نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  (1009  (                                                                 

ســوره 17 : اســـرا ( مـکّــی ـ111آیه دارد ـ جزء  پا نزدهم ـ صفحه 282 )

  (  قسمــت بیست و دوّم     )

نـوازشِ خـداونــدی

( جزء پانزد هــم صفحــه 289 آیه 70  ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ لَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَ حَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ

وَ رَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا

   تفسیـــر لفظـــی :

و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [برمرکبها] برنشاندیم

و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بربسیارى از آفریده‏هاى خود برترى آشکار دادیم

 تفسیر ادبی و عرفانی : [بخش دوم]

این که تکریم همه ی بنی آدم کرد ؛

و مقیّد به ایمان و عبادت نفرمود ؛

از این سبب است که ؛

کرامتِ لطفِ خود را با بندگان ،

در سایه ی اعمال و اجتهاد و ایمانِ آنان نبست ،

تا دانسته شود که ؛

نوازشِ خداوندی بی علت است !

و تکریم او بی عوض !

به خواستِ خود نوازد نه به طاعتِ بندگان !

به فضلِ خود عطا دهد نه به جهــــد بندگان ،

بنده ای که کرامتِ حق یافت ؛

نه از آن جهت بود که طاعت داشت ،

بلکه طاعت از آن داشت که کرامتِ حق یافت !

و نه دعای بنده ، حق را بر اجابت داشت ،

بلکه اجابتِ حقّ ؛ بنده را بر دعــــــــا داشت ،

و بنده ای که حقّ را یافت ؛ نه از طلب یافت ،

بلکه طلب از یافتنِ حقّ یافت !

  بیان نوازش همیشگی و دلجوئی و التفات دائمی و اظهار رضامندی خداوند یکتا

نسبت به بندگان که اعظم نعمت های الهی است.

 یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ رِضْوانٍ ( 21 توبه)

 مدام بشارت می دهد ایشان را پروردگار ایشان به رحمت خود و رضامندی خود.

وَعَدَ اَللَّهُ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ اَلْمُؤْمِناتِ ...

 تا ... وَ رِضْوانٌ مِنَ اَللَّهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ اَلْفَوْزُ اَلْعَظِیمُ   (72 توبه ) 

وعده داده خدا به همه ی مؤمنین و مؤمنات بهشت هایی را که جاری می شود از زیر آنها نهرها ، جاودانند در آنها و مسکن های طیّب در جنّات عدن ، و خشنودی و رضامندی خدا از همه ی آن نعمت ها و لذّت ها بزرگ تر است ، همین است فوز عظیم .

و در آیات بسیار فرمود : ... رَضِیَ اللهُ عَنهُم وَ رَضُوا عَنهُ ...

خدا راضی از ایشان و ایشان راضی از خدا .

... وَ حَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّوَالْبَحْرِ ...

مرکبِ عوام بر دشت و دریا دیگـــــر است ؛

و مــــرکـــبِ خـــــــواصّ دیــگـــــــــــــر !

در مرکب عـــوام ؛ دوست و دشمن ،

و خودی و بیگانه همه یکسانند !

لیکن مرکب خــــــــــواص ؛

از سلیمـــــان ؛ بــــاد است !

و از مصطفــــی(ص) معــــــــراج !

و از دوستان و نزدیکان ؛ رحمتِ الهی است .

... وَالْبَحْرِ وَ رَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ ...

روزیِ پــــــاک ؛ بنــــدگانی را است کــــــه ؛

به دل از خـــــدا غافــــل نباشنـــــــد ،

و آن روزی ای است کـــــه ؛

بی خواستنِ بندگان ، به آن می رسنــــد .

... وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیــــــلًا ...

خداوندِ عادل ؛ دانایـــان را بر نادانان برتــــــــــری داد ،

و اولیاءِ حقّ را به معرفت او بر دیگر بندگان فزونی بخشید .

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند :

کسی که در گرمای شدید به خاطر رضای خداوند روزه بگیرد، و تشنه شود،

خداوند هزار فرشته را موکّل او می کند تا صورتش را نوازش دهند و وی را بشارت دهند.

تا این که وقتی افطار کرد خداوند به او می گوید: چقدر خوش است بو و رائحه ی تو !

ملائکه ی من! شاهد باشید که گناهان او را بخشیدم.