نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (686)                                                              

ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )

  ( قسمــت سی و چهارم )

شروطِ حَـلال خــوردن

 ( جزء  هشتــم  صفحه 142 آیه 118 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

فَکُلُواْ مِمَّا ذُکِرَ اسْمُ اللّهِ عَلَیْهِ إِن کُنتُمْ بِآیَاتِهِ مُؤْمِنِینَ

تفسیر لفظی :

پس اگر به آیات او ایمان دارید از آنچه نام خدا بر آن برده شده است بخورید

تفسیر ادبی و عرفانی :

این حکم در تفسیر مخصوص ذبایح (1) است ،

و از روی اشارت منع از غافل خوردن و پر خوردن ،

چه ؛ هرچه به غفلت و شَـرَه (2) خورند جز طبع درنده خوئی قوّت نگیرد ،

و جز هواجسِ (3) نفس و وساوسِ (4) شیطان از آن نروید ،

اصل مسلمانی پاکی سینه و روشنائی دل است

و راه آن پاک داشتن تن است ،

چنان که حواس ظاهر چون چشم و گوش و زبان باید پــــاک باشد ،

و جمله ی حرکات به میزان شرع بُوَد ،

و راه پاکی حواس ، پاکی پوست و گوشت است ،

چنان که از حلال رسته باشد ،

و راه پاکی پوست و گوشت لقمه ی حلال است ،

و چون لقمه حــــــلال بود خوردن آن روا باشد ،

لیکن تا وقتی که شره و حرص و آرزوی غفلت در سینه ی آدمی بود حلال خوار نباشد !

و راه اسیر کردن آز و شره آن است که :

چون در حال خوردن است بر سر ذکر و یاد خدا باشد ،

و با آگاهی و آداب شریعت غـــذا خورَد .

دوازده شرط باید تا یک لقمه به شرط دین خورده شود :

چهـــــار شـــرط واجب :

قبل ازشروع بسم الله گفتن

 (بسم اللّه الرّحمن الرّحیم) 

حــلال خــوردن

(غذای حلال ، روزی حلال)

پـاکیـــــــــزه خـوردن

( رعایت بهداشت)

خـدای را روزی ده دانستن 

(هــــوالــــرّزّاق)

چهــار شرط مستحب :

پیش از غــــــذا دست هـا را شستن

از گـوشـــــــه ظــــــرف غــــــذا خــوردن

در آخـــر الحمــدللّه ربّ العالمیـــن گفتـــن

پس ازخـوردن دسـت و دهـــان را شـستــن

چهــــــار شــــرط ادب :

راسـت و درسـت نشستن

به لقمــه ی کسی نگاه نگردن

لقمـــــه را کوچک گرفتـــن و با آرامش غـــــذا خوردن

ساکـت بـودن و از ظــــــرف جلـو خـود خــــوردن

ســـایـــر شـــروط :

( کُلُوا وَاشرَبُوا وَلاتُسرِفُوا ) ، اسـراف نکردن ،

رعایت حـــــال مستمنـــــدان و گــــــرسنــــــــــگان ،

و تــلاش در برطـــــــــرف نمـــــــــودن نیـــــاز آن ها  نیز

از اصـول اولیـــــــــــه انســانی و اســلامــــــــی می باشد

چــون خــوردن با ایـن شـرایـط باشد ،

فردا درآن حساب و عقاب نباشد و آن را ثــواب باشد

---------------------------------------------------------

(1)              ذبایح : جمع ذبیحه ، سر بریده شده

(2)              شَـرَه : حریص شدن ، میل زیاد به چیزی ، حرص ، آز  

(3)              هواجِس : آرزوهای نفسانی ، آنچه در دل بگذرد

(4)              (4) وساوِس : جمع وسواس ، اندیشه های بد و شیطانی

میـــــــلاد ســــرور جوانـــــان عالَم ،

شبیه ترین فرد چهره و سخن به رسول الله (ص)

حضرت علی ابن الحسین (علی اکبر) علیه السلام مبارک

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی  بسم الله الرّحمن الرّحیم 

شفای دل ها و ضیاء روح ها

شنیدن نام خـدا موجب هیبت ،

و هیبت سبب فنــــــا و غیبت است ،

و شنیدن نام رحمن موجب حضــور به حضرت ،

و حضــور سبب بقــــا و قــربت است.

یکی به شنیـدن نام الله در کشــف جــــلال مدهـوش ،

و یکی به شنیدن نام رحیـــم در بســاط جمـــال بی هــوش،

و الله اخبـار از قــدرت او بر ابــــــــــداع است.

الاهــــی ؛

همـه عالم تو را می خواهنـد  تا تو کـرا خواهی؟

بنــازد کسی که تــــــــــــــو او را خـواهی،

که  اگر بمــاند تــو او را در راهی. 

