نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  (981 )                                                                                 

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )

( قسمــت بیست و نهــــــم  )

وادىِ عشــق

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 278 آیه 98 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیم

   تفسیـــر لفظـــی :

پس چون قرآن مى‏خوانى از شیطان مطرود به خـــدا پنـــاه ببر

  تفسیـــر ادبی و عرفانی : 

در قــــرآن نظیـــــــر ایـــن آیت فـــــراوان است ،

همـــــــه خطــــاب بـه رســــــــول الله (ص) ،

و همچنین نـــــــــوح (ع) و یوســــف (ع) ؛

از شرّ شیطان لعین به خدا پناه بردند ،

و نیز موسی (ع) در برابر فرعون ؛

از شرّ شیطان ، استعاذه ی به خــــدا کرد !

و دو سوره ی آخــــر قــــرآن نیز (فلق و ناس) ؛

استعــــــاذتِ دوستان و آشنایان ؛

و بازگشت ایشان به درگاه خداونــــــد است .

لطیفــــــه :

نوشته اند که ؛

آن روز که رایت جلال قرآن از مَکمَنِ غیب بیرون دادند ،

و جبرئیل امین به محمّد مصطفی (ص) فرود آورد ،

گفتگو و جستجویی در اهل آفرینش افتاد ،

آن زخــم دیـــــــده ی ازل ؛

یعنی ابلیس لعین و شیطان مطرود را دیدند که ؛

به وجــــــــد آمـــــده و شـــــــــادی می کند !

گفتند : ای رانــــــــده شـــده ی درگاه ،

و ای مطــــرود و مقهور پیشگاه ،

تو را از این خلعت ، و عـــــزتِ این نــــــام ،

و عشقِ این پیغـــــام چه نصیبـــــــی هست ؟

گفت : به مقتدای اهل سعــادت پیغــــام رسید که :

چون قصد خواندن کلام ما (قرآن مجید) کنی ،

بر سر کوی آن ملعون و مطرود گذر کن ،

و بگوی : پناه بر خدا از شر شیطان رانده شده ،

پس مــــــــــــا را این عــــــــزّت بس کــــــه ؛

پرده داریِ درگاه قرآن مجید دادند !

و ما را آن شــــــرف بس که ؛

تا به قیــامت ، خوانندگان قرآن کریم ،

نام مـــــا را در پیش می دارند !!!

« و ما برای این که این شادی را از شیطان لعین بگیریم خواندن قرآن را با این آیه مبارکه شروع می کنیم :

 إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تسلیماً

و پس از فرستادن سلام و درود بر نبی مکرم (ص) ، از شر شیطان به خــــــــدا پنــــــاه می بریم

( اعوذ بالله می گوئیم و شروع به خواندن قرآن می کنیم »

 رخ خورشیــد

عیب از مااست ، اگر دوست ز ما مستـور است

دیده بگشاى کـــــه بینى همــه عالم طور است

لاف کـــم زن کـــــــــه نبیند رخ خـورشید جهــان

چشــم خفــاش کـــــه از دیدن نــورى کور است

یــــــــــارب ، ایــن پرده پندار که در دیده ماست

بـــاز کن تــــا کــــه ببینم همــــه عالم نور است

کــــــــــاش در حلقه رنــدان خبرى بود ز دوست

سخن آنجا نه ز ناصــــر بــُــــوَد  از منصـور است

واى اگـــــر پــــــــرده ز اســــرار بیفتــــــد روزى

فاش گردد که چه در خرقـــه این مهجــور است

چــــــه کنــــــــم تا به سر کوى تــو ام راه دهند

کاین سفر توشه همى‏خواهد و این ره  دور است

وادى عشق که بى هوشى و سرگردانى است

مــدعى در طلبش بـــــوالهوس و مغــرور است

لـب فرو بست هر آن کس رخ چون ماهش دیــد

آن کــه مــدحت کنـد از گفته خود مسرور است

وقت آن است کـــــــه بنشینم و دم در نـــــزنـم

به همــه کَـون و مکان مدحت او مسطور است

( دیوان امام خمینی [ره] ص 52 )

