نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 504 )

ســوره 2 : بقـــره  ( مدنی ـ 286 آیه دارد ـ جزء اول ـ صفحه 2 )

( قسمت یکصـد و پانزدهــم )

شیـدای محبـوب

( جزء سوم صفحه 49)

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم 

285 ـ آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ  کُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ

لاَ نُفَرِّقُ  بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ

286 ـ لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَ عَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا

إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَ لاَ تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَ لاَ تُحَمِّلْنَا

مَا لاَطَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ

تفسیر لفظی :

285 ـ  پیامبر(ص)  بدانچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ایمان آورده است‏،

و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و کتاب ها و فرستادگانش ایمان آورده ‏اند (و گفتند:)

(میان هیچ یک از فرستادگانش فرق نمى ‏گذاریم‏) و گفتند: (شنیدیم و گردن نهادیم‏،

پروردگارا ؛ آمرزش تو را (خواستاریم‏) و فرجام به سوى تو است‏.)

286 ـ خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایى‏ اش تکلیف نمى‏کند. آنچه (از خوبى‏)

به دست آورده به سود او، و آنچه (از بدى‏) به دست آورده به زیان اوست‏ .

پروردگارا ؛ اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر،

پروردگارا ؛ هیچ بار گرانى بر (دوش‏) ما مگذار؛

همچنان که بر (دوش‏) کسانى که پیش از ما بودند نهادى‏.

پروردگارا ؛ و آن چه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن‏؛ و از ما درگذر؛

و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما  تویى‏؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن‏.

تفسیر ادبی و عرفانی :

... آمَنَ الرَّسُـولُ بِما اُنــزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِّهِ ...

خطاب به محمّد (ص) نکـرد بر وجه بزرگ داشت،

آمن الرسول گفت و آمن محمّد نگفت ,

چنانکه درباره خود اَلحَمـدُلله گفت

و اَلحَمـــدِی نگـفــت،

این مدح و ثنــــــا بر پیغمبــــر(ص) است

که او را رسالـــت داد،

و بر مــؤمنــان که آن همه حــــدود و احـــکام بشـنـــاخـتنـــد.

(ای محمّــد) ؛  

از مــا غــفـــــــران خـــواستــــــی

(غُـفـــرانَــکَ رَبّـَنـــــــــا)

تــــــــــــو را و امت تــــــــو را آمرزیدم،

(ای محمّــد) ؛

از من رفـــع خطـــا و فراموشی خـــواسـتـی

(اِن نَسِـیـنـــا اَو اَخـطَـــانـــا)

هـــر دو را از تــــو و امـــت تو برداشـتــــم،

(ای محمّــد) ؛

از ما سبــــــک باری خواستی

(لا تَحمِــــل عَـلَـینـــا اِصـــراً)

بــار تــو و امت تــــو را سبک کــــــــردم،

(ای محمّــد) ؛

از ما عـفـو و غـفـران و رحم و نصرت بر بی دینان خواستی

(وَ اعفُ عَـنّـا وَ اغـفِـرلَنــــا وَ ارحَمنـــــــا)

همه را به تـــــــــو و امّت تــو دادم!

از پیغمبر(ص) پرسیدند :

خـداونــد در شب معــراج به شما چه جایــزه داد؟

فــرمود :

سوره حمــد و آیه آخر سوره بقـــره

و این دو جایزه را از گنجینه عــــرش خود به من داد،

که پیش از من به احــدی نــداده بود!

 (اَلّلهُـــم َصَــلّ ِعَلی مُحَمَّـدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّـل فَرَجَهُــم)

****************************

الهـــــــی ؛

اگر چه طاعت بسی ندارم ،

لکن در هر دو جهان جز تــــو کسی ندارم ،

الهـــــــی ؛

تا با  تــــو  آشنا شدم از خلق جدا شدم ،

محبـــــوب را شیـــــدا شـــــدم ،

نهـان بودم ، پیــدا شدم ،

الهـــــــی ؛

از بنـــده با حکم ازل چه برآید ؟

و بر آنچـــــه ندارد چه باید ؟

کوشش بنده چیست ؟

کار خـــــواست تـــــــــــــو دارد ،

به جهد خویش نجــات خویش کَی تواند ؟

الهـــــــی ؛

هرکه تــــو را شناسد کار او باریک ،

و هرکه تــــو را نشناسد راه او تاریک ،

تــــو را شناختـن از تــــو رستـــــن است ،

و به تــــو پیوستـــــن از خود گذشتــــن است ،

الهـــــــی ؛

آنچه را که بر من آراستی به جان خریدم ،

و از هر دو جهان دوستی و لقــــای تــــو را گزیدم.

آن کس که تــو را شناخت جـان را چه کند ؟

فرزنــد و عیـال و خانمـان را چه کنــد

دیوانــه کنـی هـر دو جهـانش بخشــی

دیوانه ی تــو هر دوجهــان را چه کنــد ؟

[ پایان سوره مبارکه بقره ]

همه مشکلات و گرفتــــاری های ما

ناشی از غیبت طــــولانــــی مولایمــــــان

محبــوب دل هـــا و منجـــی انســان هـا

قائـم آل محمّـد (ص) حضرت امــام مهــدی (عج) است

پس برای تعجیل در فـرج مبارکشـان

دعـــــا کنیم