*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 794 )
ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )
( قسمــت شانـزدهـــم )
پـــرواز جـــان
( جزء د هــم صفحه 192 آیه 34 )
این سوره چون از عذاب و تهدید کافران و مشرکان آغاز شده و اعلام برائت و بیزاری از آنها را در بر دارد ، و کافران و مشرکان مشمول عفو بخشش و رحمت خداوند نیستند ، استثنائاً برخلاف تمام سوره های قرآن ، بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردیده است .
اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّ کَثِیرًا مِّنَ الأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَ یَصُدُّونَ عَن
سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ
تفسیـــر لفظـــی :
اى کسانى که ایمـــان آورده اید بسیارى از دانشمندان یهود و راهبان اموال مـــردم را به ناروا
مى خورند و [آنان را] از راه خدا باز مى دارند ، و کسانى که زر و سیم را گنجینه مى کنند
و آن را در راه خدا هزینه نمى کنند ایشان را ازعذابى دردناک خبر ده
تفسیر ادبی و عرفانی : [ بخش سوم ]
... وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ ...
کسانی که سیــم و زر ( طلا و نقــره ) ذخیــــره می کنند ،
و در راه خـــــــــدا خــــــرج نمی کننــد ؛ بخیـــــلانند ،
و بُخل نه کار دینداران است و نه خوی دوستان ،
که گفتـــــه انـــــد :
پیمبـــران و دوستــــان و راست گویــــان از صفت بخــــل دورند .
[ قابل توجه مدعیان راست گوئی ! ]
از عارفی بزرگ پرسیدند :
زکـــــــات چنـــــد بـایــــد داد ؟
گفت : نزد فقیهــــان از هر دویست درهم ، پنج درهم باید داد ،
ولی نزد مـــــــــا ، همه ی دویست درهـــم را باید داد !
چنان که یکی از صحـــابــــــه ؛
به جای نصــــاب زکات ؛ همــــه ی مـــــالِ خود را داد !
و دیگــری از صحــابــــه ، نیــمِ مـــالِ خود را داد !
آن که تمــــــــــام داد گفت :
خــــــــدای را بر مــــن حـــــقّ است ،
و آن که نیــــــم را داد گفت :
مــــــرا نــزد خــــــدای مــــــزد است .
حضــرت فرمــودنــــــد :
آن که نصف مــال را داد ؛ بر مقـام شـریعــت بود ،
و آن که تمــــام مــــال را داد ؛ بر مقـــام حقیقـــت بود !
و ثمــر (بهره) اهــــل شــریعت ؛ تقسیــــــم بهشــت است ،
و ثمــــره ی اهــــــل حقیقت ؛ روح مشاهــده و شهـــود است !
حســـــــاب اهـــــل حقیقـــــت ؛ بر بســــــاط اُنـس است ،
و حســـاب اهــــل شـــریعـــت ؛ به مــوقــف است .
پـــرواز جـــان
گر به سوی کوچه‌ی دلـــدار ، راهی بـاز گردد
گر که بخت خفته‌ام با من دمی همساز گردد
گر نسیم صبحگاهی ، ره به کوی دوست یابد
گر دل افسرده ، با آن سرو قـــد همـراز گردد
گر نی از درد دل عشــاق ، شرحی بــاز گوید
گر دل غمــدیـــــده با غمخـــوار هم آواز گردد
گر سلیمـــان بر غــم مور ضعیفی رحمت آرد
در برِ صــاحبــــدلان ، والا و سرافـــــــراز گردد
در هوایش سر سپارم در قدومش جان بریزم
گر برویــــم در گشــاید ، گر بنــــازی باز گردد
سایه افکن بر سرم ، ای سرو بستانِ نکویی!
تا که جـانــم از جهــان ، آمـاده‌ی پـــرواز گردد
[ دیوان امام خمینی (ره) ص 76 ]
موضوع :
نظر ()