 مولای من ؛ یابن الحسن ؛ روحی فداک

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 980  )                                                                                

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )

(  قسمــت بیست و هشتــــــم )

خَـلـوتِ مستــان

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 278 آیه 97  ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً

وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

هر کس از مرد یا زن کار شایسته کند و مؤمن باشد

قطعا او را با زندگى پاکیــــــزه‏اى حیات [حقیقى] بخشیم

و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى‏دادند پاداش خواهیم داد

  تفسیـــر ادبی و عرفانی : 

عمـــلِ صــالـــح آن است که ؛

 شایستــــه ی قبـــــول باشد ،

و شایسته ی قبول آن است که ؛

 بر وفــــق فــرمــــــان باشد ،

حیــاتِ پاکیــــــزه را کسی سِـــزَد که ؛

اعمـــــــال او نیکـــــــــو ،

سیــــــــــرت او پــــــــــــــــاک ،

و همّــــت وی جمـــــــــــــــع باشد ،

و معتقــــــــد باشد کـــه ؛

نجــــــــات او به فضــــــل الهــــــــــی است ،

نه به کــــــــــردار بنـــــــــــدگی !

و حیــــــاتِ طیّبــــــــه ؛

امــــروز ؛ حـــلاوتِ طــاعـــــت است ،

 و نسیــم قُــــرب ،

 و یــــــادگــــــــــــار ازل ،

و فــــــردا ؛ در حظیــــره ی قــــــدس ؛

به حضــــــــــــرت طــوبــــــــی و حُسنــــــی .

خلـوتِ مستــان

در حلقــــــه درویش ، نــــــــدیدیـــــم صفـــــایى

در صــــومعــــــــــــــه ، از او نشنیدیــم ندایــــى

در مــــــدرسه ، از دوست نخـــــــــواندیم کتابى

 در مــــــــاذنه ، از یــار ندیدیــــــم صدایـــــــــى

در جمـــــع کتب ، هیچ حجـــــــابى نـــــــدریدیم

در درس صحف ، راه نبـــــردیــــــم به جــــایــى

در بتکـــــده عمــــــــرى به بطـــالت گــذراندیم

در جمـــع حـــــریفــــــان نــــه دوایـى و نه دائى

در جـــــرگه عشــــــــّاق روم ، بلکـــــــــه بیــابم

  از گلشن دلــــــدار نسیمــــى ، رد پــــــــایـــى

این مـــا و منى جمله ز عقل است و عقال است

درخلوت مستــــان ، نه منى هست و نه مـــایى

( دیوان امام خمینی [ره] ص 187 )

اَللهُـمَّ عَجِّـل لِوَلِیِّــکَ الفَــــرَج

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 979   )                                                                                   

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )

( قسمــت بیست و هفتــــــم )

نعیــمِ دنیــا

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 278 آیه 96 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ وَ مَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُواْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

آنچه پیش شماست تمام مى‏ شود و آنچه پیش خداست پایدار است

و قطعا کسانى را که شکیبایى کردند به بهتر از آنچه عمل مى‏ کردند پاداش خواهیم داد

 تفسیـــر ادبی و عرفانی : 

اول ؛ صفتِ دنیـــــــا است ،

که هرچه از بنـــــــــــده آید ؛

از طاعت و خدمـــــــت و محبّــــت ،

همـــــــه در معــــــــــرضِ زوال است !

دوم ؛ صفتِ عقبی است ،

و آن اقبـــالِ اجــــلال ،

و عـــــــــزّت الاهـــــــــی ،

و نــــوازش ربّـــانــــــــــــی

بر بنـــــده است !

