سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 1985393
  • بازدید امروز: 34
  • بازدید دیروز: 84
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[962]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1086 )                                                               

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )


  ( قسمــت بیست و ششم )


عـروسِ معـرفـت


 

   ( جزء شانزد هــم صفحــه 320 آیه 124 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى


     ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه : 

 

و هر کس از یاد من دل بگرداند در حقیقت زندگى تنگ [و سختى] خواهد داشت

و روز رستاخیز او را نابینا محشور مى ‏کنیم


 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه : 

 

حضرت امام جعفر ابن محمدِ الصادق علیه السلام ؛

 در مورد این آیه شریفه فرموده اند :

خداوند فرموده ؛ بندگان من اگر مرا شناختند از من دوری و اعراض نمی کنند ،

و کسانی که از من و از یاد من دوری می کنند آنها را وامیدارم که به اجناس و الوان دنیائی روی آورند !

پس ؛ هرکس خــدا را شناسد ؛

در همه حـــال ، او را یـــــــــــاد کند ؛

و از همه ی یاد ها ، جز یاد او اعراض کند ؛

و هرکه او را داند ؛ پیوسته ذاکرِ او ؛

و بر اداء فرائض و واجبــــــات مواظب باشد ؛

و هرکه در همه عمر ، یک لحظه از یاد خدا غافل باشد ؛

و از ذکـــــر حــــــق روی گردانــــــد ؛

و به ذکـــر خلــــــــق روی آوَرَد ؛

عروسِ معرفت و خداشناسی ، روی از او بپوشد !

و هرگز از آن جمــــــال ، بهـــــــــره نیابد !


 

این حال کسی است که ؛

یک لحظه از یاد خدا غافل شود !

پس وای به حـــــــــــــال کســـــــانی که ؛

در تمام عمــــــــــر از یــــــاد خـــــــدا غافلنــــد !


 

از خداوند تبارک و تعالی به سیّد فرزندان آدم خطاب رسید :

ای مهتـــــر عالَــــم ؛ من نپسنـــــدم که ؛

اعتماد تو در دو جهـــــان جز به مـــــــا باشد ،

یا بر زبان تـــــو جـــــز ذکــــــر مـــــا رود ،

و در دل تو جز مهـــــر مــــــا باشد ،

همه را بر تو بیرون آریم و دشمن تــــو گردانیم ؛

تا در دو جهان جـــــــز از مــــــا تــو را یـــــاد نیـــــاید !

و اول از همه ؛ خویشان و تبــــــار و نزدیکان تو را بیرون آوریم ،

تا چون از آنان جفـــــا بینی ، بر دوران خود دل ننهی ،

و جون روی از خلق گردانیــــــدی ؛ به من پیوندی !


 

 

 

پس بدان ای جوانمـــــــرد ؛

هرکه به خـــــدا نگــــرد ، به خــود ننگـــــرد ،

هرکه یاد او کند ، یاد خود فراموش کند ،

و به غیر او اعتمـــاد نکند و امیــــد نداشته باشد ،

زیرا ؛ یــــــاد خود و یاد خلق ، تخــم غمــــان است ،

و جز یاد حق و حقیقت ، جمله تاوان است ،

اگر نه در ازل تو را یـــــــــــاد کردی ،

کَی تو را زَهـــــــره ی یــــــادکــــــــردِ او بودی ؟

و اگر نه این که خود فرموده ؛

مرا یــــــــاد کنید تا شما را یــــــــــــاد کنم ،

کِی یارستی ذکـــــر وی در خواب دیدن ،

یا نـــام او به خاطر گذراندن ! ؟


 

 

آن کس که تو را شناخت ، جان را چه کند ؟


فرزنـــــد و عیــــــال و خانمــان را چه کند ؟


دیوانـــه کنی هــــر دو جهــــانش بخشی


دیوانــــه ی تــــو هر دو جهان را چه کند ؟

 

الهی و ربی ؛ من لی غیرک


 

اَلسََّـــــــلامُ عَلَیــــــکَ 

روحی و ارواح العالمیــن لتــراب مقدمه الفــــداه


 

