*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید(446)
ســوره 2 : بقـــره ( مدنی ـ 286 آیه دارد ـ جزء اول ـ صفحه 1 )
( قسمت پنجــاه و هفتــم)
خلـوت مستـــان
( جزء دوم صفحه 25 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــمِ
164 ـ إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ
وَ الْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنفَعُ النَّاسَ
وَ مَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاء فَأَحْیَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا
وَ بَثَّ فِیهَا مِن کُلِّ دَآبَّةٍ وَ تَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَ السَّحَابِ الْمُسَخِّرِ
بَیْنَ السَّمَاء وَ الأَرْضِ لآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ
بدان که در آفرینش آسمان ها و زمین و اختلاف شب و روز ، و کشتی که در دریاها سیر می کند ،
با آن چه مردمان را سود مند باشد ، و آن چه که خداوند از آسمان آب بر زمین فرو می فرستد ،
تا زمین مرده را زنده کند ، و پراکنده کند ، در آن از هر جنبنده که هست ،
و گرداندن بادها از هر سوی ، و ابری که میان زمین و آسمان است ،
این ها همه نشانه های روشن و آشکار برای گروه خردمندان است .
( ادامه مطلب از یادداشت قبل )
جز او خداوندی نیست ،
جز او کسی سزاوار پرستش نیست ،
خداوند در این آیت ،
عموم خلق را به خود راه می نماید ،
تا در عجایب ملکوت آسمان و زمین ،
و در صنایع و بدایع بَــرّ و بحــر نگرند !
و صانــــــع را بشناسند ،
و به یگانگی او اقرار آورند ،
چون نظر عـــــوام به مصنوعات است ،
و نظر خــــواص به صفـــــــــات ،
و نظر پیغمبران و خاص خاصان به ذات خداوند است ،
این آیت ها در آفرینش است ،
ولی زیرکان در می یابند تا بدانند !
بینایان در می یابند تا ببینند !
از هر سو به جانب حق راه است ،
رونده می باید !
همه جهـــان خوان بر خوان است ،
خورنده می باید !
و جمــال حضرت در کشف است ،
نگرنده می باید !
مرد باید که بــوی داند برد
ورنه عالَم پر از نسیم صباست !
... لآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ
این ما و من ی جمله ز عقل است و عقال است
در خلوت مستـــان نه من ی هست و نه مــائی
( امام خمینی قدس سرّه )
عقــل ، عقــــــال دل است ،
یعنی دل را از غیر محبوب در بند آرد!
و از هوس های ناشایست باز دارد !
به مذهب بعضی ، عقل نــــــور است ،
و در دل جای دارد نه در دماغ !
شرط خطاب است نه موجب خطاب !
فایده عقــل آن است که :
دل به وی زنده گردد !
پس هرکه را عقــل نیست ،
در شمار زندگان نیست !
گویند : خداوند عقــل را بیافرید
و او را گفت : برخیز ، برخاست !
گفت : بنشین ، بنشست !
گفت : بیــا ، بیامد !
گفت : برو ، برفت !
گفت : ببین ، بدید !
آن گاه گفت : به عزت و جلال من
که از تـو شریف تــر و گرامی تــر نیــافـریـدم،
پس عقل را از این نوازش عُجبی ( خودبینی) پدید آمد !
خداوند او را گفت :
ای عقل ؛ باز نگر تا چه بینی !
باز نگریست ، صورتی دید از خود نیکوتر !
و جمالی از خویش خوب تر !
گفت : تو کیستی ؟
گفت : من آنم که تو بی من به کار نیائی !
من تــوفیقـــم !
ای عقــل اگر چنــد شریفی دون شو
وی دل به دلی بگرد و خون شو خون شو
در پـرده آن نگــار روز افـزون شـو
بی چشم در آ و بی زبان بیــرون شـو !
موضوع :
نظر ()