بسم الله الرحمن الرحیم

دوازده بند محتشم کاشانی

( قسمت دوم )

صیــــــــد حَـــــــــرَم

خـونِ حلـقِ تشنـه (5)

چون خـون حلـق تشنه ی  او بر زمیــن رسید

جوش زمیــــن  به ذروه ی چــرخ بریــن رسید

نزدیک شد که خانـــه ی ایمــــان شود خراب

از بس شکست ها که به ارکان دیــــن رسید

نخــــل بلنـــــد او چو خسان بر زمیـــــن زدند

طوفــان به آسمـــــان  ز غـبـار زمیـــن رسید

باد آن غـبـار چــون به مــــزار نبـــــی رسانـد

گـرد از مدینـــــه بر فـلـک هفتمیـــــن رسیـد

یکـبـاره جامـــه در خـــم گردون به نیــــل زد

چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید

پر شد فـلــک ز غلغـلــه چون نوبت خــروش

از انبیـــاء به حضـــــرت روح الامیــــن رسید

کرد این خیـــال وَهـم غـلـط کار کاین غـبــار 

بـــا دامـن جــلال جـهــــــان آفــریـن رسـیـد

هسـت از مـلال گـرچـه بَـری ذات ذوالجـلال

او در دل است و هیچ دلی نیست بی ملال

صیــــــــد حَـــــــرَم (6)

ترسم جـــزای قاتــــل او چون رقــــم زنند

یکبـــاره بر جریــــده ی رحمت قـلـم زننــد

ترسم کزین گنــــاه ،شفـیـعــــان روزحشر

دارند شــــرم کــز گُنـــهِ خـلــق دم زننـــد

دست عـتـاب حـــق به در آید ز آستیــــن

چون اهل بیت دست بر اهل ستــــم زنند

آه از دمی که با کفنِ خـون چکان ز خــاک

آل عـلــی چو شعـلــه ی آتش عَـلَـم زنند

فـریـاد از آن زمان که جـوانان اهـــل بیت

گلگون کفن به عرصه محشـر قــدم زنند

از صــاحب حـــرم چه توقــــع کننـد بـــاز

آن ناکسان که تیــــر به صیـــد حـرم زنند

جمعی که زد به هم صفشان شور کربلا

در حشر صف زنان صف محشر بهم زنند

بس بر سنان کنند سری را که جبرئیـــل

شُوید غـبـار گیســویش از آب سلسبیــل

بــادِ حـــوادث (7)

روزی که شد به نیــزه ســــرِ  آن بـزرگــــوار

خورشیــد سر برهـنــه بر آمد  ز کـوهســـار

موجی به جنبش آمد و برخواست کوه کـوه

ابــــری به بــارش آمــــد و بگـریست زار زار

گفتی تمــــام زلـزلــه شد خـــــاک مطمئن

گفتــی فتـــــاد از حـرکــت چـــرخ برقـــرار

عرش آن چنان به لــرزه درآمد که چرخ پیـر

افتــــاد در گمان که قیــــــامت شد آشکار

آن خیمه ای که گیسوی حوری طنـاب بود

شد سرنگـون ز بـــاد حـــوادث حبـــاب وار

جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل

گشتند بی عـمـاری و محـمـل شـتـرسـوار

با آن که ســـر زد این عـمـل از امّت نبـــی

روح الامیـن ز روح نبی گشت شـرمـســار  

آن گه ز کـوفه خیل الم رو  به شــــام کرد

نوعی که عقـــل گفت قیــامت قیـــام کرد 

زبـان پر گِلــه (8)

بر حـربـــگاه چـون ره آن کــاروان فتـــــاد

شــور نشــور واهمــه را در کمــان فتــاد

هم بانگ نوحه غلغله درشش جهت فکند

هم گــریـه بر ملایک هفت آسمــان فتــاد

هرجــا که بود آهــوئی از دشت پـا کشید

هرجــا که بــود طایــری از آشیـــان فتــاد

شد وحشتی که روز قیــامت به گرد رفت

چون چشم اهــل بیت برآن کشتگان فتاد

هـرچـنــد بر تـن شهـــدا چشــم  کار کرد

بر زخــم های کاریِ تیـــر و سنـــان فتـاد

ناگاه چشـــم دختـــر زهـــرا در آن میــان

بر پیکـــر شــریف امــــام زمــــان فتــــاد

بی اختیــــار نـالــه ی هـذا حسیـن از او

سر زد چنانکه آتش از آن درجهــان فتـاد

پس با زبـان پر گِلــه آن بضعــة البتــــول

رو بر مدینــه کرد که یا ایهــا الـرّســــول

قسمت اول :
قیــامـت دنیــــا (1)

ادامه مطلب در قسمت سوم : 

دریــای خــــون

بسم الله الرحمن الرحیم

دوازده بند محتشم کاشانی

( قسمت اول )

قیــامت دنیـــا

قیــامـت دنیــــا (1)

باز این چه شـورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحــه و چه عــزا و چه مــــاتــم است

