*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (725 )
ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )
( قسمــت بیست و یکـم )
میــوه ی آزادی
( جزء هشتــم صفحه 157 آیه 57 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
وَ هُوَ الَّذی یُرْسِلُ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ حَتّى إِذا أَقَلَّتْ سَحاباً ثِقالاً سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ
فَأَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ فَأَخْرَجْنا بِهِ مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ کَذالِکَ نُخْرِجُ الْمَوْتى لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ
تفسیـــر لفظـــی :
او همان کسى است که بادها را به عنوان بشارت ، در پیشاپیش (باران) رحمتش مى فرستد ، تا ابــــــر هاى سنگیـــن بار را (بر دوش) کشند ، (سپس) ما آن ها را به سوى زمین هاى مـــــرده مى فرستیم ، و بوسیله آن ها ، آب (حیات بخش) را نازل مى کنیم ، و با آن، میـــــوه هاى گوناگـــــــون (از خاک تیره) بیرون مى آوریم ، این گونه (کهزمین هاى مرده را زنده کردیم) مردگان را (نیز در قیامت) زنده مى کنیم ، شاید (با توجه به این مثال) متذکّر شوید.
تفسیر ادبی و عرفانی :
جون نسیــــــم از جانب قـــــربت دمد ؛
و باد گرم از هـــــوای فردانیّت وَزَد ،
بنــــــــدگی ، آزادی شـــــــود ،
و غم ها همه شادی شود ،
خائف در کشتیِ خـوف به ساحل امن رسد ،
راجی در کشتیِ طمــــــع به ساحل عطــــا رسد ،
عاصی در کشتیِ ندامــــــت به ساحل توبــــــه رسد ،
و موحّد در کشتیِ توحیـــــــــد به ساحل تفـــریـــــــــد رسد .
... سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ ...
از آسمان باران آمد ،
زمین مــــــرده زنده شد ،
گُـــــــل و گیــــاه پدیـــــد آمد ،
از خزینه ی قدرت باران رحمت آمد ،
و دل هــــای پژمـــــــرده بدو زنـــــــــده گشت ،
یکی را که تخم ندامــت کاشتند ،
و آب توفیـــــــــــــق دادند ، زاهـــــــــــد گشت ،
یکی را که تخم عنـــایــت کاشتند ،
و آب رعایـــــــــت دادند ، تائــــــــــب گشت ،
و یکی را که تخم هیبت کاشتند ،
و آّب تعظیــــــم دادند عـــــــــــارف گشت !
شیخ انصــــــاری گوید :
خـــدایـــــا ؛
آب عنــــایت تــــــــــــــو ، به سنــــــــگ رسید ،
سنــــــــــــــــگ ، بــــــــــار گــــــرفت !
از سنــــگ ، میــــــــوه رُست !
میوه طعم و مزه گرفت .
پـــروردگارا ؛
یــــــــاد تـــــو دل ها را زنــــــده کــــــــــرد ،
و تخـــــــــم مِهـــــــــــــــر افکنـــد ،
و درخت شــــــادی رویانید ،
و میـــــوه ی آزادی داد ،
چون زمین نـــرم باشد ،
و تربت خوش و طینت قابــــــل ،
از آن تخم ، جز شجره ی طیبـه نروید ،
شجـــره طیّبـــه از آدم (ع) تا خاتم (ع) [ کلیک کنید ]
و جــز عطــــــــــــر عهـــــــــد بیـــرون ندهد ،
اگر جز آن باشد ، جز شجره ی خبیثـه از آن نروید !
آن کس که به زعم خویش عارف باشد
غـوّاص به دریــــای معــــارف باشـــــد
روزی اگـــر از حجــــــــــاب آزاد شـــود
بینــــد که به لاک خــویـش واقف باشد
[ دیوان امام خمینی (ره) ص 206 ]
موضوع :
نظر ()