 

 

سالروز ارتحال نبیّ مکرّم و پیامبر اعظم

حضرت محمّد مصطفی (ص)

وشهــادت سبط اکبــر رســول الله (ص)

 مظلــوم تـــرین امـــــــام،

ابامحمد حضرت حسن ابن علی المجتبی(ع)

وشهــادت قبله هفتـم و امــام هشتـم

اباالحسن حضـرت علی ابن موسـی الرضّــــا (ع)

علیهم آلاف التحیة و الثناء را

به شمــــــا

و همه محبان و پیروان آن حضرت

تسلیت عرض می نمائیم

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1084 )                                                               

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )


  ( قسمــت بیست و چهارم )


مـرغ بـاغ ملکـوت



 

 ( جزء شانزد هــم صفحــه 320 آیه 116 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَى


   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

 

و [یاد کن] هنگامى را که به فرشتگان گفتیم براى آدم سجده کنید

پس جز ابلیس که سر باز زد [همه] سجده کردند



 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

 

اولین آثار عنایت ازلی در حق آدم صفیّ آن بود که ؛

خداونـــــــد به کمــــال قـــــــدرت خویش ،

مشتی از خـــــــاک زمیــن برگرفت ،

و آن را در قالب تقویم نهاد ،

پس از آن در تخمیـــــر تکوینی آورد !

سپس شاه روح را در بالشِ نهــــاد او بنشانـــد !

بعد منشــــور خلافت او در زمین برخواند ،

و نام های موجودات را به قلمِ لطف ؛

بر لـــــــوحِ دلِ او ثبت کرد ،

آن گاه مقدسات حظیرة القدس را فرمود :

تا او را سجـــــــــده کنند ! (به حاصل کار او سجده کنند)

این همه منزلت و مرتبت ، نه در شأن گِل بود !

که ؛ آن بر سلطان دل بود !

خداوند پس از آفرینش آدم از خـــــاک ؛

لطیفه ای از لطایفِ الهی ؛

و سِـرّی از اســـــــرار پادشاهی ؛

در سویـــــــدای دل آدم به ودیعــــــت نهاد !

و چون فرشتگان ، آن بزرگی را در باره او دیدند ؛

ارواح خود را نثــــــــار آستانه ی مقدّس خـــــاک کردند !


 

آن را که به دوستـــی ورا مست کنند


عالَـــم همـــه در همّـت او پست کنند


در دوستیَش نیستـی ای هست کنند


آن گه به شراب وصل سرمست کنند!

 

پس بدان ای جوانمــــــــــرد ؛

آدم تا وقتی قالب قدرت ندیده ؛

و در پــــرده ی صنـــــــع لطــــف نیامده ؛

و نـــــــور سِــــــرّ علـــــــــــم بر او نتــابیــــــــــده ؛

و سِـــــــــرّ مواصلــــــت و حقیقت محبت ؛

به او روی نموده ، خاک بی ارزش بود !

اکنون که آن معانی ظاهر گشت ؛

و این دُرّ حقـــــــایق در دل وی نهـــــادند ؛

او را خـــــــاک مگـــــــو ؛ که او را پـــــاک گــــــو !

و او را لــؤلـــــــــــؤِ مـکنـــــون گـــــــــوی !

اگر کیمیا که ساخته ی خلق است ؛

می شاید که مس را زر کند ؛

چرا محبتی که صفت حــــقّ است ؛

نشــــــایــــــد تا خـــاک را از تیــــرگی پــــاک ؛

و تـــــــــاجِ تـارکِ افــــــــلاک کند !

اگر از گِلی که سرشتـــه ی تو است گُل آید ؛

چه عجب ، گر از گِلی که سرشته ی خــدا است دل آید !

که : قل الروح من امر ربی !

که ؛ این همه شأن و مرتبت نه در شأنِ گِل بود ؛

کــــــه ؛ آن لایــق سلطــــــان دل بــــــــود !

