نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 901  )                                                                                 

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)

    ( قسمــت هفتــم ) 

هرکس را آن داد که سـزاوار بود

جزء سیزد هــم صفحــه 251 ( آیه 17 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْ دِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَّابِیًا وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاء حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ

تفسیـــر لفظـــی :

همو که از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه ‏هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل کفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى ‏گدازند هم نظیر آن کفى بر مى ‏آید ،خداوند حق وباطل را چنین مثل مى‏ زند اما کف بیرون افتاده از میان مى‏ رود ولى آنچه به مردم سود مى ‏رساند در زمین [باقى] مى‏ ماند خداوند مثَل ها را چنین مى‏ زند

تفسیر ادبی و عرفانی :

این آیت ؛ مدارِ علمِ حقیقت و معرفت است ،

که جلال احدیت ، به نعمتِ رحمت و رأفت ،

از آسمــــــــــان ، بر پیغمبــــــــران ،

پیغام راست و وحی پاک فرو فرستاد ،

و آنان به سمــــــع شنیدند و به دل دریافتند ،

و همچنین اولیاء را الهــــام داد ،

و نــور حکمــت در دل ایشــان افکنــد ،

دل هــــــــای پیغمبـــــــــران روشن گشت ،

و هرکس به قـــــــدر خویش بر درجـــات مختلــف ،

یکی برتـــــر ، یکی میــانــــــه ، یکی فروتــــــر ،

دلهاشان را به نور وحی و رسالت بیفروخت ،

چنان که یکی را بر نبوّت ، رسالت افزود ،

یکی را حکمــــــــــت افزود ،

یکی را بر علم و معرفت افزود ،

یکی را علـــم یقیـــن با بیان افزود ،

یکی را بر ایمــــان و شهــــــادت افزود ،

هرکس را آن داد که ســـــــــــزاوار بــــــود ،

و در هر دلی آن نهـــــــــاد کــــــه جـــــــــا بود !

... فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا ...

اشارت است به این که :

آن دلها اگرچه روشن است و افروختــــه ؛

ولی از وسوسه ها خالی نباشد ،

و شیطان پیوسته در کمیـــــن است ،

تا کجـــــــــا در دل آنــــــان راه یابــــد ،

تا شکّی و سهوی و لغزشی افکنَـــد ،

دروغی برسازد و حفظی برباید !

او (محمدص) که مهتر عالَم بود ، و سیّــــــــدِ فرزندان آدم ؛

و دُرِّصدفِ شرافت و ایمان و خداشناسی ،

شیطان در وی نیز طمــــــــع کرد !

وَ اَلقَی الشَّیطانُ فِی اَمنِیَّتِـــهِ

تا آن که او از وسوسه ی شیطان به خـــــــدا پنــاه برد !

و فرمود : رَبِّ اَعُوذُ بِکَ مِن هَمَزاتِ الشَّیاطِین

خدایا از وسوسه های شیطان ها به تو پناه می برم !

بهــــار آرزو

بــــر در میکـــده ‏ام پرسه زنان ، خـــواهى دید

پیــــر دلبــــــاخته با بخت جوان ، خواهى دید

نــــو بهــــار آیـــــد و گلـــــــــزار شکوفـــا گردد

 بــــى ‏گمــــان کوتهى عمر خزان ، خواهى دید

مرغ افسرده که در کنج قفس محبوس است

بــــر فـــــــراز فلک از شوق ، پران خواهى دید

سوزش بـــاد دى ، از صحنه برون خواهد رفت

 بـــــارش ابــــــر بهــارى به عیان خواهى دید

قـــــــــوس را باد بهارى به عقب خواهد راند

 پس ازآن قوس قزح را چو کمان ، خواهى دید

دلبــــــر پردگى از پـــــــرده برون خواهد شد

پــــرتـــــو نور رُخش ، در دو جهان خواهى دید

( دیوان امام خمینی [ ره ] ص 118 )

السلام علیـــــــک یا مولای یا اباصالـــح المهـــــــدیّ

شایــــــــد این جمعــــــه بیـــــاینــــد آقـــا !