که هرگز فنــــــــــا به آن راه نیابد ،

که هرچه از ما آید ؛ درخورِ مــا آید ،

و به تفرقت موصوف است !

و هرچه از خدای تعالی آید ؛

به صفتِ عزت و جلالِ بی نهایت آید ،

و به دوام و ابدیت موصوف است .

اقبالِ ربّانی که از جانب جبروت روان گردد ؛

جز در سُوَیدایِ دلِ دوستان منزل نکند .

عیسی (ع) را گفتنــــــــد :

چرا خویشتن را خــانـــــه ای نسازی ؟

گفت : من سرِ آن ندارم که خود را به چیزی مشغول کنم ،

 که تا ابد سرِ صحبت با ما ندارد !

نوشتــــه انــد کـــــه :

 روزی امیرالمؤمنین علی علیه السلام دینـــــاری در دست گرفت و فرمود :

ای دنیـــــــا ؛ و ای نعیـــــمِ دنیــــــا ؛ برو که تو عـــروس آراستــــــه ای ،

و به انگشت عروسان پنجـــــه شیــــــــران نتــــــــوان شکست ،

دیگری را فریب بـــــــده ، که پسر ابوطالب سرِ آن ندارد که در دامِ غــــــرورِ تو آید !

تا کَی از دارُالغــروری سوختی دارُالسّـرور

تا کَی از دارُالفــراری ساختی دارُ القـــرار !

محـراب اندیشـه

باید از آفــــــــاق و انفس بگذرى تا جـــان شوى

و آنگه از جان بگذرى تا در خــــور جـــانان شوى

طُـــــــرّه گیســــــــوى او ، در کف نیاید رایـــگان

باید اندر این طریقت ، پاى و ســـر چوگان شوى

کى توانـى خوانــد در محــــراب ابرویش نمـــاز؟

قــــرن ها باید در این اندیشه ، سرگردان شوى

در ره خـــال لبش ، لبـــــــریز بــــــاید جــام درد

رنـج را افـــزون کنى ، نى در پى درمان ، شوى

در هواى چشم مستش ، در صف مستان شهر

پاى کوبى ، دست افشانى و هم ‏پیمـــان شوى

این ره عشق است و اندر نیستى حاصـل شود

بایدت از شــــوق ، پروانه شوى ؛ بریـان شوى

( دیوان امام خمینی [ره] ص 185 )

این جمعه هم گذشت و نیامدید آقـــا !

شاید ما همچنـــــان سرگـــرم دنیـــا و زنــدگانی خویشیــم

ولی هر روزه برای تعجیل در ظهـــــــــور مبارکتــــــان

دعــــای فــــــرج بر لب داریـــــــم

     نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 978   )                                                                                       

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )

( قسمــت بیست و ششــــــم )

بـارانِ رحمـت و محبّـت

( جزء چهارد هــم صفحــه 277 آیه 90 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَ إِیتَاء ذِی الْقُرْبَى

وَ یَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

در حقیقت ‏خدا به دادگرى و نیکوکارى و بخشش به خویشاوندان فرمان مى‏ دهد

و ازکار زشت و ناپسند و ستم باز مى‏ دارد به شما اندرز مى‏ دهد باشد که پندگیرید

 تفسیـــر ادبی و عرفانی : [بخش سوم]

... وَ یَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْیِ ...

خداوند از شهـوت رانی و زشت کاری و ستــــم کاری نهی فرمود ،

که در مقابل آن سه امـر به معـروف ؛ این سه نهــی از منکـــــــر است .

خــــــداونــــــــد در این آیت ؛

بنده را به سه چیـــــز امـــــــر می فرماید ؛

که آن هــــــــا نجـــــــــات دهنـــــده هـــا هستند ؛

و چون به جــــــای آرنـــــــد به بهشت و سعـــــادت رسند ،

و هر سه ؛ انجــــــــــــام دادن کاری است ،

و از سه چیـــــــــزِ دیگر نهـــــــــی می فرماید ؛

که آن سه چیز ، هـــــــــلاک کننده ی بشـــــر است ؛

و چون بنـــــده دست از آن ها بداشت ، از دوزخ برَست !

... یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ

پس از بیان سه امر به معروف و سه نهی از منکـــر ؛

که اســـاس و بیـــان سعــــــادت و شقـــاوت ،

یا خوشبختی و بدبختی آدمی است ،

در آخر آیه می فرماید :

تا مگر شما بپذیرید و بترسید !

شما را به کَــــــرَم خود می خوانَـــــد ؛

تـــــا مگـــــــــر اجــــــــــــابـــــــت کنیـــــــد !

لطفِ خود را به شمـــــا بنــــدگان می نمـــایانــــــد ؛

تـــــــــا مگــــــــر مِهـــــــــــر بر او نهیـــــــــــــد !

عیـــــب می پــوشــــــــــد ؛

تا مگـــــــــر به وی گرائیــــــــــد !

از ابــرِ لطــف ، بارانِ رحمت و محبّـــت می بارد ؛

تا مگــــــــر بر آستــــــــــانِ او بمانید !

دل هـــــــــــا می افــــــــروزد ؛

از کیفـــــر می کاهـــــد !

و بر پــاداش می افــــــــزایــد ،

تا نیـــک خـــــــــدائیِ او را دریابید .

مَحـرَمِ اســرار

بـــــاز گـــــــویم غم دل را کــــه تــــو دلــدار منى

در غم و شــــــــادى و انــــدوه و اَلَــــم ، یـار منى

جــــز گل روىِ تــو ام در دو جهـان ، یــارى نیست

چهــــره بگشاى به رویم که تو غمخـــــــوار منى

چشم بیمار تـــــو اى مـــــى زده ، بیمــارم کـرد

پـــــاى بگــــــذار به چشمم که پرستــــــار منى

محرمـــــى نیست کــــه مــرهم بنهد بر دل من

جز تو ، اى دوست که خود محرم اســــرار منى

زارى از غمــــزه غمـــــــزاى تو ، پیش که کنم ؟

 بـا کــــــه گویم که تو ، سرچشمـــه آزار منى؟

بر گشا موى خم اندر خم و دست افشان باش

بـــــه خدا ، یـــــــار منى ، یار منى ، یـــار منى

( دیوان امام خمینی [ره] ص 184 )

مولای من ؛

امـــروز که نیـــــــامدید !

ولـــــــی ....

بسم الله الرحمن الرحیم

محبـــوب دل هــا

او خواهد آمد ،

دوای درد دردمندان ،

آرام دل مستمنــــــــدان ،

انتقـــــــام گیرنده ی خون شهیدان ،

و منقم خون جدش حسیـــــــــن علیه السلام

خـــــواهـــــــــد آمـــــــــــــد

ولی نه امـــــروز و نه فــــــــــــــردا !

بلکه در روز جمعه ای که مصادف با روز عاشورا باشد !

چون او منتقم خون جدّش حسین علیه السلام است .

جمــال یـــار ندارد نقاب و پرده ولی  

غـبــار ره بنشان تا نظــر توانی کرد

بیا که چـــاره ی ذوق حضور و نظم امور 

به فیــض بخشی اهـل نظــــر توانی کرد

یا وَجِیهَاً عِـندَاللهِ اِشفَــع لَنـــــــا عِـنـــدَالله

همه مشکلات مــــــا

ناشی از غیبت طولانی مولایمان

محبــوب دل هـا و منجی انســـان هـا

حضرت حجـة ابن الحســــن المهــــدی(عـــج) است

پس برای تعجیــــل در فـــرج مبارکشان زیـــاد دعا کنیم

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات

تقدیم به دوستداران امام مهدی (عج) و منتظران ظهور حضرتش :

[ روی عنوان کلیک کنید ]

[ دیــــدار محبــوب ]