چه ؛ که روح ؛ سرِّی از اسرار الهی ،

و لطیفه ای از لطایف خدائی ،

و معنی ای از معــــــــانی غیبی است !

 

 

روزها فکــــــر من این است و همه شب سخنم

که چــــــرا غـــافــل از احـــــوال دل خویشتنــم؟


 از کجـــــا آمــــــده ام؟ آمدنـم بهــر چــــــه بود؟

 به کجـــــــــا می روم آخــــــر ننمــــــایی وطنم

 مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مـرا

 یا چه بوده است مــــــــراد وی از این ساختنـم

 جـــان که از عالم عِلـــوی ست یقین می دانم

 رخت خــود بــــــاز برآنم که همان جـــــا فکنم

 مـرغ بـاغ ملکــوتــــم نَیَـــــم از عالَـــــم خــاک

 چنــــــد روزی قفسی ساختـــــه ام از بـدنــم

 ای خوش آن روز که پــــرواز کنم تا بر دوست

 به هــــوای سر کویش پـَـــــر و بـــالی بزنــم

 کیست در گـــــــوش ؟ که او می شنود آوازم

 یاک دامی ست سخن می کنـد انــدر دهنـــم

 کیست در دیده ؟ که از دیده بـــرون می نگرد

 یا چه جان است ؟ نگـویی که منش پیــرهنم

 تا به تحقیـق مـــــرا منــــــزل و ره ننمـــــایی

 یک دم آرام نگیــــــرم ، نفســـــی دم نزنــــم

 میِ وصلــم بچشــــان تا درِ زنـــــــدان اَبَـــــد

 از سر عربــده مستــانــــه به هم درشکنـــم

من به خود نامدم این جا که به خود باز روم

آن کـــــه آورد مـــــرا ؛ بـــــاز بَـرَد در وطنـم



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1083 )                                                                

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )


  ( قسمــت بیست و سوّم )


بسـاط امیـدواری



 

آن فرمـــان را که آدم نادیده گرفت  

مردی از نسل او (حسین علیه السلام) بی دستوری به زیبایی نمایاند

آن گاه که حسین (علیه السلام) به سجــــــده خــــــون نشست

 خدا به فرشتگانش فرمود : نگفتم آن چه را که من میدانم شما نمی دانید

من از خلقت آدم ؛ این عظمت را می دیــــدم ، و شما سفاکی و خونریزی او را می دیدید !

و إذ قال ربک للملائکة إنی جاعل فی الأرض خلیفة قالوا أتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء .. بقره آیه 30 

... قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ ... بقره آیه 33

 

 ( جزء شانزد هــم صفحــه 320 آیه 115 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ لَقَدْ عَهِدْنَا إِلَى آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِیَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا


   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

 

و به یقین پیش از این با آدم پیمان بستیم و[لى آن را] فراموش کرد ،

و براى او عزمى [استوار] نیافتیم

 

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

 

شرحِ قصّه ی آدم است و عهدنامه ی خلافت او ؛

که اول با وی خطـــابِ هیبـــــت رفت ؛

و چون تازیانه ی عتاب دید ؛

گام در کــــــوی بیــــم نهـــــاد و زاری کرد !

سپس او را بر زِبَــرِ لُطــف نشانید ؛

و به عنایت ازلی رسید .

تاجِ پیغمبری بر بساطِ امیدواری دید ؛ شادی کرد !

آری ؛ کاری است رفته ؛ و حکمی است که در ازل پرداختـــه !

هنوز آدم زَلَّت نیاورده و لغـزش نکرده ؛

که خیّاطِ لطف ، جــامـــه ی توبتِ او دوختــــه !

و ابلیس هنوز در وادی معصیت قــــــدم ننهــــــــاده که ؛

قهـــــر الهــــــــی ، معجــونِ زهـــــرِ لعنـــتِ وی آمیختـــــــه !


 

فَنَسِیَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا

خداوند ، آدم را از خوردنِ میوه ی درختی معیّن ممنوع کرد ؛

ولی او پیمـــــــــان خـــــــــــــدا را نگـــــــاه نداشت !