و ما همچنان جمعه ها را یکی پس از دیگری به انتظار می گذرانیم

و برای تعجیل در فرج مبارک دعا می کنیم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 903  )                                                                               

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)  

  ( قسمــت نهـم )

شـربتِ عشـقِ ازل

با تسلیت و تعزیت سالروز شهـــادت امــام هـــادی علیه السلام

جزء سیزد هــم صفحــه 252 ( آیات 19 و 20 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

أَفَمَن یَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَبِّکَ الْحَقُّ کَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ

تفسیـــر لفظـــی :

پس آیا کسى که مى ‏داند آنچه از جانب پروردگارت به تو نازل شده حقیقت دارد  مانند کسى است که کوردل است تنها خردمندانند که عبرت مى‏ گیرند

20 ـ ِینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَلاَ یَنقُضُونَ الْمِیثَاقَ

همانان که به پیمان خدا وفادارند و عهد [او] را نمى‏ شکنند

تفسیر ادبی و عرفانی :

این استفهـــــــــام به معنی نفـــــــــی است ؛

یعنی بینـــا با نابینـــا و روشن دل با تاریک دل یکسان نیست ،

آن یکی آراستـــــه ی توحیـــــــد و نواختــــه ی تقریب ،

و این یکی بیگانه از توحیـــــد و سزاوار تعذیب !

آن یکی به نـــور معــــرفت افروختـــه ،

و این یکی به آتش بی معرفتی سوختـــــه !

کسی این حقیقت را داند که دل وی پر از یقین است ،

و با عقـــل مطبـــوعــــی او را عقـــــل مسموعـــی است .

20 ـ ِاَلَّذِینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَلاَ یَنقُضُونَ الْمِیثَاقَ

همانان که به پیمان خدا وفادارند و عهد [او] را نمى ‏شکنند

کسانی که جز وفای به عهـــد خــــــدای ، ایشان را نگیرد ،

عهـــدی که کرده اند ، بر سر آن عهدند ،

نه صیــــد این عالم شوند ، نه قیــــد آن عالم !

اگر از عـــــرش تا ثَـــــــــری آب بگیــــرد ،

لباس وفـــــــای ایشان نــــــــم نگیرد !

الهـــــــی ؛

من نمی گویم دستم را بگیـــــر !

که ؛ گرفتـــــه ای ، رهایـــم مکن

                                    آمیــــن

ای جوانمــــــرد ؛

وفــــا و حسن عهد را از آن مرغک بیاموز که ؛

جان خویش را در سر وفــــای عهــــــــد کرد ؛

و شرح داستان آن مرغک را چنین نوشته اند :

یکی از عرفای بنام به تهمتی زندانی کردند ، بلبلی در قفس بود ، چون زندانی را بدید ، زار زار سرائیدن گرفت ، عارف خداشناس آن بلبل را خرید و آزاد کرد ، پس از آن در مدت زندگانی او ، هر روز آن بلبل بیامدی و ناله ای چند بکردی ، آن گاه راه هوا گرفتی ، چون عارف از دنیا برفت ، و او را دفن کردند ، آن بلبل را دیدند که بر سر تربت او فرو آمد و بار یچند به درد دل و سوز جگر بسرائید ، و در خاک بغلتید ! تا قطره های خون از منقار او روان شد و جان بداد !

ای مسکیـــــــن ؛

تو پنداری که شربت عشق ازل ، تو خود نوشیده ای ؟

یا عاشق گرم رو ، در این راه ، خود نوخاستــــــه ای ؟

اگر تو پنداری که خـــدای را در این میــدان قـــدرت ،

چون تو بنده ای نیست ، که وی را به پاکی بستاید ،

گمانت خطـــــــا است و اندیشه ات غلـــــط ،

که اگر پرده ی قهــــــر از باطن بت های بی جان بردارند ،

و لگام گنگـــــی از سر این در و دیــــــوار و درختـــــان برگیرند ،

چندان عجایب تسبیح و آواز تهلیل بشنوی که از غیرت و عبرت ،

سر در نقــــــاب خجلت خویش کنی !

