تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (46)

سوره 46 : احقــــاف

واحـد و وحیـد ، قـادر و قدیــر

بنـــام اوکه فــراخ دانش است و شیــرین گفتار،

 بنــام او کـه یگانـه ذات است و پـاک صفــات،

بنــام او کـــه از کی پیش و از جا بیش،

بنام او که در صنعـش حکمت پیــدا،

و در نشان هایش قـدرت هویـدا،

و در یکتــائیش حجت آشکار،

و در صفاتش یکتــائی پیدا،

هـمه ناتواننــد و او توانـــا،

هـمه ناداننــد و او دانــا،

هـمه در عــددنــد و او واحـد،

علاّم سِـرِّ عارفان، ستّار عیب عیبیـان،

غفـار جـــرم مجـرمان،

قهّـار و قـدّوس و نهــان دان،

واحـد و وحیــد در نـام و نشــان،

قــادر و قـدیــر از ازل تا جــاودان.

چنانکه خود فرمایـد:

بنده من، تو را بنام خود گرامی کردم، و بر نعمت خود بپروردم، و در خدمت خود  بر درگاه خود بداشتم، و به لطف خود به صحبت خود رساندم، و به فضـل خود دیـدار خود را به تو کرامت کردم!

از من لطیف تر و مهربان تر بر بندگان کیست؟

وچـون فضــل من در عالـم فضــل کیست؟