نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1161 )                                                          

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 23 : مؤمنون ( مدنی ـ 78 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 332 )

  ( قسمت پانزدهم )

دوستان و دشمنان شیطان !

   ( جزء هیجدهم صفحه 348 آیات 96 و 97 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

[96]ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ

[97]وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

بدی را از راهی که بهتر است دفع کن (و پاسخ بدی را به نیکی ده) ما به آنچه آنها توصیف می‏کنند آگاهتریم

و بگو پروردگارا من از وسوسه‏ های شیاطین به تو پناه می‏برم

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

خـداونــد به محمدمصطفی(ص) می فرماید:

با مکارم اخلاق و محاسن عادات ،

با روی باز و سخنی چرب و دلی نرم و خوئی خوش،

بدکاران را عـفـو کـن،

و عـیـبِمعـیـوبان را بپوشان،

و بجــایبــدینیکی کن.

مصطفی(ص) فرمودند :

بار خـــدایا ؛

این پرده ی نفس ما از پیش دل ما بردار ،

تا این مرغدل یکبا ره از این قفس نفسرهائی یابد ،

و بر هـوایرضای تــــــــوپـــرواز کند،

بارخـــدایا ؛

نفسبارِخــودی است ،

این بارِ خودی را از مــــافــرونِه ،

تا از خــــــودبرهـیـــم و به تـــوپـردازیـم .

( اَلّلهُمّ َصَلّ ِعَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم )

وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ

و بگو پروردگارا من از وسوسه‏ های شیاطین به تو پناه می‏برم

در خبــــــر است :

چون بندهگـنـــــاه کند ،

به تهییج و تحریکشیطان می کند ،

و چون استعاذت (اَعُـوذُ بِالله) بگـوید،

شیطان از او رمیده شود ،

در خبـــــــــر است :

روزی شیطان برمصطفی(ص) ظاهـر شد،

حضرت پرسـیـدند از امّت من چند کس دشمن تو هستند؟

گفت پانـــزده کس :

پیشـــوای عادل ،

توانگـــر فــروتن ،

نیازمند صبــور ،

بازرگان راستگـو ،

دانشمند محجوب ،

ایمان دار پند ده ،

توبه کار استـــوار ،

مؤمن رحم دل ،

پارسای متقی ،

بنده پیوسته پاک ،

مال دار زکات ده ،

جـوانمرد سخی ،

درویش نواز صدقه ده ،

عـبــــادت کار قــرآن خـــوان و قـــرآن دان ،

شــب زنـــده دار نمـازگزار و مسـتمِـــر .

حضــرت پرسـیــدند ؛

از میــان امــت من چند کس دوست تو هستند؟

گفت ده کس :

پادشاه ستمگـر ،

بازرگان خائــن ،

توانگــر متکـبّــر ،

شراب خوار ،

زنـــا کـــــار ،

ربـــا خـــــوار ،

آدم کُـــــش ،

مال یتیــــم خور ،

مال دار زکات نده ،

 آرزوی دراز دار و از مرگ غــافـــــل .

پس ای جوانمـــــــرد ؛

خود ، خویش را محاسبه کن ؛

تا نیک نگـــــــری ؛

دوستشیطانی یا دشمن شیطان ! ؟

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1160 )                                                         

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 23 : مؤمنون ( مدنی ـ 78 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 332 )

  ( قسمت چهاردهم )

کمـربنـد عشـق دیـن

 ( جزء هیجدهم صفحه 346 آیه 62 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَلَا نُکَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَ لَدَیْنَا کِتَابٌ یَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و ما هیچ کس را جزء به اندازه توانائیش تکلیف نمی‏ کنیم و نزد ما کتابی است

( که تمام اعمال بندگان را ثبت کرده) و به حق سخن می ‏گوید

لذا به آنان هیچ ظلم و ستمی نمی‏ شود

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

شاهراه دین را بدایتی است و نهایتی ،

بدایت ؛ اهل شریعت ،

و نهایت ؛ اهل حقیقت راست !

عمل اهل شریعت ، خدمت است بر شریعت ،

و صفت اهل حقیقت ، غربت است بر مشاهدت !

پایه کارهای شرع را بر آسانی نهادند ،

که مصطفی(ص) فرمودند :

من به دین سهل و سمح مبعوث شدم ،

چه بسا ضعیفانند که طاقت بار گران ندارند ،

خداوند از بهر آنها رخصت ها در دین نهاد ،

و بار گران را از آنها فرو نهاد ، و فرمود :

ما هیچ نفسی را مکلّف نمی کنیم مگر به قدر توانائیش !

اما روشِ اهل حقیقت بر ریاضت و صعوبت و تحمّل مشقّت نهاد ،

[ همان گونه که نماز شب را بر پیامبر(ص) واجب و بر امّت مستحب کرد ! ]

و فرمود : در راه خدا حقّ جهاد را به جا آرید ،

و از خدا بپرهیزید ، کمال پرهیزیدن !

