نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (558 ) 

ســوره 3 : آل عمران  ( مدنی ـ 200 آیه دارد ـ جزء سوم ـ صفحه 50 )

( قسمت پنجاه و یکــم )

مقــام انفــاق

تجارتی با هفتصــــد برابر ســــود !

( جزء چهارم صفحه 67 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم 

134 ـ الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاء وَالضَّرَّاء

وَالْکَاظِمِینَ  الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ

وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ

تفسیر لفظی : 

آن کسانی که انفاق می کنند در شادی ها و کام یابی ها و در گزند ها و ناکامی ها

و فروبرندگان خشم و بازگیرندگان کین و درگذزندگان از مردم آن هارهیزکارند.

تفسیر ادبی و عرفانی :

                                مردم در مقام انفاق سه گروهند : 

یکی آن که هیچ نفقت نکند ،

نه در کامکاری نه در ناکامی ،

نه در فراخ نعمت ، نه در روز قحط و شدّت ،

چنین کسی را مطلقاً لئیــم گویند ،

دوم کسی که در فراخی نعمت نفقت کند

 نه در تنگی و عسرت !

و بیشتر خلق خدا از جهانیان و دنیاداران

بر این مقامند که در دنیا ، دست و دلِ باز ندارند ،

و همواره بر بیم فقر و نداری باشند ،

سوم آنان که در هر حال انفاق کنند ،

چه در حال یُســر ، چه در حال عُســر !

امّا این گونه مردم هم بر دو حال باشند :

یا مردمی متهــــــوّر و بی باک ،

که ندانند از کجا گیرند و به کجا دهند !

و از عاقبت نیندیشند !

اینان برادران شیطانند

که اسراف کار و تبذیر حالند !

حالت دیگر آن که مردمی باشند متوکل به خدا ، 

و مطمئن به روزی او ،

این چنین کسان اعتماد به خزانه ی خداوند دارند ،

و دل با حق راست دارند ،

هرچه دارند خرج کنند و هیچ باز نگیرند ،

و از جای خویش به شرط شریعت به دست آورند ،

و از جای خود بر وفــــق شریعت خرج کنند ،

اینان را خداوند در این آیت می ستاید ،

و انفاق آنان را می پسندد .

خــدایــــا ، 

آنچه مرا در این جهان نصیب است به کافران ده !

و آنچه مرا درآخرت نصیب است به مـؤمنــان ده !! 

مرا در این جهان یــاد و نـــام تـــو  بس!

و درآن جهان دیــدار و ســلام تـو  بس!

یا رب تــو مرا انابتی روزی کن

شایسته خویش طاعتی روزی کن

زان پیش که فارغ شوم از کار جهان

اندر دو جهان فراغتی روزی کن

الهـــی ؛

ای بیننـده نمـــاز هـا ،

ای پذیرنده نیــازها ،

ای داننــده رازها ،

ای شنــونده آوازها ،

ای مطلــع بر حقایق ،

ای مهـربان بر خلایق ،

عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر ،

عیب های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر ،

اگر بگیری بر ما حجت نداریم ،

و اگر بسوزی طاقت نداریم ،

از بنده خطــا آید و زلّت ، (تزلزل)

و از سلطــان عطـــا آید و رحمـــت

این جمعـه هم گذشت و نیامد

و ما همچنـــــان را منتظــــــریم

تا جمعه فرخنده ای که امام و پیشوایمان

حضــرت حجــة ابن الحســن العسکـــری

بیاید و کام تشنگان عدالت را سیراب نماید

برای تعجیل در ظهــــور مبارکشان

همچنــــان دعــــــا می کنیم