*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 504 )
ســوره 2 : بقـــره ( مدنی ـ 286 آیه دارد ـ جزء اول ـ صفحه 2 )
( قسمت یکصـد و پانزدهــم )
شیـدای محبـوب
( جزء سوم صفحه 49)
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
285 ـ آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ
لاَ نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ
286 ـ لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَ عَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا
إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَ لاَ تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَ لاَ تُحَمِّلْنَا
مَا لاَطَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ
تفسیر لفظی :
285 ـ پیامبر(ص) بدانچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ایمان آورده است،
و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و کتاب ها و فرستادگانش ایمان آورده اند (و گفتند:)
(میان هیچ یک از فرستادگانش فرق نمى گذاریم) و گفتند: (شنیدیم و گردن نهادیم،
پروردگارا ؛ آمرزش تو را (خواستاریم) و فرجام به سوى تو است.)
286 ـ خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایى اش تکلیف نمىکند. آنچه (از خوبى)
به دست آورده به سود او، و آنچه (از بدى) به دست آورده به زیان اوست .
پروردگارا ؛ اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر،
پروردگارا ؛ هیچ بار گرانى بر (دوش) ما مگذار؛
همچنان که بر (دوش) کسانى که پیش از ما بودند نهادى.
پروردگارا ؛ و آن چه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛
و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویى؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن.
تفسیر ادبی و عرفانی :
... آمَنَ الرَّسُـولُ بِما اُنــزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِّهِ ...
خطاب به محمّد (ص) نکـرد بر وجه بزرگ داشت،
آمن الرسول گفت و آمن محمّد نگفت ,
چنانکه درباره خود اَلحَمـدُلله گفت
و اَلحَمـــدِی نگـفــت،
این مدح و ثنــــــا بر پیغمبــــر(ص) است
که او را رسالـــت داد،
و بر مــؤمنــان که آن همه حــــدود و احـــکام بشـنـــاخـتنـــد.
(ای محمّــد) ؛
از مــا غــفـــــــران خـــواستــــــی
(غُـفـــرانَــکَ رَبّـَنـــــــــا)
تــــــــــــو را و امت تــــــــو را آمرزیدم،
(ای محمّــد) ؛
از من رفـــع خطـــا و فراموشی خـــواسـتـی
(اِن نَسِـیـنـــا اَو اَخـطَـــانـــا)
هـــر دو را از تــــو و امـــت تو برداشـتــــم،
(ای محمّــد) ؛
از ما سبــــــک باری خواستی
(لا تَحمِــــل عَـلَـینـــا اِصـــراً)
بــار تــو و امت تــــو را سبک کــــــــردم،
(ای محمّــد) ؛
از ما عـفـو و غـفـران و رحم و نصرت بر بی دینان خواستی
(وَ اعفُ عَـنّـا وَ اغـفِـرلَنــــا وَ ارحَمنـــــــا)
همه را به تـــــــــو و امّت تــو دادم!
از پیغمبر(ص) پرسیدند :
خـداونــد در شب معــراج به شما چه جایــزه داد؟
فــرمود :
سوره حمــد و آیه آخر سوره بقـــره
و این دو جایزه را از گنجینه عــــرش خود به من داد،
که پیش از من به احــدی نــداده بود!
(اَلّلهُـــم َصَــلّ ِعَلی مُحَمَّـدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّـل فَرَجَهُــم)
****************************
الهـــــــی ؛
اگر چه طاعت بسی ندارم ،
لکن در هر دو جهان جز تــــو کسی ندارم ،
الهـــــــی ؛
تا با تــــو آشنا شدم از خلق جدا شدم ،
محبـــــوب را شیـــــدا شـــــدم ،
نهـان بودم ، پیــدا شدم ،
الهـــــــی ؛
از بنـــده با حکم ازل چه برآید ؟
و بر آنچـــــه ندارد چه باید ؟
کوشش بنده چیست ؟
کار خـــــواست تـــــــــــــو دارد ،
به جهد خویش نجــات خویش کَی تواند ؟
الهـــــــی ؛
هرکه تــــو را شناسد کار او باریک ،
و هرکه تــــو را نشناسد راه او تاریک ،
تــــو را شناختـن از تــــو رستـــــن است ،
و به تــــو پیوستـــــن از خود گذشتــــن است ،
الهـــــــی ؛
آنچه را که بر من آراستی به جان خریدم ،
و از هر دو جهان دوستی و لقــــای تــــو را گزیدم.
آن کس که تــو را شناخت جـان را چه کند ؟
فرزنــد و عیـال و خانمـان را چه کنــد
دیوانــه کنـی هـر دو جهـانش بخشــی
دیوانه ی تــو هر دوجهــان را چه کنــد ؟
[ پایان سوره مبارکه بقره ]
همه مشکلات و گرفتــــاری های ما
ناشی از غیبت طــــولانــــی مولایمــــــان
محبــوب دل هـــا و منجـــی انســان هـا
قائـم آل محمّـد (ص) حضرت امــام مهــدی (عج) است
پس برای تعجیل در فـرج مبارکشـان
دعـــــا کنیم
موضوع :
نظر ()