دی 93 - بوستــــــان ادب و عرفــان قـــــــرآن

موضوع :

93/10/5::: 4:22 عصر | توسط : محمّـد تــرابـی نظر

نظر ()

آینه ی توفیق

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 842 )

ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )

( قسمــت بیست و پنجم )

آینـه ی تـوفیـق

جزء یازد هــم صفحــه 220 آیه 100 )

بسم الله الرحمن الرحیم

و َمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَن تُؤْمِنَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ یَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لاَ یَعْقِلُونَ

تفسیـــر لفظـــی :

و هیچ کس را نرسد که جز به اذن خدا ایمان بیاورد

و [خدا] بر کسانى که نمى اندیشند پلیدى را قرار مى‏ دهد

تفسیر ادبی و عرفانی :

اذن در این جا مشیّت است ،

که بی آینه ی توفیق کس روی ایمان نبیند ،

و بی عنایت حق ، کس به شناخت حق نرسد ،

بنده به کوشش خویش ، نجات خویش کَی تواند ؟

تا خداوند با دل بنده را تعریف نکند ،

و شواهد صفات حق در دل وی برقرار ننماید ،

بنده هرگز به شناخت او راه نبرَد !

و اگر نه عنــــــــــایت قدیــــــــــم بُوَد ،

دعویِ شناختِ ربوبیّت چون کند اگر توفیق رفیقش نبوَد ؟

دل کیست که گوهری فشانَد بی تو ؟

با تــــن که بوَد که مُلک رانَد بی تــو ؟

والله که خـــود راه نـــدارد بی تــــــو

جـــان زَهــــره ندارد که بماند بی تو

جلوه ی جـــــام

اى کــــــاش ، دوست درد دلــم را دوا کـــند

گــــــر مهـــــربانیــم ننمایـــد ، جفــــــا کنــــــد

صوفـــى که از صفــا ، به دلش جلوه ‏اى ندید

جامـــــــى از او گرفت که با آن صفـــــــا کند

دردى ز بــى ‏وفایـــى دلبــر ، به جــان ماست

سـاقـــــى ، بیــــار سـاغـر مى تا وفــــا کند

بیگــانه گشته ، دوست ز من ، جرعه‏ اى بده

بــــــاشدکــــــه یــار غمـزده را آشنــــا کند

پنهـــان به ســـوى منــــزل دلــــدار بر شــــدم

ترسم که محتسب ، غـــــم مـــن بر ملا کند

آن یــــــار گلعـــذار قــــــــدم زد به محفلـــــــم

تـــــا کشف راز از دل ایــــن پارســا کنــــــد

با گیسوى گشاده ، سرى زن به شیخ شهر

مـــــگذار شیخِ مجلسِ رنــدان ، ریــــــا کنــــد

[دیوان امام خمینی (ره) ص 100]

لطفاً روی عناوین ذیل کلیک کنید :

موضوع :

93/10/4::: 4:54 عصر | توسط : محمّـد تــرابـی نظر

نظر ()

ستمکارانِ بر خود !

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 841 )

ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )

( قسمــت بیست و چهارم )

ستم کارانِ بر خود !

جزء یازد هــم صفحــه 220 آیه 98 )

بسم الله الرحمن الرحیم

فَلَوْلاَ کَانَتْ قَرْیَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِیمَانُهَا إِلاَّ قَوْمَ یُونُسَ لَمَّآ آمَنُواْ کَشَفْنَا عَنْهُمْ

عَذَابَ الخِزْیِ فِی الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَ مَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ

تفسیـــر لفظـــی :

چرا هیچ شهرى نبود که [اهل آن] ایمان بیاورد و ایمانش به حال آن سود بخشد ؟ مگر قوم یونس که وقتى [در آخرین لحظه] ایمان آوردند عذاب رسوایى را درزندگى دنیا از آنان برطرف کردیم و تا چندى آنان را برخوردار ساختیم

تفسیر ادبی و عرفانی :

خدای جهان و جهانیان ،

دوستدار نیــاز و سوز درویشان ،

شنونده ی ناله ی خستگان ،

بنده ای را دوست دارد که در او زارد ،

و از کردار خویش بدو نالد ،

و خود را دست آویزی نداند ،

و دست از همه ی وسائل و طاعات تهی بیند ،

اشک از چشم روان ،

ذکر حــــــــق بر زبــــــــان ،

و مهر او در میان جان .

