تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (52)

سوره 52 : طـــور

چــراغِ جـــان

بســم الله آئین زبان است و چـراغ جـان و ثنـای جـاودان ،

بســم الله کلیـد گوشهاست و آئیـن چشمهـا و یادگار دلهــا ،

بسـم الله مجلس هـا را معطّـر، جــان ها را منــوّر، زبــان ها را مُعَنبَــر، وگناهان را مکفَّـرکند.

دلهـای عاشقان از شوق این نام بر آتش است!

وقت دوستان از شنیدن این نام خوش است،

و سینه درویشان از مهـر و محبت این نام منَقَّـش است،

بیماری دوستان را جز خـداونــد  پزشکی نیست،

و درماندگان و زارندگان را جز خـداونـد پاسخ گـوئی نیست،

و مؤمنان را در همه حال جز او یار و دوستی نیست.

وای بر آنها که از لـذت شنیـدن این نام ، آنان را بهره و نصیبی نیست!

 **************************

درعشق تــو من کِیم که درمنزل من              

 از وصـل رخت گلی دمـد بر گل من

گر با دگــری قـرارگیــرد دل من                

تیری بنشان تــو  زود انـدر دل من