*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 904 )
ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)
( قسمــت دهـم )
تجلّـی جمـال ایمـان
جزء سیزد هــم صفحــه 252 ( آیه 28 )
بسم الله الرحمن الرحیم
الَّذِینَ آمَنُواْ وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
تفسیـــر لفظـــی :
همان کسانى که ایمان آورده اند و دل های شان به یاد خدا آرام مى گیرد ،
آگاه باش که با یاد خدا دل ها آرامش مى یابد
تفسیر ادبی و عرفانی :
به زبان اهل اشارت ، این آیت از دو کس خبر می دهد :
یکی مـــــریــــــــد و دیگــری مـــــــــــراد !
یکی که اوقات خویش را به ذکـــر زبـــان مستغـــرق دارد ؛
گهی نماز گزارد ، گهی تسبیــــح گوید ، گهی قرآن خوانَد ،
آن دگر به ذکــــــر حــــــق به جـــــــان می نازد !
و مانند غریـــــــق در بحـــــــــر عیــــان ،
او را پرداخت نیست با ذکـــر زبــــان ،
گاه می گوید :
خدایا ؛ تا یاد تو بنده را یاد است ؛
جان وی از همه ی یادها به فریاد است ،
و تا دل بنده به پیدائی تو شاد است ؛
شــادی دو جهـــــان نزد وی یــــاد است !
آن یکی در راه دیـــــن رونـــــــده ،
و در بنــــــد ذکـــــر خویش بمانـــــده ،
با وی همی گوینــــــــــد :
ذکــــــر نگــــــــــه دار ، و نهی گوش دار !
و این یکی که بر بســـاط قـــــــرب ،
از مـــــردم و اسبـــــاب دنیــــوی ربــــــــوده شده ،
و به جذبـــــــه ی الهـــــی ویـــــژه گشتـــه ،
او را گـــــوینـــــــد :
ذکـــــر را گــــــــــوش دار !
این هم چنان است که ؛
گروهی در آرزوی بهشت باشند ،
و بهشت ، خود در آرزوی آن ها !
حضرت مصطفی (ص) فرمودند :
بهشت به چهار گروه اشتیاق دارد ؛
روزه داران رمضـــــــان ،
خــــواننــدگان قــــــرآن ،
نگــــاه داران زبـــــــــان ،
سیر کننده ی گرسنگان .
مریـــد را دیده به این روشن است که ؛
شنیـــد اُذکُــــرُونِی ، مرا یــــــــــاد کنیــــد ،
و مــــــراد را این نمودنــــــــد کـــــــه ؛
اَذکُــرکُــم ، شما را به یـــــــاد دارم ،
که ؛ مرید ، طالب ذکر است ، و ذکر ، طالب مــراد !
مرید ، طالب وقت است ، و وقت ، طالب مراد !
مریـــــد در طلب دل است ، و دل در طلب مراد !
مـریــــد در مدار آفرینش در پــــــــرواز است !
و مراد میدان آفرینش را برای پرواز ،کوچک می بیند !
این جمله اشارت به نقطــــه ی جمــــــــع است ،
فقط کسی را که در دل آشنــــــائی است ؛
و در جــــان روشنــــائی ؛ این را داند و یابد !
که در خبـــــــر است :
که ایمـــــــان را هفتـــــــاد و انـــد بـــــــاب است ؛
و کمتـــــــــرین بــــاب آن ، آن است که ؛
از نهــــــاد تو همّتی سر بزند که دنیــــــا و عقبــــی را ؛
به پشت پــای از یک ســـــو انــــــــدازی !
که چون این خاشاک از پیش پای تو برداشتند ؛
آن گاه جمـــال ایمـــــــان بر تو تجلّــــی کند ،
و این همان است که آن جوانمــــرد گفت :
جمال حضرت قرآن نقاب آن گه براندازد
که دارالملک ایمان را مجرّد بیند از غوغا !
موضوع :
نظر ()