تفسیر ادبی عرفانی حروف مقطعه (19)
زبـان شکـرگزاری
س 29 : عنکبــوت
بســــم الله الــرحمــن الــرحیــم
الــم، احـسـب الـناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا
(الـم) : منـم خــدای یگانه، دانـــاتــــــــر،
دانا به هــرکس و هــر چیــز و هــر هـنــــگام.
الف از خــــــــــــــدا،
لام از جبرئیـــــــــــل،
میم از محمّـــــــــد(ص)،
الف اشارت در مورد خـــــــدا،
لام اشـارت در مورد جبــرئیـــل،
میــم اشارت در مورد محمـد(ص).
خـداونــد سوگند یاد میکند :
به خــدائی خویش ،
به امانت جبـــــــــرئیل،
به راست گوئی محمد(ص)،
که : وحی کننده منــــــــــم،
آورنده جبـــــــــــرئیل،
و پـذیـرنــده محمّــد(ص) است.
از خداوند ناراستی روا نه !
از جبرئیل خیانت روا نه !
و از محمد(ص) تهمت روا نیست !
و سوگند یاد کردن حق از آن سبب است که مردم دوگـروهـنـد:
گـروه مـؤمنـــان ، کــه بی سوگند میگـــــروند !
و گــروه کافـــران که با ســوگــنـــد هـم نمیگــــروند !
********************************
شهـری همــه بنـده و رهی گان داری
عــالـم همــه پـر زآشنـایـان داری
من خود چه کسـم چه آیـد ازخدمت من
تو سوختــه درجهـان فــراوان داری!
الهــــــی ؛
خود کردم و خود خریدم ،
آتش بر خود ، خود افروختم ،
از دوستی آواز دادم ،
دل و جان را فرا ناز دادم ،
اکنون که در غرقابم ، دستم گیر که گیر افتادم !
الهــــــی ؛
تو دوختی و من در پوشیـــدم ،
و آنچه در جام ریختی نوشیدم ،
هیــــچ نیاید از آنچه کوشیـــدم !
الهــــــی ؛
چون تو توانائی که را توان است ؟
در ثنـــــاء تــــو کـه را زبــان است ؟
و بی مهر تو که را سر و جان است ؟
*****************************************
یا رب ز ره راست نشانی خواهــم
از باده ِ آب و خاک جانی خواهـم
از نعمت خود چو بهره مندم کردی
در شکر گزاریت زبانی خواهــم
موضوع :