باز این چـه رستخـیـــز عـظـیــم است کـز زمیـــن

بی نفــخ صــور خـواستــه تا عـرش اعـظـم است

این صـبـــــــح تیــــــره بــــاز دمیــد از کجـــا کــزو

کار جهـــان و خلـــق جهـان جملــه در هــم است  

گــویـــا طلـــوع می کنـــــد از مغــــرب آفتـــــــاب

کاشــــوب  در تمـــــامی ذرّات عــــالــــــــم است

گـــرخوانمش قـیــــــامــت دنیــــــــا بعـیـد نیست

این رستخـیــز عــــــام که نامش محـــــــرّم است

در بارگاه قـــــدس کــه جـــــای مــــــــلال نیست 

ســـــر هــای قـدسـیـــان همه برزانوی غم است

 جـنّ و مَـلَــــک بر آدمیــــــــان نـوحــــه می کننـد

گـــــویــــــــا عـــزای اشــــرف اولاد آدم اســـــت

خـورشـیـد آسمــــان و زمیـن نـــور مشـرقـیــــن

پرورده ی کنــــــار رســــــول خــــــدا ، حسین(ع)

ایــوان کـــربــلا (2)

کشتی شکست خورده ی طوفان کربــلا

در خـاک و خـون فتـــاده ی میــدان کربـلا

گر چشم روزگار بر او فــاش می گریست

خــــون می گـذشـت از سرِ ایـوان کـربــلا 

نگـرفـت دست دهـر گلابی به غیــر اشک

زان گل که شد شکـفـتــــه ز بستان کربلا

از آب هم مضایقــــه کـــردنـــد کــوفـیــان

خوش داشتنــــد حـــرمـت مهمــان کربــلا

بودند دیو و دَد همه سـیـراب و می مکیــد

خــــاتــم ز قحــط آب سلیمـــــــان کربــــلا

زان تشنگان هـنــــوز به عـیّــوق می رسد

فــــریــــــــــاد العطـــــش ز بیــابــان کربـلا

آه از دمی که لشکــــر اعـدا نکــــرد شرم   

کردنــــد رو  به خیمــه ی سلطــان کربــلا 

آن دم ملک بر آتش غیــــرت سپنــــد شـد

کز خوفِ خصــم در حرم افغــان بلنـــد شد

دریـــای خــون (3)

کاش آن زمان سرادق گردون نگــون شدی

وین خرگه بلنــــد ستون بی ستــون شدی

کاش آن زمـــان درآمدی از کــوه تا به کــوه

سیــل سیـه که روی زمین قیــرگون شدی

کاش آن زمــان که این حرکت کرد آسمــان

سیماب وار گــوی زمیــن بی سکون شدی

کاش آن زمــان ز آه جهــانسوز اهــــل بیت

یک شعـلـه برق خرمــن گردون دون شدی

کاش آن زمان که پیکــر اوشد درون خـــاک

جــان جهــانیـــان همه از تـن بــرون شدی

کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست

عالم تمـام غرقه ی دریـــای خـــون شدی

آن انتقــــام گـر نفـتـــادی به روز حشـــــر 

با ایـن عـمـل معــاملـه دهـر چــون شـدی

آل نبـــی چـــو دســــت تظلّـــم برآورنــــد

ارکان عــــرش را بـــه تـــزلــــــزل درآورند

خــوان غـــم (4)

بر خـوان غـم ، چو عالمیـان را صلا زدند

اول صـــلا به سلسلــه ی انبیــــاء زدند

نوبت به اولیاء چو رسید آسمـــان طپید

زان ضربتی که بر سـر شیـرخـــدا زدند

بس آتشی ز اخگــــر المــــاس ریــزها

افـروخـتـنـــد و برحســـن مجتبـی زدند

وانگه ســرادقی که ملک محرمش نبود

کنــدنـــد از مدینـــــه و در کــربـــلا زدند

وز تیشـه ی ستیــزه در آن دشت کربـلا

بس نخـــل هــــا ز گلشن آل عـبــا زدند

بس ضربتی کز ان جگــر مصطفی درید

برحلق تشنـــه ی خلـــف مرتضی زدند

اهــل حــرم دریده گریبـان گشاده موی

فریــــــــاد بر درِ حــرم کبـــــریـــــا زدند

روح الامین نهــــاده به زانـــو سرحجاب

تاریک شد  ز دیدن او چشــــم آفتـــــاب

قسمت دوم :
صیــــــــد حَـــــــــرَم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 1176 )                                

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 24 : نــور ( مدنی ـ 64 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

  ( قسمت سیزدهــــم )

مـرغ بـاغ ملکـوت

 ( جزء هیجدهم صفحه 356 آیه 44 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

خداست که شب و روز را با هم جابجا مى ‏کند

قطعا در این [تبدیل] براى دیده‏ وران [درس] عبـــرتى است

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

همه چیـــــــز به مشیّت و اراده و قـــدرت او است ،

و او است که شب و روز و آنچه در آنها است ؛

بر می گرداند و تبـــــدیـــل می کند !

و بر همه چیز مسلط است .

هرچه دانشمندان در این باره گفتند خبری است ؛

و هرآنچه مشایخ گفتند اثــــــــری است ،

ولی حقیقت ؛ وراء خبــــــر و اثـــــــــر است !

مَیدانی در پیش خلق نهاده ، و نـــــدا کرده ؛

ای اهل عالَم ؛ قـــــــدم در میــــــــدان نهید ،

در حجــــــاب نرویــــــــــد !

هیچ ندانید که کجا می روید ؟

و هیچ ندانید که از کجا می آیید !

روزها فکر من این است و همه شب سخنم

که چــــرا غافـــــل از احــــوال دل خویشتنم

ز کجـــــــا آمــــــده ام آمدنم بهـــــر چــه بود

به کجـــــــا می روم آخــــــــر ننمایی وطنـم

مــــــرغ باغ ملکــــــوتم نَیَــــــم از عالم خاک

چنـــــد روزی قفسی ساختـــــه اند از بدنم

من به خود نامدم اینجـــا که به خود باز روم

آن که آورد مـــرا بـــــــازبَـــــرَد در وطنـــم !

از درگاه دانش ما برخیزید ؛

و به بارگاه حکم ما فرو آئید !

و کمر به خدمت ما بندید ؛

مشیّت ما را نظاره کنید ؛

و سرانجام خویش را بنگرید ؛ ؛

که عفو و مغفرت ما ،

یا قهر و عقوبت ما !

کسی که سر او معدن راز باشد ؛

و دل او در قبضه ی ناز ؛

و بر پیشانی او نشانه ی اقبال ؛

و در دیده ی او نور اعتبار افعال ذوالجلال است ؛

از اسرار و رموز این کلمات آگهی دارد !

و واقف بر این احوال است که فرمود :

اِنَّ فِی ذلِکَ لَعِبرَةً لِاُولِی الاَبصارِ !

ما  سال هـــــــــاست که ؛

رهبــــر و سرور و سالار خود را انتخاب کرده ایم !

آیا او نیز مـــــا را انتخاب کرده است ؟

خـــدایـــــــــا ؛

این جمعــه هــــــــم گذشت

و او نیـــــــــامـــــــــد !

فــراق تا کــی ؟

... و ما برای تعجیــــــل در فـــــــرج مولایمــــان

همچنـــــان دعـــا می کنیم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1170 )                                                    

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 24 : نــور ( مدنی ـ 64 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

( قسمت هفتـــم )

نــورٌ عَلـی نــور

( جزء هیجدهم صفحه 354 آیه 35 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍفِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ

فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ ، کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ

لَاشَرْقِیَّةٍ وَ لَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ، نُورٌ عَلَى نُورٍ

یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

خدا نور آسمان ها و زمین است مثل نور او چون چراغدانى است که در آن چراغى و آن چراغ در شیشه‏ اى است

آن شیشه گویى اخترى درخشان است که از درخت‏ خجسته زیتونى که نه شرقى است و نه غربى ،

افروخته مى ‏شود نزدیک است که روغنش هرچند بدان آتشى نرسیده باشد روشنى بخشد ،

روشنى بر روى روشنى است‏ خدا هر که را بخواهد با نور خویش هدایت مى ‏کند

و این مثل ها را خدا براى مردم مى‏ زند و خدا به هر چیزى داناست.

[آیه شریفه نور همانند آیة الکرسی از امتیاز و منزلت خاصی برخوردار است ]

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

... مَثَلُ نـُــــــورِهِ کَمِشکــوةٍ ...

این آیت اشـــاره به مصطفی(ص) است که ؛

خـلـقـتــش نـــور بود ،

و خلعتش نـور ،

و نسبش نــــــــور ،

ولادتش نــــــــور ،

مشــاهـــدتـش نـور ،

معامـلـتــش نــــــــور،

معجـزتش نـــــور ،

و او خود در ذات خود

 نُــورٌ عَـلـی نُـــور بود

محمّــد(ص) ؛

مهتری که در روی او نور رحمت ،

در چشم او نـور عـبـرت ،

 در زبان او نـور حکمت ،

در میان شانه ی او نور نبوت ،

درکف او نـور سخاوت ،

در قدم او نـور خدمت ،

در موی او نور جمــــال ،

درخوی او نـــــور تواضع ،

در سینه ی او نـور رضا ،

در سَر او نور صفــــــا ،

در سِرّّ او نـور  وفـــــــا ،

در ذات او نـور طاعت ،

در طاعـت او نور توحید ،

در توحید او نـور تحقیق،

در تحقیق او نـور توفیق ،

در سکــوت او نـور تعـظـیـم ،

و در تعظیم او نـور تســلـیـم است!.

خـــدایـــــــــا ؛

این جمعــه هــــــــم گذشت

و یـــــار نیـــــــــامـــــــد !

فــــــــراق تا کــی ؟