نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (680)                                                                

ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )

  ( قسمــت بیست و هشتــم )

تنزیه و تعظیم خداوند

 ( جزء  هشتــم  صفحه  140 آیه 101 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ أَنَّى یَکُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَکُن  لَّهُ صَاحِبَةٌ

وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ و هُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ 

تفسیر لفظی :

پدید آورنده آسمان ها و زمین است ،

چگونه او را فرزندى باشد در صورتى که براىاو همسرى نبوده

و هر چیزى را آفریده و اوست که به هر چیزى داناست

تفسیر ادبی و عرفانی :

این آیت اشارت به توحیـــــــــد است ،

و این که خداوند جفت و فرزند ندارد اشارت به تنزیه است ،

و این که آفریننده ی همه ی چیـــــــــزها است ،

 و به همه چیز دانا است اشاره به تعظیم است ،

پس توحیــــــــد آن است که :

در آسمان ها و زمین خدائی است یکتا و یگانه ،

در ذات بی شبیه ، و در قدر بی نظیر ، و در صفات بی همتا

تنـــزیـــــــه او آن است که :

از عیب پاک ، و از نقص منزه ، و از آفات بری است ،

نه محل حوادث است نه حالت تغییر ،

نه نو صفت است ، نه تغیّـــر پذیر ،

پیش از زمان ، قــــائــــم ،

پیش از عمــل ، جــاعــــل ،

پیش از خلـــق ، خـــالـــق ،

و پیش از صنع ، قدیــر است .

و تعظیــــــــم او آن است که :

به قدرت از همه برتر ،

به ذات و صفـــــات بالاتــــــــر ،

برتری و بالائی صفت او حقّ او است ،

توانِ بر کمال ، و علمِ تمام صفت عزّت او است ،

نه در صفت ، کســـی با او مشـــــــابه !

نه در ذات ، کسی با او مشارک !

نه در ذات ، بسته ی آفت ها ،

نه در صفــــــات ، مشوب به علت ها است ،

در صُنعش ، حکمــــت هــــــــــا پیـــــدا ،

در نشان هایش ، قــــدرت پیــدا ،

در یکتائیش ، حجت پیــــدا ،

همه عاجزند و او توانا ،

همه جاهلنــــــد و او دانـــــــا ،

همـــه در عددنـــــــد و او اَحَــــــــــد ،

همه معیوبنــــــــد و او صَمَـــد ،

اوست لَم یَلِد وَ لَم یُولَد ،

از ازل تا ابـــد !

نا دَریافته شناخته !

نا جستــــــــــه یافتـــــه !

نا دیـــــــــده دوست داشته !

نادیده هر آن کسی که نام تو شنید

دل نام زد تــو کرد و مهـــر تـــو گُزید