سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 1988248
  • بازدید امروز: 116
  • بازدید دیروز: 152
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[962]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 907  )                                                                              

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)

  ( قسمــت سیزدهـم )


حَـظِّ نفـس و حَـظِّ خــدای


جزء سیزد هــم صفحــه 254 ( آیه 38 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِکَ وَ جَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا  وَ ذُرِّیَّةً

وَ مَا کَانَ لِرَسُولٍ أَن یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ لِکُلِّ أَجَلٍ کِتَابٌ

 تفسیـــر لفظـــی :

و قطعا پیش از تو [نیز] رسولانى فرستادیم و براى آنان زنان و فرزندانى قرار دادیم

و هیچ پیامبرى را نرسد که جز به اذن خدا معجزه اى بیاورد براى هر زمانى کتابى است

 تفسیر ادبی و عرفانی :

این آیت در مورد ازدواج های پیامبر می فرماید :

ای محمّــــد ؛

ما پیش از تو نیز پیامبرانی فرستادیم ؛

و برای آنان زن ها و فرزنـــــد ها قرار دادیم .

بدان که ؛ انبیاء را از تأیید خدائی و تأثیر پیامبری ،

نیــــــــروی حـظّ نفس باشـــــــد ،

که اولیــــــــاء را آن نیــــــــرو نبـــاشـــــد !

و بودن آن نیرو آنان را از بزرگ داشت مقام احدیّت ،

و پرورش دیــن و دیــانت و موجبــــات نبوّت بــــاز ندارد ،

از این روی حظّ نفس خواهند و ایشان را هیچ زیـــان نرساند ،

لیکن اولیاء را آن نیرو نبوَد و اگر در حظّ نفس شوند در قهقراء افتند !


و از این جا بود که موسی (ع) با آن همه کرامت ها ،

و معجزه ها که از حـــــقّ دیــــده و دریافتــــه بود ،

از خـــــــداونـــــــــد نــــــــــان خواست !

و همچنین دیگر پیمبران از خداوند طعام و شراب ،

و حظّ نفس ، و نکاح زنـــان و مخالطت با آنان خواستند !

و این آیت اشارت به این معنی است !

ولی کافـــران آن را به عیب بــــاز گفتند کــــه ؛

اگر محمّد پیغمبر بودی ، او را با زنان چه کار بودی ؟

و چــــرا به زن و فـــرزنــــــد پــرداختــــــــی ؟

و خداونــــد بدین سان آنان را جــــواب داد !

که همه ی پیغمبران چنین بوده اند !

همه زن و فـــرزنـــــد داشتند ،

و آنان را از کار نبوّت و ادای رسالت باز نداشت !

[ و البته که حضرت عیسی از این قانون مستثنا بود ! چون در خلقت هم مستثنا بود ]

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند :

بهتـــــــرینِ امتّ اســـــلام کسانی هستند که ؛

اشتغــال به کارهای دنیـــــا آنان را از آخرت باز ندارد ،

و نیز کارهای آخرت آنان را از کارهای دنیــــــــا مانع نشود !


حضرت مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم نیز فرمودند :

اگر شما مانند من بهترین نمـــاز و ستـــایش خــــدا را می داشتید ،

کـــــــم می خنــدیدیــــد و بسیـــــــار می گــــریستیــــــد ،

و از معـــاشـــــرت با زنـــــان لــــذّت نمی بردیـــد !


از این حدیث شریف ملاحظه میشود که ؛

حضرت مصطفی (ص) با علــــــم به این معنی ؛

به واسطه ی نیروی تقرّب و انبساط با خــدای تعـــالی ،

هیــــچ گاه حظّ نفس ، او را از حظّ خــــــــــدای بـــاز نداشت ،

و حظّ خـــــدای هم او را مانــــــع از حظّ نفس نشد .


... لِکُلِّ أَجَلٍ کِتَابٌ

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند :

بـــرای هــــــــر دیــــــــداری وقتــــــی است ...

و بزرگان گفتــــــه انــــد که :

برای هر علمی بیانی ،

برای هر بیــــــــانی زبـــانی ،

برای هر زبــــانی عبارتی و راهی ،

و برای هر راهی مدت و زمــــانی است !

پس هرکس این مــراتب و شــرایـــط را نداند ،

سخــــــن نبـــایـــــــد گفتـــــــــن !



