند با من ؛ ولى احسان نمود

از بهشتــم بــــرد بیـــــرون ، بستـــه جانـــان نمود


خـــواست از فــــــردوس بیرونـــم کند ، خوارم کند

     عشق  پیـــدا گشت و از مُلک و مَلَک پَـــــــرّان نمود  

ســـاقـــى آمـــــــد تا ز جـــــام بـــاده بیهوشـــم کند

     بـــى‏ هُشى از مُلک ، بیـــرونم نمـــود و جـان نمود  

پــــرتـــــو حُسنت به جان افتـاد و آن را نیست کرد

عشـق آمـــــد ، دردها را هر چه بُد درمــــــان نمود

غمــــــزه‏ ات در جـــــــان عـــــاشق برفروزد آتشى

آن چنـــان کـــز جــلـــوه ‏اى با موسى عمـران نمود


ابن سینا را بگــــــو در طـــــور سینـــــا ره نیافت

آن کــــه را بــــرهان حیران‏ ساز تو ، حیـران نمـود

 

 [ دیوان امام خمینی (ره) ص 115 ]



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (894 )                                                                     


ســوره 12 : یوسـف ( مـکّــی ـ 111 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 235 )


    ( قسمــت سی و هفتم )


 روزگار وصــل


 

جزء سیزد هــم صفحــه 248 آیه 111 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

لَقَدْ کَانَ فِی قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِی الأَلْبَابِ مَا کَانَ حَدِیثًا یُفْتَرَى وَ لَکِن تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ

وَ تَفْصِیلَ کُلَّ شَیْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ

 تفسیـــر لفظـــی :

 

به راستى در سرگذشت آنان براى خردمندان عبرتى است‏ ،

سخنى نیست که به دروغ ساخته شده باشد بلکه تصدیق آن چه [از کتابهایى] است

که پیش از آن بوده و روشنگر هر چیز است

و براى مردمى که ایمان مى‏ آورند رهنمود و رحمتى است


 

 تفسیر ادبی و عرفانی :

خداوند تبارک و تعالی در آغاز سوره ،

قصّه ی یوسف را احسن القصص نامید ،

و در مـــــــورد آن قصّـه عبــرت آمیــــــز :

در اول سوره فرمــود :

نیکـــوتـــرین قصّــــــه هـــــا است ،

و در آخرسوره فرمود :

در این قصّـــه عبــــرت هــا و پنـــــــــد هـــا است ،

قصه ی همه ی پیامبران را که بیان کرد واسطه در میان آورد ،

و فرمود : ای محمّد ؛ تو این قصه ها را بر امّت بخوان ،

ولی قصه ی یوسف را خود بی واسطه بیان فرمود !

در قصّه ی یوسف ، عبرت و پنــــــد برای پادشاهان است ،

که در بسط عدل و احسان به مردم بکوشند ،

چنان که یوسف کوشید ،

و در این قصّــه ، عبــــرت برای پرهیــــــزکاران است ،

که یوسف در نتیجه ی پرهیزکاری به چه مقامی رسید !

و پندی است برای هوس رانان و شهوت پرستان ،

که چگونه عفّــت و خودداری از گنــــاه ،

نتیجه ی رشد و سرافرازی دارد .

در این قصّه می بینیم که :

یعقوب که علاقه اش به فرزند در حــــدّ اعلا بود ؛

برای این که مبادا این علاقه جای علاقه به معبود را بگیرد ؛

یوسف را از وی جــــــــدا کـــــــرد !

و تا زمانی که ذکر و وردش یوسف بود ، به یوسف نرسید !

اما زمـــــانی که به راهنمـــــــائی پیــک حـــقّ از یوسف دل بریـــــد ،

بوی یوسف را استشمام کرد و سپس به یوسف رسید !

در این قصّه می بینیم که :

یعقوب بوی یوسف را از چاهِ نزدیکِ کنعان استشمام نکرد !

ولی زمانی که خداوند اراده فرمود ؛

بوی یوسف را از فرسنگ ها راه دور ( دروازه ی مصــر) استشمام نمود !

در این قصّه می خوانیـــم که :

وقتی یوسف از دوستِ زندانیِ آزاد شده اش خواست ؛

تا نزد پروردگارش (فرعون) او را یـــــــــاد کنــد ؛

( و در جهت خلاصی وی از زندان تدبیری بیندیشد )

خداوند آن را از ذهن ساقی محـــــــو کرد ؛

تا نتواند یادی از یوسف نماید !

ولی زمانی که خداونـــــــد بخواهد؛

قضیــه ی خواب فرعون و تعبیـــر یوسف ؛

باعث نجات وی از زندان می شود !

در این قصّه می خوانیــم که :

تا زمانی که زلیخا شأن و مقامی داشت ؛

همه گِـــردِ او می چرخیـــدنــــــــد ؛

ولی زمانی که این ها را از دست داد ؛

کسی احوالش را هم نمی پرسیــــــد !

 

و بالاخره در این قصّه می خوانیــم که :


عزت و ذلت فقط به دست اوست ؛

 

که عزیز و قدیر و دانــا و حکیـــم است .

 

وَ تُعِزُّ مَن تَســـاءُ وَ تُذِّلُ مَن تَشـــاءُ بِیَدِهِ الخَیر


 

روزگار وصــــل

 

غم مخور ، ایّام هجــــران رو به ‏پایــــان مى‏ رود

این خمـــارى از سرِ ما مــــى‏ گســاران مى رود


پــــرده را از روى مــــــاه خویش ، بالا مى‏ زنــد 

غمزه را سر مى‏ دهد ، غم از دل و جان مى‏ رود

بلبل انـــدر شــاخسار گل هویــــــــــدا مى‏ شود          

زاغ بـــا صـــد شرمســـارى از گلستـــان مى ‏رود

محفــل از نــــور رخ او نــــــور افشــان مى‏ شود 

هرچـــه غیـــر از ذکــر یار ، از یــاد رندان مى ‏رود

ابــــرها از نـور خـورشیــــد رخش پنهـــــان شوند

پــــرده از رخســـار آن ســــرو خـــرامـان مى‏ رود

وعده دیــدار نزدیـــــک است ، یاران مــــژده باد

روز وصلش مـــــى رسد ، ایّام هجــران مى‏رود

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 111 ]

 

داستان یوسف به پایان رسید ،

یعقــــــــوب و زلیخــــــا هــر دو به یوسف رسیـــدند ،

یعقوب بعد از چهل سال فراق و اندوه ، سرانجام به یوسف رسید ،

زلیخا نیز پس از سالها رنج و اندوه و سختی و فراق ، بالاخره به آرزویش رسید ،

امـــا حکایت فــــــــراق مــــا و محبـــــــــــوب مان همچنـــــــــان ادامه دارد !

فـــــــــراق یک هزار و چند صد ساله ی شیعه همچنان ادامه دارد !

در این جهان پر غوغا و پر مکر و پر فریب و پر ظلم و پر ستم ،

اسلام و شیعه در غربت و محاصره ی دشمنان اند ،

و منجی همچنان در پسِ پرده ی غیبت !


 

ای خـــــــدا ؛

این انتظار طولانی کَی به پایان می رسد ؟

این جمعــــــه هم گذشت و مولایمـــان نیــــامـــــد ،

و ما همچنـــــان جمعــــــه ها را یکی پس از دیگــــــری ،

در انتظار و فـــــــراق آن عزیــــــــز سفــــــر کرده می گذرانیم ،

 



موضوع :


<   <<   71   72   73   74   75   >>   >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *