نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 978   )                                                                                       

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )

( قسمــت بیست و ششــــــم )

بـارانِ رحمـت و محبّـت

( جزء چهارد هــم صفحــه 277 آیه 90 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَ إِیتَاء ذِی الْقُرْبَى

وَ یَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

در حقیقت ‏خدا به دادگرى و نیکوکارى و بخشش به خویشاوندان فرمان مى‏ دهد

و ازکار زشت و ناپسند و ستم باز مى‏ دارد به شما اندرز مى‏ دهد باشد که پندگیرید

 تفسیـــر ادبی و عرفانی : [بخش سوم]

... وَ یَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْیِ ...

خداوند از شهـوت رانی و زشت کاری و ستــــم کاری نهی فرمود ،

که در مقابل آن سه امـر به معـروف ؛ این سه نهــی از منکـــــــر است .

خــــــداونــــــــد در این آیت ؛

بنده را به سه چیـــــز امـــــــر می فرماید ؛

که آن هــــــــا نجـــــــــات دهنـــــده هـــا هستند ؛

و چون به جــــــای آرنـــــــد به بهشت و سعـــــادت رسند ،

و هر سه ؛ انجــــــــــــام دادن کاری است ،

و از سه چیـــــــــزِ دیگر نهـــــــــی می فرماید ؛

که آن سه چیز ، هـــــــــلاک کننده ی بشـــــر است ؛

و چون بنـــــده دست از آن ها بداشت ، از دوزخ برَست !

... یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ

پس از بیان سه امر به معروف و سه نهی از منکـــر ؛

که اســـاس و بیـــان سعــــــادت و شقـــاوت ،

یا خوشبختی و بدبختی آدمی است ،

در آخر آیه می فرماید :

تا مگر شما بپذیرید و بترسید !

شما را به کَــــــرَم خود می خوانَـــــد ؛

تـــــا مگـــــــــر اجــــــــــــابـــــــت کنیـــــــد !

لطفِ خود را به شمـــــا بنــــدگان می نمـــایانــــــد ؛

تـــــــــا مگــــــــر مِهـــــــــــر بر او نهیـــــــــــــد !

عیـــــب می پــوشــــــــــد ؛

تا مگـــــــــر به وی گرائیــــــــــد !

از ابــرِ لطــف ، بارانِ رحمت و محبّـــت می بارد ؛

تا مگــــــــر بر آستــــــــــانِ او بمانید !

دل هـــــــــــا می افــــــــروزد ؛

از کیفـــــر می کاهـــــد !

و بر پــاداش می افــــــــزایــد ،

تا نیـــک خـــــــــدائیِ او را دریابید .

مَحـرَمِ اســرار

بـــــاز گـــــــویم غم دل را کــــه تــــو دلــدار منى

در غم و شــــــــادى و انــــدوه و اَلَــــم ، یـار منى

جــــز گل روىِ تــو ام در دو جهـان ، یــارى نیست

چهــــره بگشاى به رویم که تو غمخـــــــوار منى

چشم بیمار تـــــو اى مـــــى زده ، بیمــارم کـرد

پـــــاى بگــــــذار به چشمم که پرستــــــار منى

محرمـــــى نیست کــــه مــرهم بنهد بر دل من

جز تو ، اى دوست که خود محرم اســــرار منى

زارى از غمــــزه غمـــــــزاى تو ، پیش که کنم ؟

 بـا کــــــه گویم که تو ، سرچشمـــه آزار منى؟

بر گشا موى خم اندر خم و دست افشان باش

بـــــه خدا ، یـــــــار منى ، یار منى ، یـــار منى

( دیوان امام خمینی [ره] ص 184 )

مولای من ؛

امـــروز که نیـــــــامدید !

ولـــــــی ....