نبینی که خداوند با قوم یونس چه کرد ؟

هنگامی که یونس قوم خود را وعده ی عذاب داده بود ،

چون رسیدن بلا را نزدیک دید ،

از خانه و شهر بیرون شد !

آن گاه که قوم درماندند ،

و عذاب و بلا به ایشان نزدیک شد ،

مردم شهر ، بامدادان که از خانه ها بیرون شدند ،

ابر سیاهی در آسمان دیدند ،

که دودی عظیم بپراکند ،

و آتش از آن پاره پاره می افتاد !

در آن حال یونس را جهت استغاثه و استمداد طلب کردند و نیافتند !

پس گروهی عظیم به صحرا شدند ،

طفلکان را از مادران و پدران جدا کردند ،

تا آنها گریه و زاری درگرفتند !

پیران سرها را برهنه کردند ،

و به یک باره فغان برآوردند ،

و زاری و خواری زینهار خواستند !

و گفتند : خدایا ؛ گناه ما بزرگ است ،

ولی عفو تو از آن بزرگ تر !

خدایا ؛ به سزای ما چه نگری ؟

به سزاواری خود نگر ،

و همگی به یک صف ایستادند ،

پس از آن جوان ها به صف ایستادند ،

و گفتند : خدایــــــــا ؛

تو ما را فرمودی که ستمکاران را عفو کنید ،

و از گنا آنان درگذرید ،

خدایا ؛ ما هم ستمکارانِ بر خود هستیم ،

ما را عفو کن و از ما درگذر .

صف کودکان آغاز شد !

همگی یک صدا فریاد برآوردند :

خدایا ؛ تو ما فرمودی که سائلان را ردّ نکنیم ،

ما همه سائلیم ، ما را ردّ مکن و نومید مگردان ،

ای فریاد رس نا امیدان ؛

ای چاره ی بیچارگان ؛

و ای خدای مهربان ؛

عذاب را از ما بگردان .

ناگاه دود و آتش که بالای سر هر سه صف بود از میان رفت !

و خداوند توبه ی آنان را پذیرفت ،

این بود که فرمود :

ما عذاب رسوائی را در زندگانیِ این جهان از آنها بازگرفتیم ،

و تا هنگام مرگ آنها را از متاع این جهانی بهره مند ساختیم .

پس ای مسلمانان ؛

آیا شما از قوم یونس کمترید ؟

چرا برای رفع بلا و حل مشکلات به سوی خدا روی نمی آورید ؟

چرا مرد و زن و کودک و جوان ؛

یک صدا از اعمال زشت خویش توبه نمی کنید ؟

چرا فرج مولایمان را از خدای خویش نمی خواهیم ؟

آیا وقت آن نرسیده است که با تأسی به قوم یونس ،

ظهور مولای غایب خویش را بخواهیم ؟

لطفاً روی عناوین ذیل کلیک کنید :

موضوع :

93/10/3::: 8:12 عصر | توسط : محمّـد تــرابـی نظر

نظر ()

دعـوی اخـلاص

بسم الله الرحمن الرحیم

دعـوی اخـلاص

دعوی اخلاص

گــــر تــــو آدم ‏زاده هستى "عَلّم اَلاَسمــا" چه شد ؟

"قابَ قَوْسینت" کجا رفته است؟ "اَوْ اَدْنى" چه شد؟

بـــــر فـــــــــراز دار ، فـــــــــریـاد "اَنَا الحـق" مى‏زنى

مــــــدّعىِ حــــــــق طلــب ، اِنیّت و اِنّـــــا چــه شـد؟

صــــوفى صـــــافى اگر هستى ، بکَـن این خـرقـه را

دم زدن از خــــویشتـــن با بـــــوق و با کرنـا چه شد؟

زهــــــد مفـــــــروش اى قلنـــــدر ، آبـروى خود مریز

زاهـــــد ار هستى تو ، پس اقبـال بر دنیـــا چه شد؟

این عبــــادت ها که ما کردیم ، خوبش کاسبى ‏است

دعــــــــــوى اخلاص با این خود پرستی ها چه شد؟

مــــــرشد از دعوت به سوى خویشتن ، بردار دست

"لا الهت" را شنیدستم ؛ ولــــــــى "الاّ" چــــه شد؟

مـــــاعر بیمایه ، بشکن خـــــامـــــه آلــــــــــــوده ‏ات

کـم دل‏ آزارى نمــا ، پس از خـــــــدا پـــــروا چه شد؟

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 94 ]

سالروز شهــــــادت ثامن الحجج

حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه السلام تسلیت

لطفاً روی عناوین ذیل کلیک کنید :