و به زبان عجـــــــز و نیـــــــــاز گوئی :

پنداشتمت که تو مرا یک تنـــــه ای

کَی دانستم که آشنـای همه ای ؟

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 902  )                                                                             

 ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)  

  ( قسمــت هشتــم )

کشـف حقــایـق

جزء سیزد هــم صفحــه 251 ( آیه 17 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَــــاء فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَّابِیًا وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّـــارِ ابْتِغَاء حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ

تفسیـــر لفظـــی :

[همو که] از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه‏ هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل کفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى ‏گدازند هم نظیر آن کفى برمى‏ آید خداوند حق وباطل را چنین مثل مى‏ زند اما کف بیرون افتاده از میان مى‏ رود ولى آنچه به مردم سود مى ‏رساند در زمین [باقى] مى‏ ماند خداوند مثل ها را چنین مى‏ زند .

تفسیر ادبی و عرفانی : [2]

... وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ...

این آیت اشارت به آن چه پیغمبران و اولیاء حقّ ،

تدبّـــــر و تفکّـــــــــر می کنند ،

و صاحبــــــان الهـــــــــام و معـــــرفــت ،

یکـــــی در بحـــــــــر تفکّـــــــــر و استنبـــــــــاط ،

جواهــر معانی را از آیـات و احادیث و اخبــــار بیرن می آورَد ،

یکی از روی تدبّر و استنباط به صفت الهام ، کشف حقــایق می کند ،

و پیوستــــه در آن تفکّــر و تدبّـــر و استنبــــــاط ،

کوشش نماینــــــــد تا بر الهـــــــــام حــقّ افزونی جویند .

... فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءوَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الأَرْضِ...

آن جفــای رأی و لغزش زبــان و طغیان جنــان ،

که از سوی شیطان است ، پایدار نبوَد ،

و در دل با ایمــــان قـــرار نگیـــرد ،

که مؤمن یادداشت و یاد کردِ حقّ بر دل و زبان دارد ،

و وسوسه ی شیطان با ذکـــر حـــقّ پای ایستادگی ندارد ،

و بر جمله ؛ اشارت آیت آن است که ؛

نــور معـــرفــت چون در دل تابد ؛

آثــــــــارِ ظلمتِ معصیت ، از دل ببــــــــرَد ،

و چون معصیت ها متفاوت و نـــــــور ها مختلف است ،

نور یقیــن ، تاریکیِ شکّ را ببرَد ،

و نورِ علــــم ، تهمتِ جهــــــل را ببرد ،

و نور معـــــرفت ، آثــار انـــکار را محو کند ،

و نـــور مشاهـــــدت ، آثار ظلمتِ بشریت را ببرَد ،

و نــــورِ جمــــــــــــع ، آثــــار تفـــــــرقــت را بـــردارد ،

و برتر از همــه ، نـــــور تــوحیــــــد ، چون خورشیـد یگانگی ،

از افـــــق غیب ســـــر زنَـــــــد ، و با شـــب دوگانـــــــگی گویــــد :

شب رفت ، تو ای صبح به یک بار بِــدَم

تــــا کَـــی ز صفــــــــات ادّمی و آدم ؟

اِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَـتَــهُ یُصَـلّـُـونَ عَـلَـی النَّبِیُّ

یا اَیُّهَـــا الَّـذِینَ آمَنُــوا صَـلّـُـوا عَـلَـیــهِ وَ سَلِّـمـُوا تَسـلِـیـمـاً

شما نیز با سه صلوات در ختم صلوات شرکت فرمائید . متشکرم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 900  )                                                                                 

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)  

  ( قسمــت ششــم )

صفــای جـــان

جزء سیزد هــم صفحــه 251 ( آیه 15 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

وَلِلّهِ یَسْجُدُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَ کَرْهًا وَ ظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ

 تفسیـــر لفظـــی :

و هر که در آسمان ها و زمین است ‏

خواه و ناخواه با سایه ‏هایشان بامدادان و شامگاهان براى خدا سجده مى‏ کنند

 تفسیر ادبی و عرفانی :

بر زبان تفسیر ، سجـــــــــود کافــــر ، سجود کُـــــــره است !