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 906  )                                                                             

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)

  

  ( قسمــت دوازدهـم )


آتـشِ وَجــد

 

جزء سیزد هــم صفحــه 253 ( آیه 30 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

کَذَلِکَ أَرْسَلْنَاکَ فِی أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَیْهِمُ الَّذِیَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ  

وَ هُمْ یَکْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّی لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ مَتَابِ

 تفسیـــر لفظـــی :

بدین گونه تو را در میان امتى که پیش از آن امت هایى روزگار به سر بردندفرستادیم تا آنچه را به تو وحى کردیم بر آنان بخوانى در حالى که آنان به[خداى] رحمان کفر مى‏ ورزند بگو اوست پروردگار من معبودى بجز او نیست بر او توکل کرده‏ ام و بازگشت من به سوى اوست

 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

... وَ هُمْ یَکْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّی لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ...

در این آیت می فرماید :


ای محمّــــد ؛

کافران قــــــدر مــــــــا را نمی دانند ،

این بی حرمتان ، به نام مــــا کافر می شوند !

ای محمّــــد ؛

تـــــو مــــــا را به پاکی بستـــــــای ،

و به یگانگی یــــــــــاد کن ،

ما ذکر تو و ثنـــــای تو را به عالمی برگرفتیم ،

و تو را به جـــای جهانیـــــــــان پسندیدیم ،

ای محمّــــد ؛

مقصــود کائنـــــات و نقطه ی دائـــره ی حادثـــات ،

خــــــــــودِ تــــــــــوئی ،

اگر نــه جـــــاه و جــــلال تــــــــو بودی ،

این عالَــــــم را خــــــود نیـــــــافریــــــدمی !

ای محمّــــد ؛

اگر چنــد نفر مانند ابوجهل و بولهب ،

حُــــــــرمــت نـــام مــــــــــا نمی دارنـــــد ؛

و تعظیــــم آن در دل خــــــود راه نمی دهنــــــد ؛

تـــو دلتنــــگ مبـــــاش !

و به این معنــی غـــــم مخـــور !

کـــــه مـــــــا در خزانـــه ی غیب خویش ،

جوانمـــــــردانی داریـــــم از میـــــان امّت تــــــو ،

که پس از این روزگار ، ایشان را سر بدین جهان در دهیم ،

و از خزانــــه ی غیب ، ایشان را بیـــــــرون آریـــم ،

که مونس دل ایشان ، نـــــام مــــــــــا بُوَد ،

و غــــذای جانشان ، مهــــــــــر مـــا ،

این جوانمردان خزانه ی غیب ، آزاد مردانی چون حسین ابن علی علیه السلام و یاران پاکباختــــه ی ایشانند که از شدت عشق به حق به وجــــــد می آیند ، و آتش وَجـــــد چنان آنان را در بر می گیرد که آن همه رنج و سختی و سوز و گداز تشنگی ، گرسنگی ، گرمای سوزان ، آنان را از راه حق باز نمی دارد ! و در رسیدن به مقـــــام عظمای شهــــــــادت از یکدگر سبقت می گیرند ! سَــــر بر کف ، جـــــان بر لب ، چهـــــره ها گلگون ، پیکـــــرها آغشته به خون ، آن عشق بود نه جنون ! پرونه وار دور شمع وجود رهبـــــر و امــــام خویش چرخیدند و با سمــــــاعی عارفـــانــــــه جان به جان آفرین تسلیم کردند !

در حالی که اباعبدالله علیه السلام نیز می توانستند برای نجات جان خود و خانواده ی خود و یاران خود با دشمن مذاکره و سازش کنند ! مگر یزید از ایشان چه می خواست ؟ او که همه چیز را در اختیار داشت دیگر از حسین (ع) چه می خواست ؟ جــــــــز مشـــــروعیت ؟ و حسین علیه السلام به همه ی پیشنهادات آنان نــــــــــــــه گفت ، و همه ی تحــــریـــــــــم هــــا را تا رسیدن به شهـــــادت تحمل کردند و عزت دنیـــــا و آخرت خود را فــــدای چنــــد روز زندگی با آســـــایش و رفــــــــاه نکــــردند !

آری ؛ اینان عارفان واقعی بودند و سماعشان سمــــاع حقیقی بود که در آتش وَجــــد سوختند و از سوختــــن نهراسیدند بلکه محظوظ شدند و در رسیدن به لقـــــــاء حـــــق ، لـــــذت ها بردند !

