*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 879 )
ســوره 12 : یوسـف ( مـکّــی ـ 111 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 235 )
( قسمــت بیست و دوم )
رَوِشِ جـوانمــردان
جزء سیزد هــم صفحــه 243 آیه 65 )
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَمَّا فَتَحُواْ مَتَاعَهُمْ وَجَدُواْ بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَیْهِمْ قَالُواْ یَا أَبَانَا مَا نَبْغِی هَذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَیْنَا
وَ نَمِیرُ أَهْلَنَا وَ نَحْفَظُ أَخَانَا وَ نَزْدَادُ کَیْلَ بَعِیرٍ ذَلِکَ کَیْلٌ یَسِیرٌ
تفسیـــر لفظـــی :
و هنگامى که بارهاى خود را گشودند دریافتند که سرمایه شان بدانها بازگردانیده شده است ،
گفتند اى پـــــدر [دیگر] چه مى خواهیم ؟ این سرمایــه ماست که به ما بازگردانیــده شده است !
قوت خانواده خود را فراهم و برادرمان را نگهبانى مى کنیم و [با بردن او] یک بار شتر مى افزاییم
و این [ پیمانه اضافى نزد عزیز ] پیمانــــه اى ناچیـــــــــز است
تفسیر ادبی و عرفانی :
چون بارها باز کردند ؛ بضاعت خویش را در آن دیدند !
یعقوب گفت :
من در عزیز مصر جوانمردیِ تمام و گرمیِ عظیم می بینم !
بضاعت از راه شفقت از شما بستد ،
و برای نفی خواری و مذلّت ، آن را پنهانی ردّ کرد !
که اگر در ظاهر ردّ کردی ،
خوراک که دیدی بر سبیــل صـدقـــــه دادی !
و صدقه ستاندنِ شما را نپسندید !
این است کَـــرَم لایــــح و فضـــــل لایـــح ،
یعنی مذلت از بخشنـده و رفع خجالت از پذیرنده !
و این ؛ روش جوانمـــــــردان است !
گوینـــــــد :
عارفی بزرگوار به خانه ی درویشان شدی ،
و ایشان را زر و درم بردی ،
گفتی این نزد شما ودیعت می نهم تا آن که من بخواهم ،
پس از سه روز کس فرستـــادی بر ایشان ،
و خواهش نمودی که چون از من سوگنــــدی بیامده ،
که آن ودیعت باز نخواهم ، و به کار من نیاید !
اکنون شما اندر رفعِ خللِ معیشتِ خویش به کار برید ،
تا سوگنــد من راست شود ،
و من سپاس دارم و منّت پذیرم !
بزرگان صدقه را این گونه به درویشان دادی !
نوشتــــــــه انـــد :
اباعبدالله حضرت حسین ابن علی علیه السلام ،
چون درویشی را دیدی ، گفتی ؛
تو را که خوانند ؟ ( نام تو چیست ؟ )
و پسر کِـــــــه هستی ؟
درویش گفتی ؛ من فلان پسر فلان ،
حسیــــــــن (علیه السلام) گفتی ؛
نیک آمدی ، که از دیرباز من جویای تو بودم ،
که در دفتــــر پــــــدر خویش دیــــده ام ؛
و پــــدر تــــو را چنـــد درم بر پـــــدر مــــن است !
اکنون می خواهم تا ذمّــــه ی پـدرم را از حق تو فارغ گردانم !
و بدین بهانـــــه ، عطـــــــا به درویش دادی ، و منّت بر خــــود نهادی !
فنـون عشـق
جامى بنوش و بر در میخـانـه ، شاد باش
در یـاد آن فرشتـه که توفیـــق داد ، باش
گــــر تیشــــــــه ات نباشد تا کــوه برکنى
فرهــاد باش در غم دلـــدار و شــاد باش
رو حلقـــــــه غلامى رنـدان به گـوش کن
فرمــــــانرواى عالم کَــــون و فساد باش
در پیچ و تاب گیسوى ساقى ، ترانه ساز
با جان و دل لـواى کش این نهـاد ، باش
شــــاگرد پیر میکده شو در فنـون عشق
گــردن فرازْ بر همه خلق ، اوستــاد باش
مستان ، مقام را به پشیـزى نمــــى خرند
گـــو خسرو زمـــــــانه و یا کیقبـــاد باش
فـــــــرزند دلپذیر خـــــــــرابات ، گر شدى
بگــذار ملک قیصـــر و کسرى به باد باش
[ دیوان امام خمینی (ره) ص 127 ]
برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان
قائـم آل محمّـــــد (ص)
و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان
دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات
موضوع :
نظر ()