از آن رو که به وقت محنت و در حال شدّت ،

دفع گزند خویش را به وسیله ی سجده خواهد و تواضع نماید !

حضرت مصطفی (ص) فرمودند :

هرکس خدای را سجده کند برای جلب نفعی و طمعی ؛ 

یــــا دفــــــع شــــــرّی و ضـــــــــرری ؛

آن سجود ، سجود کراهت است ،

و سجود طَوعی آن است که :

محض اطاعت فرمان و اجلال حضرت حقّ باشد ؛

که در آن نــه شَــــــــوب طمــــــــــع ؛

و نه امید عوض و نه بیم از محنت باشد .

بدین گـــونــــه :

شخص در سجــــود ،

دل در وجــــــــود ،

جـــــان در شهـــــود ،

و شخص ، با وفــــــا ،

دل با جفـــــــــا ،

و جان با صفــــا باشد !

نوشته اند که عارفی بزرگوار در خواب شنید که ؛

از مقام صدر هدایت به او می گویند :

درگاه ما را رکوع و سجود ؛

بی انکســـــــــار دل ،

و بی صفـای جـــــان به کار نیـــــــاید !

که خزائن عزت ما پر از رکوع و سجود خداوندان دل است ،

چون به درگاه مـــا آئی ؛

درد دل بر جام جـــــان نِــه !

و به حضرت جانــــــــان فرست !

که درد دل را به نزد ما منزلتی است .

که گفتــــــــه انــــــد :

توحیــــــــد در دل هـــای مؤمنـــــــان ؛

به قدر درد دل هـــــای آنـــان بُوَد !

هر آن دل که سوختـــــــــه تر ؛

و درد وی تمـــــــــام تـــــر ،

با توحید آشناتـــر !

و به حقّ نزدیک تـــــــر است .

بی کمال ســــوز دردی ، نام دین هرگز مبَـــر

بی جمــال شوق وصلی ، تکیه بر ایمان مکن

خِـرقــه ی فقــر

بر در میکـــــده‏ ام دست فشــان خــواهى دید

   پـــــــاى ‏کوبان ، چو قلندرمنشان خواهى دید  

باز سرمست از آن ســــاغر مى ، خواهم شد

   بی هُشم مسخره ی پیر و جوان خواهى دید

از درِ مـــــدرســه و دَیْــــر بـرون خواهم تاخت

   عـــاکف ســـایه ی آن سرو روان خواهى دید

از اقــــامتگه هستــى ، به سفر خواهم رفت

 به سوى نیستى‏ ام رخت کشان خواهى دید

خرقــــه فقـــر  به یکباره تهى خـــــواهم کرد

ننگ این خــــرقه پوسیده ، عیان خواهى دید

بـــــاده از ســــاغر آن دل زده خواهم نوشید

فـــــارغم از همه ملک دو جهــان خواهى دید

( دیوان امام خمینی [ ره ] ص 116 )

همه مشکلات مــــــا

ناشی از غیبت طولانی مولایمان

محبــوب دل هـا و منجی انســـان هـا

حضرت حجـة ابن الحســــن المهــــدی(عـــج) است

پس برای تعجیــــل در فـــرج مبارکشان زیـــاد دعا کنیم

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات

ولی کَــــــــی ؟ کــدام جمعـــــه ؟

 نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (899 )                                                                              

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)

( قسمــت پنجــم )

