تفسیر ادبی عرفانی حروف مقطعه (19) 

زبـان شکـرگزاری


س 29 : عنکبــوت

بســــم الله الــرحمــن الــرحیــم

الــم، احـسـب الـناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا

(الـم) : منـم خــدای یگانه، دانـــاتــــــــر،

دانا به هــرکس و هــر چیــز و هــر هـنــــگام.

الف از خــــــــــــــدا،

لام از جبرئیـــــــــــل،

میم از محمّـــــــــد(ص)،

الف اشارت در مورد خـــــــدا،

لام اشـارت در مورد جبــرئیـــل،

میــم اشارت در مورد محمـد(ص).

خـداونــد سوگند یاد میکند :

به خــدائی خویش ،

به امانت جبـــــــــرئیل،

به راست گوئی محمد(ص)،

که : وحی کننده منــــــــــم،

آورنده جبـــــــــــرئیل،

و پـذیـرنــده محمّــد(ص) است.

از خداوند ناراستی روا نه !

از جبرئیل خیانت روا نه !

و از محمد(ص) تهمت روا نیست !

و سوگند یاد کردن حق از آن سبب است که مردم دوگـروهـنـد:

گـروه مـؤمنـــان ، کــه بی سوگند میگـــــروند !

و گــروه کافـــران که با ســوگــنـــد هـم نمیگــــروند !

********************************

شهـری همــه بنـده و رهی گان داری          

 عــالـم همــه پـر زآشنـایـان داری

من خود چه کسـم چه آیـد ازخدمت من          

 تو سوختــه درجهـان فــراوان داری!

الهــــــی ؛

خود کردم و خود خریدم ،

آتش بر خود ، خود افروختم ،

از دوستی آواز دادم ،

دل و جان را فرا ناز دادم ،

اکنون که در غرقابم ، دستم گیر که گیر افتادم !

الهــــــی ؛

تو دوختی و من در پوشیـــدم ،

و آنچه در جام ریختی نوشیدم ،

هیــــچ نیاید از آنچه کوشیـــدم !

الهــــــی ؛

چون تو توانائی که را توان است ؟

در ثنـــــاء تــــو کـه را زبــان است ؟

و بی مهر تو که را سر و جان است ؟

*****************************************

یا رب ز ره راست نشانی خواهــم

از باده ِ آب و خاک جانی خواهـم

از نعمت خود چو بهره مندم کردی

در شکر گزاریت زبانی خواهــم



موضوع :