زیرا که دارای عــــــــزم نبود ! و فراموش کرد !

آدم عمداً مرتکب گناه (نافرمانی) نشد ،

و عزم ارتکاب هم نداشت ،

ولی شیطــــــان او را فـــــــریب داد !!!

به دلیــــل همین آیـــه ؛

آدم از پیمبران اولوالعزم بشمار نمی آید !

زیرا خداوند در این آیت او را بی عــــزم خوانده است !

وَ لَـــمْ نَجِــدْ لَــهُ عَـزْمًــــا ، و براى او عزمى [استوار] نیافتیم




موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1082 )                                                                   

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )


 ( قسمــت بیست و دوّم )


الطـافِ ربّـانی


 

 ( جزء شانزد هــم صفحــه 320 آیه 114 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن یُقْضَى إِلَیْکَ وَحْیُهُ وَقُل رَّبِّ زِدْنِی عِلْمًا


   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

 

پس بلندمرتبه است ‏خدا فرمانرواى بر حق ، و در [خواندن] قرآن پیش از آنکه

وحى آن بر تو پایان یابد شتاب مکن ، و بگو پروردگارا بر دانشم بیفزاى

 

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

 

کسی که عُلوّ کبریـــاء و عظمت و سناء خداوند را بدانست ؛

و اعتقــــــاد و بـــــــاور داشت ؛

نشانش آن است که ؛

همه شأن ها و قدر ها در جنب شأن و قدر الهی ؛

پیش نظــــــــــــر او هیـــــــــــچ است ،

و همه ی جلال ها و عظمت ها ،

در برابر جلال و عظمت او هیچ در هیچ است !

چه ؛ که همه ی آنها را زوال پذیر بیند ،

و همه ی کمال ها ؛ نقصان !

و همه ی دعــوی ها را تـــــاوان داند !

زیرا با کمالِ قادرِ متعال ،

کسی را کمالِ مسلّم نیست ،

و با جمال او کسی را جمال ، میسّر نَــــه !


[ چنین کس ؛ هـرگــــز کسی دیگر را کـدخـــدا نداند ، و کلیـــد حل مشکلات را فقط در دست با قدرت خدا داند ، که کلیدهای دیگر همه کاغذی است ! و تنها کلید خداوند گشاینده ی درهـــاست ، که اوست تنهـــا قــــادر لایـــــزال .... اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدِیر ]

 

 

خداونـــــد فرمایـــــــــد :

اگر عزت طلبی ، تــــــو را در آن نصیب نیست ؛

که عزت ، صفتِ خاصّ مــــــــا است ،

و به هر کس که بخواهیم می دهیم ؛

[ وَ تُعِـــــــزُّ مَن تَشـــــاءُ ... ]

ابلیس ؛ دعویِ عزّت کرد و کِبــر ورزید ؛

بنگـــــــــر که با وی چه کردیم !

[هزاران سال عبادت وی را به باد فنا دادیم و او را از خویش راندیم ! ]

فرعون ؛ خود را در صفتِ علوّ جلوه داد ،

[ و اَنَا رَبُّکُمُ الاَعلی گفت ]

بنگـــــــر او را چگونه با آب هــــــلاک کردیم !

قارون ؛ به گنج های خود تفاخر کرد و مغـــرور شد ؛

بنگـــــــر چگونه او را به زمین فرو بردیم !

بوجهل که دعویِ بزرگی و عزت کرد و گفت :

در میان قوم ، من مُطاع و عزیزم !

او را به عذاب دردناک وعده ی کیفــــر دادیم !

... وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنقَبْلِ أَن یُقْضَى ...

حضرت مصطفی(ص) که زمین و آسمان را به اقبال او آراستند ؛

و خطبه ی پادشاهیِ دو جهان به نام وی کردند ؛

علم اولین و آخرین ، وی را آموختند ،

با این همه مرتبت و منقبت ، او را گفتند :

از طلب علم فرو منشین ، و افزایش دانش بخواه ؛

... وَ قُـــــل رَّبِّ زِدْنِی عِلْمًـــــاً

تا بدانی که لطیفه های دانش را نهایتی نیست .