شیــرینـی ایمـــان

جزء سیزد هــم صفحــه 250 ( آیه 11 )

بسم الله الرحمن الرحیم

لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ  مِنْ أَمْرِ اللّهِ

إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى  یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ

وَ إِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا  فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ

 تفسیـــر لفظـــی :

براى او فرشتگانى است که پى در پى او را به فرمان خدا از پیش رو و ازپشت‏ سرش پاسدارى مى ‏کنند ، در حقیقت‏ خدا حال قومى را تغییر نمى‏ دهد تا آنانحال خود را تغییر دهند ، و چون خدا براى قومى آسیبى بخواهد هیچ برگشتى براىآن نیست و غیر از او حمایتگرى براى آنان نخواهد بود.

 تفسیر ادبی و عرفانی : [2]

مردمان زبان را از حقایقِ ذکرِ الهی بستند ؛

ناچار دلهاشان از لطایفِ نیکی های حق دگرگون شد !

وِردِ زبان ، با وارداتِ دل در هم بستـه و به هم پیوستـه است ؛

تا اوراد و اذکـــــــــار بر زبـــــــان بنــــــده روان است ،

وارداتِ انــــــــــوار در دل وی تـــابـــان است ،

و تا اعضاء و جوارحِ بنده به صفتِ ادب در نمــــــــاز است ،

جــــــان و روان وی در حضرت راز و نیـــــــــاز است !

و بالعکس ؛ تا بر زبان بنــــده بی هوده می رود ؛

دل وی در غفلـــــت و تــــــــاری باشـــــد ،

و تا گام از دایره ی فرمان به در نهـــد ،

شیــــرینـــــی ایمـــــــــــان به دل او راه نیـــــــــابد !

لکن چون بنده به قضای الهی به دام شیطان گرفتـــار آید ،

کوشش وی سود ندهد ! و حکـــــم ازل را ردّ نتواند !

بلعـــم باعــورا ، زاهــــد بزرگ بنی اســــرائیـــل ،

چند صد سال در عبادت و تسبیح به سر برد ،

و چند صد پرستشگاه و ربــــاط بساخت ،

و در پنـــاه اســم اعظـــم ، راه اخـــلاص رفتــــه بود ،

دشمنـــــان موسی او را گفتند :

شمــــــا مــــردی توانـــــــا و دانـــــا هستید ،

و از او خواستند که دعای بدی در حقّ موسی کنـد ،

و چون به واسطـــه ی آن خوش آمـــــــــد ها ؛

هـــــوای نفـــس بر او مستــــــــولی شد ،

دعائی بد در بــاره ی موســــی کرد !

گویند آن تیـــر بـــلا کارگر افتــاد !

و موسی چهل سال در صحـــرای تیــــه سرگردان بماند !

و در آن مــــــدت از آن جـــــــا که رخت برگرفتی ،

همان جـــای دوباره رخت نهــــــــــادی !

موسی دلتنــــــگ گشت و گفت :

مرا چـــه بـــــود (شد) که در تیــــه مانــــــده ام ؟

گفتند : تیــــر بلای بلعـــم در قدم تو مؤثـــــر افتاده که چنین شده ای ،

موسی گفت : چه کنم که ما را خود دعائی مستجــــاب نیست ؟

یاران گفتنــــــد : هست ، تــــــو از خـــــــــــدا بخــــــــــواه !

آن گاه موسی ید بیضا از آستین استقامت بیرون کرد ،

و تیـــــــر دعـــــائی به سوی او پرتاب نمود ،

تیــــر به هدف اصابت رسیـــد ، و موسی خود گفت :

ای بلعم ؛ ما را تیــــر دعوتی است ،

که در هرکس اندازیم ؛ دماری از او برآریم ،

این بود که تیــــر دعا به سینــه ی بلعـم اصابت کرد ،

و بهینــه چیــــز که ایمان و اسم اعظم بود از او گرفتــه شد ،

از آن پس مانند سگ زوزه می داد و زبـــان بیــــــرون می کشیـد !

