دولـت دل - بوستــــــان ادب و عرفــان قـــــــرآن

دولـت دل

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (661 )

ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )

( قسمــت نهـــــم )

دولـت دل

( جزء هفتــم صفحه 129 ـ آیات13 و 14 و 17 و 18 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

13 ـ وَ لَهُ مَا سَکَنَ فِی اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ

تفسیر لفظی :

و آنچه در شب و روز آرام [و تکاپو] دارد از آن اوست و او شنواى داناست

تفسیر ادبی و عرفانی :

شب تاریکی عام است که گِرد عالَم درآمده

و روز روشنائی عام است که به همه ی عالَم رسیده !

و پیش از آفرینش عالم و نور و ظلمت ، نه شب بوده نه روز ،

در بهشت هرچند آفتاب نَبُوَد لیکن همه روز بُوَد ،

و هرچه به ساحت قــــدس نزدیک تر ، نــــور و ضیـــاء تمــــام تر !

14ـ قُلْ أَغَیْرَ اللّهِ أَتَّخِذُ وَلِیًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَ هُوَ یُطْعِمُ وَ لاَ یُطْعَمُ

قُلْ إِنِّیَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکَینَ

بگو آیا غیر از خدا پدید آورنده آسمان ها و زمین سرپرستى برگزینم و اوست که خوراک مى‏ دهد و خوراک داده نمى‏ شود بگو من مامورم که نخستین کسى باشم که اسلام آورده است و [به من فرمان داده شده که] هرگز از مشرکان مباش

پس از آن که آفتاب عنایت و رعایت از درگاه خداوندی بر ما تافت ، و کار ما بی ما در جهان بساخت ، و به مِهرِ سرمدی دل ما بیفروخت ، و به زیـــور اُنس بیاراست ، با این همه دولت و مرتبت و عنایت و رعایت ، چون سزد که دلمان تقاضای دیگری کند ؟ و یا به دنیا و عقبی نظری افکند ؟ بلکه نه دنیا و نه عقبی بلکه تنها دیدار مولی ! مولائی که آفریدگار آسمان و زمین است و کردگار همه ی جهان و جهانیان ، و دانای آشکار و نهان ، نه روزی خوار است بلکه روزی دهنده ی بندگان .

17 ـ وَ إِن یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ

وَإ ِن یَمْسَسْکَ بِخَیْرٍ فَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدُیرٌ

و اگر خدا به تو زیانى برساند کسى جز او برطرف کننده آن نیست

و اگر خیرى به تو برساند پس او بر هر چیزى تواناست.

همان گونه که خداوند در آفرینشِ ضرر ، یکتا و یگانه است ، در دفع آن هم یگانه است و بی همتا ، اگر همه ی جهانیان دست به هم دهند تا دردی که نیست پدید آورند نتوانند ، و یا دردی که هست بی خواست او بردارند راه بدان نبرند ، پس درد و دارو را مأخذ یکی دان ، و نعمت و محنت را منشأ یکی خوان و یکی شناس ، و کفر و ایمان را مطلع یکی بین !