نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 623 )

  [ منبع و مأخذ : کشف الاسرار و عدة الابرار خواجه عبدالله انصاری متوفی قرن پنجم هجری ] 

ســوره 4 : نســـاء  ( مدنی ـ 176 آیه دارد ـ جزء چهارم ـ صفحه 77)

  ( قسمت چهل و پنجــم )

یک نفس با دوست

   ( جزء ششــم صفحه 105 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم 

174 ـ یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءکُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّکُمْ

وَ أَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ نُورًا مُّبِینًا

تفسیر لفظی : 

ای مردم ؛ حجتی از سوی خداوند به شما آمد

و فرو فرستادیم به سوی شما روشنائی پیدا ( قرآن ) 

تفسیر ادبی و عرفانی :

جلال احدیت بر نقطه ی بشریت منت می نهد که شما را دو چراغ افروختیم : یکی در دل و یکی در پیش !

آن چه در پیش است احکام زلال الهی است که عین برهان است ، و آن چه در دل است چـــراغ ایمـــــان است ، و نور تابان ،

خنک آن بنده ای که میان این دو چراغ روان است ، و یک نفس با دوست به دو گیتی ارزان است ، یک دیدار از دوست به صد هزار جان رایگان است !

جان نیز به نزد تــو فرستیم بدین شکر

صد جان نکند آن چه کند بوی وصالت !

  175 ـ  فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُواْ بِاللهِ وَاعْتَصَمُواْ بِهِ  فَسَیُدْخِلُهُمْ

فِی رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ فَضْلٍ وَ یَهْدِیهِمْ إِلَیْهِ  صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا

از بنده ، ایمان و اعتصام به حکم بندگی ،

و از خداوند ، فضل و رحمت به صفت مهربانی ،

که بندگان را رشد و هدایت دهد ، تا بدانند که آن چه از ثواب بهره بردند همه از فضل و کرم او بوده نه به ایمان و اعتصام ایشان !

مصطفی (ص) فرمودند : عمل بندگان آنان را نجات نمی دهد ! بلکه این فضل خدا و رحمت او است که نجات بخش بندگان است ، گفتند : حتی عمل شما ؟ فرمودند : آری ! مگر آن که ما را قرین رحمت و مشمول عنایت خود گرداند !

الهـــــــی ؛ 

در سر خمــار تــو داریم ، 

در دل اســرار تــو داریـــــــم ، 

و به زبــــان ثنـــای تــو داریــــــم ، 

اگر گوئیــــــــــم ثنـــای تــو گوئیــــــــم ، 

و اگـــــر جـوئیـــــــــم رضــــای تــــو جوئیـــم.

منزلگه عشـق تو دل احباب است

  درقصه عشق تو هزاران باب است

الهـــــــی ؛

چون در تو نگرم از جمله تاجدارانم و تاج بر سر ،

و چون به خود نگرم از جمله خاکسارانم و خاک بر سر !

الهـــــــی ؛

مرا دل از بهر تـــو در کار است ،

وگرنه مـــرا با دل چه کار است

یا رب ز شـــراب عشق سرمستـــــم کن

وز عشق خودت نیست کن و هستم کن

از هرچه به جـز عشق تهی دستـــم کن

یکبــاره به بنـد عشــق پــا بستــــــم کن