آن را که خواست در ازل خواست،

و آن را کــــه نــواخـــت در ازل نواخــت،

کارها در ازل کـــرده و امـــــروز می نمـــاید،

سخن ها در ازل فرموده و امــروز می شنـوانــد،

خلعـت ها در ازل دوختــــه و امــــــروز می پوشــاند.  

بسـم الله کلمه ای است که 

شفـای دل ها و ضیـاء روح هاست ،

خـداونـدی که نام او دل هـا را بستـان است 

و یــــاد او شمـــــع شبستـان،

 بسـم الله نام خداوندی است که 

مهــر او زندگانی دوستان است

و یک نفس با او به دوگیتــــی ارزان !

یک لحظه انس با او خوش تر از جان است

و یک نظر از او به صد هـزار جان رایگان.

این قـرآن ، نامـه خـداونــد کریـم است،  

بنــدگان را یادگار مهـر قـدیــم است ،

نامه ای که مستودع آن در جهـان است

و مستقـرّ آن در میـــــان جـــان،

همـه اندام بنده به نام دوست نیــوشـــان ( شنـوا) است 

و نـام دوست جــاودان،

 نامـــه خبـــــر است  و خبــــــــر پیشبـــاز عیــــان است. 

مولای من ؛ محبوب دل هـــا ؛ منجی انسان هـــا ؛

یک دم گمان مبــر که زیــاد تـــو غافلم

بنشستم ار خمــوش خـــدا داند و دلــم

یک دم گمان مبرکه مرا جز تو یار خواهـد بود

 دلم جز از تــو کسی را شــکار خواهـد بود

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (685)                                                             

ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )

  ( قسمــت سی و ســوم )

هــوای دوست

 ( جزء  هشتــم  صفحه 142 آیات 114 و 116 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

(114 ) أَفَغَیْرَ اللّهِ أَبْتَغِی حَکَمًا وَ هُوَ الَّذِی أَنَزَلَ إِلَیْکُمُ  الْکِتَابَ مُفَصَّلًا وَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ

یَعْلَمُونَ  أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِّن رَّبِّکَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ

تفسیر لفظی :

پس آیا داورى جز خدا جویم با این که اوست که این کتاب را به تفصیل به سوى شما نازل کرده است

و کسانى که کتاب [آسمانى] بدیشان داده ‏ایم مى‏ دانند که آن از جانب پروردگارت

به حق فرو فرستاده شده است پس تو از تردید کنندگان مباش

تفسیر ادبی و عرفانی :

جز از خـــدا معبودی گیــرم ؟ هـرگــز !

جز او خــــــدائی دانم ؟ حـاشـا !

معبود بی همتا او است ،

یگانـــه و یکتــــــا فقط او است ،

در کردگاری و جباری بی نظیر او است ،

در کاردانی و کارسازی بی مانند او است ،

در بنـــــــــده نـــــــوازی معـــــــروف او است ،

در مهربانی و مهـــــــر نمائی موصــوف او است !

الاهـــی ؛

تـــو موجـود عارفانی ،

آرزوی دل مشتــــاقـــــانی ،

یـــــاد آور زبـــــان مـــــداحـــــــانی ،

چونت نخوانم که نیوشنده ی آواز داعیانی ؟

چونت نستــــایم که شـــاد کننده ی دل بندگانی ؟

چونت ندانـــــــم که زَین ( زینت ) جهـــــانی ؟

چونت دوست ندارم که عیش جهانی ؟

( 116 ) وَ إِن تُطِعْ أَکْثَرَ مَن فِی الأَرْضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللّهِ

إِن یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ یَخْرُصُونَ

116 - و اگر از بیشتر کسانى که در [این سر] زمین مى‏ باشند پیروى کنى تو را از راه خدا

گمراه مى ‏کنند آنان جز از گمان [خود] پیروى نمى‏ کنند و جز به حدس و تخمین نمى ‏پردازند.

گروه خدا پرستان که وفــد (پیام رسان ) خدایند بسیار اندکند ، اما با وزن و بسیار خطیرند ،

و اهل باطل بسیارند اما بی وزن و سبک و بی معنی !

یک جهان مجــــــــاز را یک ذره حقیقت بس ،

یک عالَم بیهوده و باطل را یک یافتِ خداوند بس !

ای محمّد ؛ اگر تو اینـــان را روی عدد و کثرت بینی تو را به فتنه افکنند ،

و اگر با ایشان سازی تو را از حق باز دارند ،

فرمان ما را گردن نِـــه و از ایشان روی بگردان !

فریب زیاد بودن و قوی بودن دشمن را نخوریم ! که فرموده :

چه بسیار گروه های اندک که با توکل به خدا بر گروه های کثیر غلبه پیدا می کنند ، باذن الله !

از زیـــــاد و قــــوی بودن دشمن نترسیـــــــم ! مبادا ما را به فتنــــــه افکنند !

دیگران را کدخدا ندانیم که خـــدا و کدخــــدای همه اوست !

بــاد صبـــــا گذر کنـــی ار در ســـرای دوست

برگو که دوست سر ننهـــد جز به پای دوست

من سر نمی نهـــم  مگـــر اندر قـــــدوم یـــار

من جان نمی دهم مگر اندر هــــوای دوست

کردی دل مـــــرا ز فـــــراق رُخَت کبــــــــاب

انصاف خود بده که بُوَد این سزای دوست ؟

مجنون اسیر عشق شد ، امّا چو من نشد

ای کاش کَس چو من نشود مبتلای دوست

دیوان امام خمینی (ره) ص 63

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات

 سبب بقــا

سالروز قیام خونین پانزده خرداد

[ که سرآغاز شکوفائی اسلام و استقلال و آزادی ملت ایران بود ]

را گرامی میداریم 

   نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (671 )     

ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )  

  ( قسمــت نـــوزدهـــــم ) 

او حقیقتاً ربـوده ی حـقّ بود

سالگرد ارتحال ملکوتی بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران گرامی باد 

   ( جزء هفتــم صفحه 134 ـ آیه 54   ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

 وَإِذَا جَاءکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَیْکُمْ کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ

أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنکُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ 

تفسیر لفظی :

و چون کسانى که به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند بگو درود بر شما  

پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر کرده که هر کس از شما به نادانى کار بدى کند

و آن گاه به توبــــه و صلاح آید پس وى آمرزنده مهربان است.

تفسیر ادبی و عرفانی :

مؤمنان دیگراننــــد و عارفان دیگر ،

مؤمنان نخست در صنعت ها و آیت ها نگرند ، آن گاه از آن ها به ما رسند !

ولی عارفان نخست به ما رسند آن گاه از ما به آیات باز نگرند ! (1)

ای محمّـــد ؛

آنان که به واسطه ی آیات به ما ایمان آرند سلام ما بر ایشان برسان ،

و آن کس که بی واسطه ما را شناخت و بی صنعت ما را یافت

ما خود بی واسطه ، خود سلام به او رسانیم ،

که فرمود : سلامٌ قَولاً مِن رَبِّ الرحیم .

شیخ انصاری گفت :

الاهــی ؛

آن که تو را به صنایع شناخت بر سبب موقوف است و با واسطه راه دارد ،

و آن که تو را به صفات شناخت در خبر محبوس و محصور است ،

و آن که تو را به اشارت شناخت صحبت را مطلوب است ،

او که ربوده ی تـــــو است از خود معصوم است !

بندگان در سایه ی رحمت خداوند به پرستش و عبادت او رسیدند نه آن که در نتیجه ی عبادت مشمول رحمت او شدند ، و آن چه دارا شدند از رحمت او بود نه از عمل خودشان !

... أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنکُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ...  

در روایت مستند است که خداوند خطاب به بندگان فرمود :

بندگان من ؛ رهیگان من ؛

مرا به آواز خواندید به لبیک جوابتان دادم ،

از من نعمت خواستید عطایتان بخشیدم ،

به بیهوده برون آمدید مهلت تان دادم ،

فرمان من بگذاشتید رعایت از شما برنداشتم ،

گناه کردید کیفر بر شما نگاه داشتم ،

با این همه ، گر باز آئید بپذیرم ،

اگر برگردید باز انتظــــــار کشم ،

که من اَجوَدِ اَجوَدین و اَکرَم اَکرَمین و اَرحَم راحمین هستم ،

و برای شما بر خود رحمت نوشتم : ... کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ...

--------------------------------------------------------------------------------

(1) : منظور از عارفان در این وبلاگ ، همان گونه که در یادداشت ثابت معرفی وبلاگ آمده ، عارفان واقعی است نه شیادان و منحرفان و فریب خوردگان تشکیلاتی برخی فرقه های ضــــالّه صوفیــــــه ! که آن ها را با اسلام فاصله زیــــــــاد است و مورد غضب و لعن ائمه معصومین علیهم السلام بوده و هستند !

نمونه ی عارف واقعی ، امام خمینی است که زندگی خود را برای اسلام و مردم گذاشت ،

او حقیقتاً ربـــوده ی حــــق بود ،

او اسلام را زنده کرد ، و ارزش های الهی را احیا نمود ،

او آن چه را که دیگران در آینه صاف نمی دیدند در خشت خام می دید !

او اَبَرقدرت ها را به زانو درآورد و ابهت چندین ساله ی آنان را در هم شکست ، 

او بنیان گذار نــظام مقــــدس جمهــــوری اســـــلامی ایران بود ،

روحش شــــاد و یادش برای همیشه گرامی باد .

که فرمود : انتظار فَــرَج از نیمه ی خـــــرداد کشم !