نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 516 )

ســوره 3 : آل عمران  ( مدنی ـ 200 آیه دارد ـ جزء سوم ـ صفحه 50 )

( قسمت دهـم )

راه بهشـت و جهنّــم

غایـت مقصـد بهشتیـان

رضـوان اکبــر

( جزء سوم صفحه 51)

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم 

15 ـقُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَیْرٍ مِّن ذَلِکُمْ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِندَ  رَبِّهِمْ

جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا  وَ أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ

وَ رِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ بَصِیرٌ  بِالْعِبَــــــادِ

تفسیر لفظی :

بگو آیا به شما خبر دهم به بهتر از آن چه بهره ی کافران است ؟

برای کسانی که از شرک بپرهیزند ، نزد خدایشان بهشت ها است ،

که نهر های آب در آن ها جاری است و در آن جاودان ، و جفت های پاک داشته ،

و خشنودی و پسند از خداوند دارند که او بینا و دانا به بندگان است .

تفسیر ادبی و عرفانی :

در این آیه ، حدیث دشمنان و صفت زندگی

و غایت مقصود ایشان باز نمود و بیان کرد ،

و باز قصّــــه ی دوستان درگرفت ،

یعنی آنان که امـــروز تقــوی شعارشان ،

و فـــردا بهشت رضـــوان سرانجامشان ،

و همان گونه که تقـــوی را مرائی است ،

بهشت را درجـــاتی است ،

درجه ی اول ، جنـــة مـــــأوی است ،

و اول مرتبه ی تقـــوی ، پرهیـــــز از حـــــــرام ،

و پرهیـــــز از هــــــوای نفس است ،

و در قـــرآن ، خداوند

جنّة المأوی و هوای نفس را با هم ذکر کرده ،

و درجه ی اعلی جنــــة عَــــــدن است ،

و بالاتر از آن رضـــــوان اکبـــــــر است ،

پس غایت مقصــــد بهشتیــــــان

رضـــوان اکبـــر است

و خداوند ، جنات عدن و رضوان اکبر را

جزو مساکن طیبه بیان فرموده ،

و رضـــوان اکبــــــر نصیب کسانی است که

به نهــــــایـــت تقـــــوی رسیده اند ،

و نهایت تقـــوی این است که ؛

هرچه داغ حدوث و نشان آفرینش دارد

همه را دشمـــــــن خود داند،

و از همه ی آن ها روی برگرداند ،

تا با دلی فارغ

و خاطری آسوده

با غم عشقِ حقیقت پردازد ،

و یقین داند که

با غــــمِ عشـــــقِ او زحمت اغیــــار درنگنجد ،

و دل و جان خود از همه ی آن ها بُـــرَد !

دل باغ تـو شد پاک ببَر زانکه درین دل

یا زحمت مـا گنجـد یا نقش خیـالـت

جان نیز به نزد تـو فرستیم بدین شکـر

صد جان نکند  آن چه کند بوی وصالت

فردا هرکسی را به غایت مقصد و همت خویش رسانند ،

به آن یکی که در آرزوی جنـــة مأوی است

گویند از حرام محض بگریز تا عادل باشی 

تا جنت مــــأوی از تـــــــو دریــــــغ نباشد !

یکی را که در آرزوی دار خلـــــد است

به او گویند از شبهت بگریز تا زاهد باشی 

و دار خلـــــد از تــــــو دریـــــغ نباشد !

و به آن که در آرزوی فردوس است

گویند از حلال محض دور باش در دنیا تا عارف باشی 

و فردوس از تـــــــو دریــــــــــــغ نباشد !

گروهی هم هستند که ؛

هیــچ مـــــرادی جــز مـــــراد دوســـــت ندارند

و اختیــــار ایشان اختیــــــــار دوست باشد

و زبان حالشان این :

یکی درد و یکی درمـان پسندد

یکی وصـل ویکی هجران پسندد

میان وصل و هجر و درد و درمان

پسندم آن چه را جانـان پسندد !

بهشت ها به آن ها عرضه کنند

و ار بهر ایشان کنیزکان ( حُورُالعِین)

و پسران جاویدان (وِلدانٌ مُخَلِّدُون) بر کنگره ها نشانند

و آنــــــــــان از همـــــه ی این هــــا فــــــــــــارغ

و روی خویش از آنان بگردانند و گویند :

اگر باید دل به کسی داد

به کسی دهیم که غم عشق او

با زحمت اغیار  در نگنجد !

جانـــــــان من !

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 هـر جمعـــه را به این امیـــد آغاز می کنیم

که شـایـد تـــــو در این جمعـــــه بیــــایی

و کام تشنــگان عـدالـت را سیـــراب نمـــایی

برای تعجیل در ظهور مبارکت هر صبح و شام دعا می کنیم

اَللّهـمّ عَجِّـل لولیِّـک الفَــرَج