البته خداوند تبارک و تعالی بندگان را ؛

به مقدار معرفت خودش مکلّف نساخت ،

بلکه آنان را به مقدار معرفت خودشان مکلّف ساخت ،

زیرا اگر به قدر معرفت خودش تکلیف کرده بود ،

هیچ کس او را به درستی نمی شناخت !

چون جز خود او هیچ کس نمی تواند ؛

از روی حقیقت او را بشناسد ،

و خود اوست که خویشتن را به کمال بشناسد !

در این رابطه امیر مؤمنان امام علی علیه السلام فرموده اند :

اگر خداوند ذرّه ای از معرفت حقیقت که به خود دارد بر خلق آشکار کند ، همه ی متمرّدان جهان ، و شیاطین انس و جانّ ، خدا پرست گردند ! و همه ی زنّار ها کمربند عشق دین گردد ! و همه ی خارهای بیابان گُل و ریحان شود ! و همه ی خاک ها مُشک و عبیر  گردد !

گر یک نظرت چنان که هستی نگری

نه بت ماند و به بت پرست و نه پری

الهــــــــی ؛

وصف تو  نه کار زبان است ،

شناختنحقیقت یافت تو بهتان است ،

با صولتِ وصال ، دل و دیدار را چه توان است ؟

کــــــــــه ؛

حُسن تو فزون است ز بینائیِ من !

راز تو بـــرون است ز دانـــائیِ من !

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1157 )                                                         

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 23 : مؤمنون ( مدنی ـ 78 آیه دارد ـ جزء  هفدهم ـ صفحه 332 )

  ( قسمت یازدهم )

 بیاییـد اسـلام بیـاوریـم

 ( جزء هفدهم صفحه 345 آیه 52 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ

     ترجمه لفظی آیه شریفه :

همه شما امت واحدی هستید و من پروردگار شمایم

 از مخالفت فرمان من بپرهیزید

نماز عید فطر در مصلای تهران

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه : 

در این آیت از روی اشارت گوید :

دین اسلام دینی است یگانه ؛

و شما امّتی یگانه ؛

و من خداوند شما ، خدای یگانه ؛

پس بپرهیزید از خشم من ؛

که دینی دیگر گیرید ؛

و خدایی دیگر پرستید ؛

این اسلام که هست ؛ جبّار صفت است !

و جبّار همّتی باید تا جمال اسلام بر او اقبال کند ؛

و جبّار همت کسی است که ؛

سر به دنیا و عقبی فرو نیاورد !

خلیل را گفتند : اَسلِم ! 

اسلام بیاور و با اسلام درساز !

گفت : اسلام ، جبارصفت است ؛

و دارندگان علاقه را به خود راه ندهد !

من باید از بند علاقت بیرون آیم !

این بود که مال به مهمان داد ،

و فرزند را به قربان !

و نفس را به آتش سوزان !

آن گاه گفت : اَسلَمتُ لِرَبّّ العالَمِینَ

اکنون که از همه برگشتم ؛

تو را گشتم ؛

تا از همه باز ماندم ،

تو را ماندم ،

و اسلام آوردم !

[ آیا ما به راستی اسلام آورده ایم ؟

 اَسلَمتُ را چگونه می گوییم ؟

چگونه اسلام آورده ایم که نه تنها از هیچ چیزمان نگذشته ایم

بلکه دستمان به جیب بیت المال دراز است ؟

و برداشت میلیون میلیون و میلیارد میلیارد برایمان هیچ است ؟

چگونه اسلام آورده ایم که حاضر نیستیم از فرزند خطاکار خود بگذریم

تا چه رسد به فرزند صالح و نیکوکار را ذبح کردن ! ؟

چگونه اسلام آورده ایم که نه تنها از فرزند نمی گذریم

بلکه میلیونها از بیت المال بعنوان حق اوقات فراغت فرزندان می گیرم ! ؟

چگونه اسلام آورده ایم که خوردن و بردن از بیت المال را حق خود

و سهم خود از سفره انقلاب میدانیم ! ؟

آیا به راستی این اسلام آوردن است ؟   

گر مسلمانی از این است که حافظ دارد

آه اگـــر از پی امـــــروز بود فـــــــردایی ! 

پس ای مسلمانان ؛ بیایید اسلام بیاوریم !

... یا اَیها الذین آمَنوا ...... آمِنـــــــــــوا ... ]

این جمعه هم گذشت و نیامدیـد آقـا !

