تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (67)
سوره67 : ملک
قصـر مشتـاقـــان
این آیت، آیتِ پادشــاهی است
که اگر نقاب پادشــاهی بگشاید
وجلال خـــدائی او پیــدا گردد
برهرچه آن جلال افتد دمار از وی برآورد !
و رقـم نیستی بر او کشد.
شنونده این کلمه چنان از خود فانی شود که او را هیچ خیال نماند،
و از هـر نشان که دهنـد از آن نشان نهان شود !
باز به شنیدن نام رحمن و رحیم از تنگی دهشت به دشت اُنس افتد،
و فنــاء او به بقــاء بـدل شود !
این است سنت خـــدای عَـــزَّ وَجَــــلّ
چون هیبت الاهیت نماید موجب دهشـت و حیرت گردد،
باز به صفت لطف و رحمت مرهـم نهـد!
رحمـن و رحیـم اشاره به کمال لطف و رحمت است.
هـرکه را دولت دین دهنـد منشورعــزّ او از حضرت این نام نویسند،
و هرکه را داغ شقاوت بر جان نهادند رقم رسوائی او از حضرت این نام کشند.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
اگر در قصـر مشتاقان تو را یک روز بارستی
تـو را با اَندُهانِ عشقِ این جادو چه کارستی
موضوع :