این است که خــــداونــــد فرمـــــود :

... إِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَـــــوْمٍ سُــــــوءًافَلاَ مَـــــرَدَّ لَــــهُ...

که چـــون خـــــداونـــــد اراده ی تــأدیـــــب کسی کنـــد ؛

غرور و خودپسنــــــــدی و خودبینـــــــی در او ایجــــــاد می کنــد ،

و آنان به دست و پــــــــای خود به سوی تبــــاهی و نابودی می رونـــد !!!

همانند قوم بنی اسرائیل که به واسطه ی موسی (ع) ،

مورد لطف و عنایت خداوند قرار گرفتند ؛

ولی ناسپاسی کردند ؛

نوشتـــــه انــــــــــد :

چون از طرف خداوند غذای آماده ( مائده ِ آسمانی ) ، برای آنان ارسال می شد ! آنان به موسی گفتند ما نمی توانیم به یک غذا اکتفا کنیم ! و از او غذاهای دیگر خواستند !

وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّآئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَى بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُواْ مِصْراً فَإِنَّ لَکُم مَّا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُواْ یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذَلِکَ بِمَا عَصَواْ وَّکَانُواْ یَعْتَدُونَ   [ آیه 61 سوره بقره ]

و آنگاه که گفتید : ای موسی ، ما بر یک نوع طعام نتوانیم ساخت ،، ازپروردگارت بخواه تا برای ما از آنچه از زمین می روید چون سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز برویاند!  موسی گفت : آیا می خواهید آنچه را که برتراست به آنچه فروتر است بدل کنید ؟ به شهری بازگردید که در آنجا هر چه خواهید به شما بدهند ، مقرر شد بر آنها خواری و بیچارگی ، و خشم خدا را برخود هموار ساختند ، و این بدان سبب بود که به آیات خدا کافر شدند و پیامبران را به ناحق کشتند و نافرمانی کردند و تجاوز ورزیدند

آری ای جوانمــــــــــرد ؛

باید مواظب بود تا راحت طلبی و رفاه زدگی ما را  به تباهی و عقبگرد و نیستی نکشاند ! مبادا برای رفع تحریم های دشمن ، از آن چه که داریم ناسپاسی کنیم و برای به دست آوردن امکانات بیشتر تن به ذلت دهیم و دستاوردهای عظیم علمی هسته ای خود را چشم بسته در طبق اخلاص نهیم تا رضایت کدخدا را برای دنیایمان کسب کنیم !

مگر سی و پنج سال تحریم را تحمل نکردیم ؟ مگر با وجود همه ی این تحریم ها به این درجه از علم و تکنیک هستـه ای نرسیده ایم ؟ پس چرا باید برای رفع تحریم ها همه دستاوردهای سی و پنج ساله مان را به بـــاد فنــــــــا بدهیم ؟ البته مذاکره و تلاش برای رفع تحریم ها بسیار پسندیده است امّا به چه قیمتی ؟ آیا عاقلانه است که برای به دست آوردن هزار تومان حاضر باشیم صد هزار تومان هزینه کنیم ؟

آری تاریخ ، عبرت و درس بسیار خوبی است برای بشر !

برخی اشکال می کنند که چرا در قرآن این قدر به داستان موسی و بنی اسرائیل پرداخته شده است ؟

پاسخ مختصر این است که : برای این که عبرتی بالاتر از جریان این قوم برای بشریت نیست ! و قرآن برای تنبّه و عبرت مسلمانان این جریان را بارها به صورت های مختلف تکرار کرده است !

پس به هوش باشیم و از تاریخ عبرت بگیریم و عزت و سربلندی و دستاوردهای انقلابی کشور را برای رفع تحریم ها از دست ندهیم .

که رسول الله (ص) فرموده اند : دل های تان شیرینیِ ایمان را نمی چشد مگر این که از دنیا روی گردان شوید .