تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (82)

سوره 82 : انفطــــار 

نوازنــده بنــدگان

بنـام خـداونـد کریــم مهـربان،

لطیف و نوازنده بندگان،

یگانه و یکتا در نام و نشان،

دارنده جهان، نعمت بخش آفریدگان

دلگشـــــای دوستـــــــــــــــان،

به بنده نوازی معــروف، به مهربانی موصوف،

به فضـل خود بازآمـده به وفــای امیـدواران،

به لطف خود پذیرنده پرستندگان،

 به کرم خود سازنده کار بندگان،            

به مهربانی خود نوازش کننده ضعیفان

و شنونده دعــــای عـاجــــزان است.

**********************

در چشـم منی روی  به من  ننمائی               

 واندر دلمی هیـچ به من نگـرائی

ای جان و دل و دیـده و ای بینـائی              

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (81)

سوره 81 : تکـویــــر

حـال عشــق

این کلمه ایست که شنیدنش بهــار همه کس است،

از فرمانبردار و گناهـکار و شریف و وضیع،

هـرکس با خشوع وخضوع آنرا بشنود،

 لــذتی بالاتر از آن نیــابد،

و آن کس که با گوش شنوا و محبت و عشق شنود،

در بند طعــام و شــراب نباشد.

************************

نوشته اند:

مجنون روزی نقش لیلی را بر دیوار دید شیفته نقش او گشت !

هفـت شبانه روز در مشاهـده آن نقش بنشست که هیچ غذا  نخورد !

کسی گفتـش:

ای مجنون چگونه  هفـت شبـانـه روز بی غذا به سرآوردی ؟  

گفـت:

ای بیچاره؛ کسی را کـَش با نام دوست خوش بُـُوَد

طعــام و شرابش کجــا یــاد آیـد؟ !

###############################

عارفی گفــت :

یاد پروردگارم غذای من است،  و ثنای او جامه من است،

و شرم از او شربت گوارای من است،

نفس من فــدای قلــب من

و قلب من فــدای روح من

و روح من فــدای خـــدای من است.

موسی کلیـم چهل شبانه روز به امید شنیدن سخن حق در انتظار نشست که طعام و شراب به خاطر او نگذشت ! لیکن چون به طلب خضر رفت برای آموختن دانش دردبیـرستان او، او را یک نیـم روز شکیب از غـذا نبود ! و به رفیق راه خود گفت : غذای ما را بیاور!

این است حــال عشــــــــق !

$$$$$$$$$$$$$$$$$$

و عشق به دانائی و زیرکی به فتـوای عقــل به دست نیاید !

که گفته اند: عشق آمـدنی بُـوَد نه آموختنی!

کسی که این راه نپیمـوده منـزل آن را کـجـا دانـــد؟ 

او که مَحرَمِ عشق نباشد دوست را چه نشان پرسد؟

*******************

هرکس که خِرَد داشت یقین راه تو پوید        هرمسلک و دینی ره و آئیـن تـو جوید

هرگُل به چمن با هدف روی تـو روید         هرعـاقـل و دیوانـه فقط  حمد تو گوید

بلبل به غـزل خـوانی و قمـری به ترانه!

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (80)

سوره 80 : عبـــس

جــلال و جمـــال بســم الله

بنام خـداونــدی که :

قانون های سعادت بشر که به ظهور آمد، از جمال نام وی آمد،

و قاعـده های شقــاوت که پدیـدار گشت،

از حرمـان نـام وی پیــدا گشت،

نزول جلال و جمال بسم الله به گوش و دل هر دون همتی نرود،

زیرا مرد دون همت و بی درد،

جــلال و جمـــال بســم الله را ازکجا شناســد؟

و مرد خود بین و هــوا پرست

حلاوت و طـراوت بســم الله را ازکجــا دانــد؟

*******************

لطف نطقت کی شناسـد اهـل ژاژ بیهـُده 

 منّ وسلــوی را چه داند مـرد سیــر و گندنا

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

اگر جــلال استغنــاء بســم الله از عالم ازل بتابد

 هزاران نقطه پیغمبری را به تیغ بی نیازی بگذراند!

 و اگر عنایت جمــال وکرم بسم الله از درگاه لطف قدم روی نماید

جمله جهانیان را به خود راه دهـد و در صدر دولت جای دهـد.

 &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

هـرشب نگـرانـم به یمَـن تا تــو برآئی         

 زیرا که سهیـلــی و سهیـل از یمـــن آید

کوشـم که بپوشـم ملکـا نـام تـو برخلـق           

 ز اوّل سخنــم نـام تـو انـدر دهـن آیـد

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (79)

سوره 79 : نازعــات

نــور عنـــایت

بنام خــداونـــدی که قــدر او بی منتهی،

و صحبـت او با دوستــــان بی بـهــــاست، 

بنام خداوندی که در قـدر نهـان و در صنع آشکار است،

از مانندگی دور و از اوهـام جـدا است،

 دل را به دوستی و خــرد را به هستی پیدا است ،

نه در صفت او چون! و نه در حکم او چرا است،

در بینـائی و شنــوائی یکتـــا است.

@@@@@@@@@@@@

 ای خـداونــدی که در دل دوستانت نورعنـایت پیداست،

و جانهــا در آرزوی وصالت حیـران و شیـداست،

چون تــو مولی کـرا است؟

چون تو دوست کجا است؟

هرچه دادی نشان است و آئین فـرداست

آنچه یافتیم پیغام است و خلعت برجاست،

 نشانت بی قراری دل و غارت جان است،

و خلعـت وصـال در مشاهـده جمـال،

چه گویم کـه چــون است؟

##############################

مُحرِم شدم به عشق وجهـان شد مرا حــرم

لبیـــک عاشقـی زدم از جـان و دل بهــم

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (78)

سوره 78 : نبـــأ

دلیـل توحیـد

بنام خـداونــدی که :

نام او دل افروز است و مهـر او جهان سوز،

 نــام او آرایش مجلس هـا،

 مـدح او سـرمــایه مفلـس ها ،

ثنـای او زینت زبــان هــا ،

هــوای او قیمـت دل هـــا،

لقـای او راحت روح هــا ،

رضــای او سرور سِرّهــا،

آیـات او دلیــل توحیـــد،

رایات او نشانهای تفـریـد،

اشارات او شواهــد شریعـت،

و بشــارات او معاهــد حقیقـت است.

*********************

توانائی که هـمه کار تواند،

دانائی که هـمه چیز داند،

در شناخت حاصل و در یافت حاضر،

به سلطان عظمت دور و به برهان فضل نزدیک،

 به بیان نیکی پیدا و از دریافت گمان نهان است.

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

آب و گِـل را زهـره مهـرتوکی بودی اگر

هم به لطف خود نکردی درازلشان اختیار 

من به قـدر و شـأن تــو نا دانم،

سـزای تــو را نا تـــوانم،

در بیچارگی خود سـرگــردانــم ،

و روز به روز در زیــانـم ! (اِنَّ الاِنسانَ لَفِی خُسر)

چون منی چون بُـوَد؟ چنانم !

و از نگریستن در تاریکی بفغانم،

که خود هستمان را برهیـچ دانــم،

و چشــم به روزی تـــو دارم ،

که تـو مــانی و مـن نمـانــم ،

چـون مــن کیست؟  

اگـر آن روز بینـم ، و اگـر بینـم به جـان فـدای آنـم.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

وصّاف تــو را وصف چه داند کردن؟          

 توخود به صفات خود چنانی که توئی