ای محمّـــد ؛

بر مقام افتقار و به صفت انکسار دعا کن ،

و از مــا زیـادتــی علــــم بخــــــواه ،

چه جای دعوی دانش است ؟

که دعوی کردن ، خویشتن دیدن است ،

و بنده باید در همــــــه حــــــــال ؛

الطافِ ربّانی را نظاره کند ،

نه نظاره ی خود ؛

که هلاکت شخص در خویشتن دیدن است !

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1081 )                                                                   

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )


  ( قسمــت بیست و یکـــم )


شفاعت



 

 

   ( جزء شانزد هــم صفحــه 319 آیه 109   ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

یَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلًا


    ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

 

در آن روز شفاعت [به کسى] سود نبخشد

مگر کسى را که [خداى] رحمان اجازه دهد و سخنش او را پسند آید

 

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

 

این آیت در مورد شفاعت میگوید ؛

مصطفی(ص) فرمودند :

در میان امّت من فقیــران و درویشانی باشند که ؛

قبیله ها و خانــــواده هایی را شفاعت کنند؛

و به شفاعت آنها آنان به بهشت روند !

وقتی عظمت و حشمت چاکران این باشد ،

و شرف و مقامشان در درگاه عزّت چنین ،

پس جایگاه و مقام و حشمت و شرف و حرمت

محمد مصطفی(ص) و خاندانشان چگونه است ؟

 

گوئی در آن می نگرم که فردا ؛

حضرت مصطفی(ص) تیلسانِ شفاعت بر دوشِ شفقت افکنَد ،

و گناهکارانِ امت ، دست در دامنِ شفاعتِ او زده ،

تقاضای شفاعت نمایند !

و آن حضرت به درگاه باری تعالی عرضه نماید :

تا یکی مانــــــــده من نـــــروم !

و از حضرت کبریاء نــــــدا رسد :

ای محمّـــــــد ؛

چندان که خواهی می بخشم !

ای محمّـــــــد ؛

سوختگانِ درگاهِ ما را گوی :

تهی دست نزد ما آئید که ما تهی دستان را یاری کنیم ،

که ؛ فروشندگان ، دستِ پر خواهند ،

و بخشندگان ، دستِ تهـــی !

ای محمّـــــــد ؛

در ازل ؛ همه ، احسانِ من ،

در حــــال ؛ همه ، انعــــــامِ من ،

و در ابَـــد ؛ همه ، افضــــــــــال مــن .


 

این سخنان اشارت است به اینکه ؛

در درگاهِ عظمتِ خداوندی ،

به حکــــــم رأفـــــــت و رحمــــــت ،

اگر از اعمـــــــال ، تهیـــــــــدست باشی ،

و اگـــــــــــــر جفـــــــاکار و خطــــــاکار باشی ،

مـــــــــنتــــــــو را می بخشـــــــم ،

و خود برایت شفیع برانگیزانم ،

و خطاها و جفاهای تو را از شفیع بپوشانم !

وگرنه او تـــــــو را شفاعت نکند !

زیرا که حلمِ من ، بار جفای تو کشد !

اما شفیـــــــع ، بــــــــار جفــــای تو نکشد !

کَـــــرَم من ، عیب های تو را بپوشد ،

اما شفیع نــــــــه !


چشمه رحمت به چشمم را چــرا پنهـــان کنم ؟

 ای که هستم از تو من سرشار می نازم به تو

در بهـــار عمــــر من  گل رنگ و رویی تـازه کرد

 وه! به این احوال و این دیـــدار می نازم به تو

 

 

همه مشکلات مــــــا

ناشی از غیبت طولانی مولایمان

محبــوب دل هـا و منجی انســـان هـا

حضرت حجـة ابن الحســــن المهــــدی(عـــج) است


 

 

پس برای تعجیــــل در فـــرج مبارکشان زیـــاد دعا کنیم


 

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان


 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

  

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات

 

 

 



موضوع :


<      1   2   3   4      >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *