*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (663 )
ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )
( قسمــت یازدهـــــم )
خلعت های کرامت
( جزء هفتــم صفحه 130 ـ آیات 25 تا 28 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
وَ مِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرًا
وَ إِن یَرَوْاْ کُلَّ آیَةٍ لاَّ یُؤْمِنُواْ بِهَا حَتَّى إِذَا جَآؤُوکَ یُجَادِلُونَکَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَذَآ إِلاَّ أَسَاطِیرُ الأَوَّلِینَ
تفسیر لفظی :
و برخى از آنان به تو گوش فرا مى دهند و[لى] ما بر دل هایشان پرده ها افکنده ایم تا آن را نفهمند و در گوش هایشان سنگینى [قرار داده ایم] و اگر هر معجزه اى را ببینند به آن ایمان نمى آورند تا آنجا که وقتى نزد تو مى آیند و با تو جدال مى کنند کسانى که کفر ورزیدند مى گویند این [کتاب] چیزى جز افسانه هاى پیشینیان نیست
تفسیر ادبی و عرفانی :
استماعِ فهم ، چیزی است و استماعِ خطاب ، چیزی دیگر ،
آن بیگانگان و بی حرمتان چون از سمعِ فهم و قبول محروم بودند ، سمعِ خطاب ، ایشان را سود نداشت ، چه ؛ سمعِ فهم آن است که در دل جای گیرد و قبــول در آن پیوندد ، و یقین در آن بیفزاید ،
اگر سال ها این حروف و کلمات به سمعِ خطاب برسد ، تا به سمعِ جــــان نرسد سودی ندارد ،
بوجهـــل که رانده و مقهـــور ازل گشته ، وقتی سر بر آستانه ی مسجد رسول خدا نهادی و قرآن از او به سمعِ ظاهر شنیدی ! دلش حتی یک حرف به خود راه نداد ! که قفـــل نومیـــدی بر آن زده ، و مُهـــر شقـــاوت بر آن نهاده بودند !
و آن دیگری که سخن مصطفی (ص) را شنید گفت : این سخنان که محمّد (ص) می خوانَد و می گوید ؛ سخنی شیرین و پر آفرین است ، بالایش چون درخت میوه دار، زیرش چون چشمه ی آب حیات ، او نیز به ظاهر چنین می گفت ولی باطنی خراب داشت که حرفی از آن سخنان به دل راه نمی داد ! تا بدانی که اعتبار به باطن است ، و حقیقت این کار یافت و قبول است ،
اگر هزاران کس به عمارت ظاهر مشغول شوند ، آن عمارت ، خرابی یک دل را جبران نکند ، و به کار نیاید ، و اگر یک دل آبادان بود ، پاسبان اقلیمی باشد و همه را در حمایت عــزّ خویش گیرد !
26 ـ وَ هُمْ یَنْهَوْنَ عَنْهُ وَ یَنْأَوْنَ عَنْهُ وَ إِن یُهْلِکُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُمْ وَ مَا یَشْعُرُونَ
و آنان [مردم را] از آن باز مى دارند و [خود نیز] از آن دورى مى کنند
و[لى] جز خویشتن را به هلاکت نمى افکنند و نمى دانند.
این آیت از روی اشارت خبر می دهد از قومی که دیگران را پنــــــد دهند و خود نپذیرند ، از روی ظاهر خلق خدا را بر طاعت خوانند ، و از روی باطن با حـــــــقّ مخالفت می ورزند !
و نیز گفته اند : این آیت اشارت است به قومی که به راه تقــــوی نروند ، و مردم را هم از آن راه باز دارند ، خود گنـــــــاه کنند ، و سبب گنـــاهِ دیگران نیز بشوند ، خود بی راه شوند ، و دیگران را نیز گمـــــــراه کنند ، لاجَرَم فردا وِزرِ خود و دیگران بر گردن ایشان نهند !
27 ـ وَ لَوْ تَرَىَ إِذْ وُقِفُواْ عَلَى النَّارِ فَقَالُواْ یَا لَیْتَنَا نُرَدُّ وَ لاَ نُکَذِّبَ بِآیَاتِ رَبِّنَا وَ نَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ
و اى کاش [منکران را] هنگامى که بر آتش عرضه مى شوند مى دیدى که مى گویند کاش بازگردانده مى شدیم و [دیگر] آیات پروردگارمان را تکذیب نمى کردیم و از مؤمنان مى شدیم
28 ـ بَلْ بَدَا لَهُم مَّا کَانُواْ یُخْفُونَ مِن قَبْلُ وَلَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ
[ولى چنین نیست] بلکه آنچه را پیش از این نهان مى داشتند براى آنان آشکار شده است و اگر هم بازگردانده شوند قطعا به آنچه از آن منع شده بودند برمى گردند و آنان دروغگویند.
این آیت اشارت است به روز رستاخیز ، که روزِ کشفِ احوال است ، و هنگام اظهار سرائــر ،
چه بسا افرادی که در دنیـــــــا از زاهــــــدها بودند و به رنگ دوستان ، و جامه ی آشنایان پوشیدند ، ولی آن روز ، داغِ شقاوت بر پیشانی خویش بینند ، و در منزل بیگانگان شان فرود آرند !
و چه بسا کسانی که تو آن ها را بی سر و سامان و بی کس و بی نام شناختی ، ولی در آن روز برایشان از خزانه ی غیب خلعت های کرامت آرنـــد !
بسا پیر مناجاتی که بی مرکب فرو مانَد
بسا رند خراباتی که زین بر شیر نر بندد !
برای سلامتی و خشنودی امام و مقتدا و مولایمان
قائـم آل محمّـــــد (ص)
و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان
دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات
موضوع :
نظر ()