این است که در زیارتشان می گوئیم :

وَ فُزتُم فَوزاً عَظِیماً ،فَیا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم فَاَفُوزَ مَعَکُم

به هوش باشیم که استکبار نیز هم اکنون از ما مشروعیت می خواهد !

مگر نه این است که نخست وزیر اسرائیل گفته :

ایران باید در توافق نهائی اسرائیل را به رسمیت بشناسد ؟ !!!

گوینـــــــد :

عارفی وقتی هفت روز در وجــد خویش رفتـــه بود ،

کــــه هیــــــــچ طعامــی و شرابـــی نخـــورد ،

غریـــــــق دریـــــای رحمت حقّ گشتــه ،

و سَر در سِــرّ خود گــــم کــــرده ،

این کلمـــــات را پیوستـــه بر زبـــان داشت :

یــــاد خــــدایـــــــم غـــــذای مـــــــن !

ثنـــای پروردگارم جامــــه ی من !

شرم از خدایــــم شراب من !

جان من فدای دل من ،

و دل من فـــدای روح من !

و روح من فــــــدای خدای من ،

آخر چون آتش وجــــد وی آرام شد ؛

او را پرسیــــدنـــــــد :

هفت روز بی نان و آب به سر آوردی !

این چـــــــــه حالــــت است ؟

گفت : ای مسکین ؛

کسی که او را با نام و یاد دوست خوش بوَد ؛

آب و نانش کجـــــــــا یــــــــاد آیــــــــد ؟

 

آورده انــــــــد کـــــه :

حضرت عیسی (ع) شصت روز در مناجات حق بود ، و خوراکی و نوشیدنی به خاطر نیاورد و در دلش نگذشت ، بعد از شصت روز به دلش گـــذشت که ؛ اگر گــــرده ی نانی بودی آن را به کار بردی ! آن ساعت منــــاجـــاتش قطـــــــــع شد ! و گرده ی نانی پیش او نهــاده شد ! عیسی از این که مناجاتش قطع شد بگریست !

و نیـــــز نقل کرده انــــــد که :

موسی (ع) چهــل روزی که در طــــور به منــاجــات بود ؛ نان و آب و غــــــــذا و شــــــرابی در دلش نگذشت !



موضوع :


 نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 905  )   

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)  

  ( قسمــت یازدهـم )


دیـــدار محبـــوب

 

جزء سیزد هــم صفحــه 253 ( آیه 29 )

بسم الله الرحمن الرحیم

الَّذِینَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ

 تفسیـــر لفظـــی :

کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند

خوشا به حالشان و خوش سرانجامى دارند

 

 تفسیر ادبی و عرفانی :

در این آیت می فرماید :

آن مؤمنان و آن جوانمردان که ؛

دارای صفت ایمان و عمل صالح هستند ؛

خوشا عیشا که عیش ایشان است ،

امروز خوشی عیشی (طوبی) در دل ایشان است ،

و فردا با نیکوئی و خوشی در پذیرائی ایشان ،

امروز ذوق معرفت و انس محبت بهره ی ایشان است ،

و فردا سماع مطلوب و شراب منظور و دیـــدار محبـــوب ،

حاصل ایشان ؛ طوبای ایشان ، وقت است ،

و بهشت ایشان نقد ، و راحت ایشان درد است !

ای جوانمـــــــــرد ؛

هفت کشورِ آراستـــه به طلعتِ خداونــــد ، درد است !

و ملک هشت بهشت ، یک شاخــــه از درخت درد است !

اگر یک ذره از آن درد و اندوه که در دل عارفان است ،

بر کلّ کائنــــــــــات آشکار گــــــــــردد ؛

همه ی اهل آفرینش از نشاط آن ذره ، عین طرب شوند !

و خارستـــان هــــا ، همــــــــه بوستـــــــــان گردد ،

زنّــــارهــــا بر کمــــــــــــر عشق دین شود ،

و هرگـــه که او طلعــــــت خویش نماید ؛

آن ساعت باشد که عارفــان همه در وجـــــــــد آیند !