و ما برای تعجیــــل در فــــرج مبارکتــــان

همچنـــــان دعـــا می کنیم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1156 )                                                         

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 23 : مؤمنون ( مدنی ـ 78 آیه دارد ـ جزء  هفدهم ـ صفحه 332 )

    ( قسمت دهــــــم )

جامـع صفـات کمـال

 ( جزء هفدهم صفحه 345 آیه 51 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

ای پیامبران ؛ از غذاهای پاکیزه بخورید

و عمل صالح انجام دهید که من به آنچه انجام می ‏دهید آگاهم

  نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

ابراهیم خلیل پدر پیمبران را دو فـرزند بود،

یکی اسماعـیــــــل و دیگری اسحـــاق،

از اسحاق هزاران پیغمبر آمدند

و از اسماعیل تنها یک پیغمبر آمد،

و آن محمّــد مصطفی(ص) بود،

پس نیروی پیغمبری که در نهاد اسحـاق بود

میان هـــــــــــزاران پیغمبــــر تقسیـــم شد،

و نیروی نبوت و رسالت که در نهاد اسماعـیـل بود

تنها به محـمّــــــد(ص)پیغمبر عرب زبان رسـیـد!

لاجـــــرم بـــر همــــــــــه افـــــــزون آمـــــــــــــــد

و نیروی همه ی پیمبـــــــران در وی موجــود بود،

خطاب جمع به محمّـد(ص) از این جهت است

که اخلاق همه ی پیمبـــــــران در او جمع آمده

و به همه ی اوصـــاف حمیــده ستوده شده.

هر پیغمبـــــری را به خصلتی و صفتی نـــواختنـــــد،

 و محـمـد(ص) را به همه ی آن صفات برگذاشتند،

از این رو در حــدیث آمــــــــده

کــــه: خـداونــــــــــــــــــد

خـــــــــــــــوی آدم

و معـرفــت شـیـث

شجـاعـت نــــــوح

و وفای ابراهـیــــم

خشنودی اسحـاق

و نیـــروی یعـقـوب

جمـــــــال یوســف

و مقاومت موسـی

 شکیبائی ایّـــــوب

و طاعت یونــــــس

صـــــــــــوت داود

و فصـاحــت صالح

زهـــــــد یحـیــــی

و عصمـت عـیسـی

دوستی دانیــــــال

و جهــــاد یوشــــع

و اطاعـت اسماعیل

را به حضرت محمّـد(ص) ارزانی داشت

از این سبب جامع همه ی صفات کمالی شد

و مقام او از همه ی پیغمبران بالاتـر و بــــــــــــرتـر گـردیـد.

حسن یوسـف کف موسی دم عـیسـی داری

آنچه خوبــــان همه دارند تـــو یکجـا داری

دوستان مهدی (عج) ؛

آمـــــاده ایـــــــــد ؟

شاید فردا بیـایــد !

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1155 )                                                         

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 23 : مؤمنون ( مدنی ـ 78 آیه دارد ـ جزء  هفدهم ـ صفحه 332 )

( قسمت نهم )

گریستـن از نــاز

 ( جزء هفدهم صفحه 343آیه 23 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوااللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم ، به آنها گفت ای قوم من! خداوند یکتا رابپرستید

که غیر از او معبودی برای شما نیست ، آیا (باز از پرستش بتها) پرهیز نمی کنید؟

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

نام نوح ، در ابتدا یَشکَر بود ،

از بس که در طلب رضای حق بگریست ؛

او را وحی آمد که :

ای نوح تا کی نوحه کنی و چند گریی ؟

نوح گفت: خداوندا ، کریما ؛

به آن گریم تا تو گوئی چند گریی !

و این روان خسته را مرهم نهی ،

خداوندا ؛

اگر تا امـروز از حـسرت و نــیاز گـریستم ،

اکنون تا جـان دارم از شـادی و ناز گریم !

زبان حال :

خدایا ، در سرّ گریستنی دارم و راز ،

ندانم که از حسرت گریم یا از ناز ،

گریستن یتیم از حسرت است،

و گریستن شمع از ناز ،

از ناز گریستن چون بود ؟

این قصه ای است دراز ؟

ای جوانمرد ؛

این ناز در چنین حالی کسی را رسد که ؛

ناز پدر و مادر ندیده باشد !

و در دامن دوستان نیارمیده باشد،

بلکه در بوته ی بلا ، تنش گداخته باشد !

و زیر آسیای محنت ، فرسوده شده باشد ،

نبینی که با خاتم پیمبران چه کردند ؟

نخست پدر و مادر از پیش او برداشتند ؛

تا نـــاز مــــــــادر نبیند !

و در دامن پدر ننشیند !

چون به غار حرا آمد ؛

گفتند باید درب خانه بوجهل در زیر شکنبه شتر می باید نازید

و دندان عزیز را فدای سنگسنگدلان می باید کرد !

و رخساره ی خود را به خون دل مردم می باید زد !

که بر در گاه ما چنین نازک و نازنین نتوان بود !

خون صدّیقـــان بپـــــالودند و زان ره ساختند  

جز بجان رفتن در ین ره یک قدم را بار نیست !