نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید(443) 

ســوره 2 : بقـــره  ( مدنی ـ 286 آیه دارد ـ جزء اول ـ صفحه 1 )

( قسمت پنجــاه و چهــارم) 

صـدف انسانیّـت

( جزء دوم صفحه 24 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــمِ 

158 ـ  إِنَّ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةَ مِن شَعَآئِرِ اللّهِ

فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ  أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِ أَن یَطَّوَّفَ بِهِمَا

وَ مَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ

صفا و مروه از شعائر خداست ، پس هرکس آهنگ حج کند ، یا به زیارت عمره خانه خدا رود ،

بر او گناهی نیست که میان آن دو کوه طواف کند ، و هرکس از خواست دل خویش ،

و با طوع و رغبت طواف کند ، بداند که خدا سپاس دار و داناست .

صفــــا اشارت به صفـــای دل دوستان در مقام معرفت ،

و مَـــروَه اشارت به مروّت عارفان در راه خدمت است !

این صفوت و مروّت در نهاد بشریت ،

نشانه توانائی و دانائی خداوند است ،

نه عجب اگر شیر صافی از میان خــــون بیرون آید ،

عجب آن است که این درّ یتیم ،

در بحــــر ظلمــــت بــدارد !

و جوهر معرفت در صدف انسانیت نگاه دارد !

گوینـــد :

ذوالنّون مردی را دید که ظاهری شوریده  داشت !

گفت : دلم او را خواست و به ولایت وی گواهی می داد ،

ولی نفس من او را نخواست و نمی پذیرفت !

ساعتی در اندیشه بودم ،

میان خواست دل و نخواست نفس ،

آخر آن جوانمرد به من نگریست و گفت :

ای ذوالنون ؛ صدف انسانیت  را چه می بینی ؟

آن دُرّ بیـــــــن که در درون صـــدف است ،

آری چنیــن است !

لکن بـــدان که نه در هر صدفی دُرّ و گوهـــر بُـــوَد!

چنان که نه در هر شاخه ای میـــوه و ثمــــر !

و نه در هر چاهی یوسف دلبــر !

و نه بر هر کوهی موسای انــور !

و نه در هر غاری احمـــد مُرسَــل بُــوَد !

و نه در هر دلی یاد دوست مهـــربــان !

و نه در هر جائی مهـــــر جــانــــــــان بُـــوَد !