 

دیــار قــــدس

 

دست از دلم بـــــدار ، که جــانــم به لب رسیـد

انــــدر فــــراقِ روى تـــو ، روزم به شب رسیـد


گفتــم به جــان غمزده ؛ دیگر تــو غــم مخــــور

 غم رخت بست و موسم عیش و طــرب رسید

دلـدار من چو یوسف گـــم گشتـــه بـــازگشت

کنعـــــان ، مــــرا ز روى دل مـلتهــب رسیـــد

راز دلــــم کــــــه قلـب جفـا دیـــده ام دریــــد

ازسینـــــــه‏ ام گذشت و به مغز عصب رسیـد

مـــــرغ دیـــــار قــــدس ، از آن پر زنـــان رمیـد

بــــــــر درگهـــــــى که بود ورا منتخب ، رسید

 

دارالســـــــلام ، روى سلامــت نشــــان نــداد

بگــذشت جــــــان از آن و به دارالعجب رسید

( دیوان امام خمینی [ ره ] ص  119 )

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 904  )                                                                             

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)  

  ( قسمــت دهـم )


تجلّـی جمـال ایمـان


 

جزء سیزد هــم صفحــه 252 ( آیه 28 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

الَّذِینَ آمَنُواْ وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

تفسیـــر لفظـــی :

 

همان کسانى که ایمان آورده ‏اند و دل های شان به یاد خدا آرام مى ‏گیرد ،

آگاه باش که با یاد خدا دل ها آرامش مى‏ یابد


 

تفسیر ادبی و عرفانی :

به زبان اهل اشارت ، این آیت از دو کس خبر می دهد :

یکی مـــــریــــــــد و دیگــری مـــــــــــراد !

یکی که اوقات خویش را به ذکـــر زبـــان مستغـــرق دارد ؛

گهی نماز گزارد ، گهی تسبیــــح گوید ، گهی قرآن خوانَد ،

آن دگر به ذکــــــر حــــــق به جـــــــان می نازد !

و مانند غریـــــــق در بحـــــــــر عیــــان ،

او را پرداخت نیست با ذکـــر زبــــان ،

 

 

گاه می گوید :

خدایا ؛ تا یاد تو بنده را یاد است ؛

جان وی از همه ی یادها به فریاد است ،

و تا دل بنده به پیدائی تو شاد است ؛

شــادی دو جهـــــان نزد وی یــــاد است !

آن یکی در راه دیـــــن رونـــــــده ،

و در بنــــــد ذکـــــر خویش بمانـــــده ،

با وی همی گوینــــــــــد :

ذکــــــر نگــــــــــه دار ، و نهی گوش دار !

و این یکی که بر بســـاط قـــــــرب ،

از مـــــردم و اسبـــــاب دنیــــوی ربــــــــوده شده ،

و به جذبـــــــه ی الهـــــی ویـــــژه گشتـــه ،

 

او را گـــــوینـــــــد :

ذکـــــر را گــــــــــوش دار !

این هم چنان است که ؛

گروهی در آرزوی بهشت باشند ،

و بهشت ، خود در آرزوی آن ها !

حضرت مصطفی (ص) فرمودند :

بهشت به چهار گروه اشتیاق دارد ؛

روزه داران رمضـــــــان ،

خــــواننــدگان قــــــرآن ،

نگــــاه داران زبـــــــــان ،

سیر کننده ی گرسنگان .

مریـــد را دیده به این روشن است که ؛

شنیـــد اُذکُــــرُونِی ، مرا یــــــــــاد کنیــــد ،

و مــــــراد را این نمودنــــــــد کـــــــه ؛

اَذکُــرکُــم ، شما را به یـــــــاد دارم ،

که ؛ مرید ، طالب ذکر است ، و ذکر ، طالب مــراد !

مرید ، طالب وقت است ، و وقت ، طالب مراد !

مریـــــد در طلب دل است ، و دل در طلب مراد !

مـریــــد در مدار آفرینش در پــــــــرواز است !

و مراد میدان آفرینش را برای پرواز ،کوچک می بیند !

این جمله اشارت به نقطــــه ی جمــــــــع است ،

فقط کسی را که در دل آشنــــــائی است ؛

و در جــــان روشنــــائی ؛ این را داند و یابد !

که در خبـــــــر است :

که ایمـــــــان را هفتـــــــاد و انـــد بـــــــاب است ؛

و کمتـــــــــرین بــــاب آن ، آن است که ؛

از نهــــــاد تو همّتی سر بزند که دنیــــــا و عقبــــی را ؛

به پشت پــای از یک ســـــو انــــــــدازی !

که چون این خاشاک از پیش پای تو برداشتند ؛

آن گاه جمـــال ایمـــــــان بر تو تجلّــــی کند ،

و این همان است که آن جوانمــــرد گفت :


جمال حضرت قرآن نقاب آن گه براندازد


که دارالملک ایمان را مجرّد بیند از غوغا !

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 901  )                                                                                 

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)

    ( قسمــت هفتــم ) 

 

هرکس را آن داد که سـزاوار بود


 

جزء سیزد هــم صفحــه 251 ( آیه 17 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْ دِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَّابِیًا وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاء حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ

تفسیـــر لفظـــی :

همو که از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه ‏هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل کفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى ‏گدازند هم نظیر آن کفى بر مى ‏آید ،خداوند حق وباطل را چنین مثل مى‏ زند اما کف بیرون افتاده از میان مى‏ رود ولى آنچه به مردم سود مى ‏رساند در زمین [باقى] مى‏ ماند خداوند مثَل ها را چنین مى‏ زند

 

تفسیر ادبی و عرفانی :

این آیت ؛ مدارِ علمِ حقیقت و معرفت است ،

که جلال احدیت ، به نعمتِ رحمت و رأفت ،

از آسمــــــــــان ، بر پیغمبــــــــران ،

پیغام راست و وحی پاک فرو فرستاد ،

و آنان به سمــــــع شنیدند و به دل دریافتند ،

و همچنین اولیاء را الهــــام داد ،

و نــور حکمــت در دل ایشــان افکنــد ،

دل هــــــــای پیغمبـــــــــران روشن گشت ،

و هرکس به قـــــــدر خویش بر درجـــات مختلــف ،

یکی برتـــــر ، یکی میــانــــــه ، یکی فروتــــــر ،

دلهاشان را به نور وحی و رسالت بیفروخت ،

چنان که یکی را بر نبوّت ، رسالت افزود ،

یکی را حکمــــــــــت افزود ،

یکی را بر علم و معرفت افزود ،

یکی را علـــم یقیـــن با بیان افزود ،

یکی را بر ایمــــان و شهــــــادت افزود ،

هرکس را آن داد که ســـــــــــزاوار بــــــود ،

و در هر دلی آن نهـــــــــاد کــــــه جـــــــــا بود !


 

... فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا ...

اشارت است به این که :

آن دلها اگرچه روشن است و افروختــــه ؛

ولی از وسوسه ها خالی نباشد ،

و شیطان پیوسته در کمیـــــن است ،

تا کجـــــــــا در دل آنــــــان راه یابــــد ،

تا شکّی و سهوی و لغزشی افکنَـــد ،

دروغی برسازد و حفظی برباید !

او (محمدص) که مهتر عالَم بود ، و سیّــــــــدِ فرزندان آدم ؛

و دُرِّصدفِ شرافت و ایمان و خداشناسی ،

شیطان در وی نیز طمــــــــع کرد !

وَ اَلقَی الشَّیطانُ فِی اَمنِیَّتِـــهِ

تا آن که او از وسوسه ی شیطان به خـــــــدا پنــاه برد !

و فرمود : رَبِّ اَعُوذُ بِکَ مِن هَمَزاتِ الشَّیاطِین

خدایا از وسوسه های شیطان ها به تو پناه می برم !


 

بهــــار آرزو

بــــر در میکـــده ‏ام پرسه زنان ، خـــواهى دید

پیــــر دلبــــــاخته با بخت جوان ، خواهى دید

نــــو بهــــار آیـــــد و گلـــــــــزار شکوفـــا گردد

 بــــى ‏گمــــان کوتهى عمر خزان ، خواهى دید

مرغ افسرده که در کنج قفس محبوس است

بــــر فـــــــراز فلک از شوق ، پران خواهى دید

سوزش بـــاد دى ، از صحنه برون خواهد رفت

 بـــــارش ابــــــر بهــارى به عیان خواهى دید

قـــــــــوس را باد بهارى به عقب خواهد راند

 پس ازآن قوس قزح را چو کمان ، خواهى دید

دلبــــــر پردگى از پـــــــرده برون خواهد شد

پــــرتـــــو نور رُخش ، در دو جهان خواهى دید

( دیوان امام خمینی [ ره ] ص 118 )

 

السلام علیـــــــک یا مولای یا اباصالـــح المهـــــــدیّ


شایــــــــد این جمعــــــه بیـــــاینــــد آقـــا !


 

و ما همچنان جمعه ها را یکی پس از دیگری به انتظار می گذرانیم


و برای تعجیل در فرج مبارک دعا می کنیم




موضوع :


<      1   2   3   4   5   >>   >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *