تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (45)

سوره 45 : جـاثیـــه

بوستــان دل هـــا

بسـم الله ،

 معــراج دل پیمبـــران است،  

نور چشــم برگزیــدگان است ،

شفای سینه پـرهیـزکاران است.

بسـم الله،

کلمـه تقـــوی است،

شفــای بیمــــاران است،

اصل هـمه دولتهــا، مایه هـمه سعادتهـا،                     

ختــم همـــه عزت هـا،

و توقیـع منشـور همـه نیـازها است.

 بسـم الله،

پیک همــه پیمبــران است

کلیـد تقـرب عارفـان و آرامش دل صفیّـان است. 

بسـم الله،

آشنائی را سبب است و روشنائی را مــدد،

از جدائی در امـان است و بیقـراری را درمــان.

بســم الله،

نام خـداونـــد جهان و جهانیان است،

پادشـــاه بر هـمـه شـاهـان،

پیش از هـر زمـان و پیش از هـر نشـــان .

بسـم الله،

نام خـدائی است که وجودش را بدایت نه،

وجـودش را نهـــایت نیست.

یکی و یگانه که او را مانـندی نیست،

فـردی که او را خـویش و پیونــدی نه،

صمدی پاینده که خِـرَد را به دریافت او راهی نه!

حکیمی که یـاد او دلهـا را بوستـان است،

لطیفی که انس با وی زندگانی دوستان است،

کریمی که مهـر او شادی جاودان است ،

شیـرین سخـن، زیبـا صنـع و راست پیمـان است.

مِهـر تو کنون به مُهـرِخاتـم ندهم                

 وصلت به دم مســیح مـریـم ندهم

 عشقت به هـزار بـاغ خـرم  ندهم

 یک دم غم تـو  به هر دو عـالم ندهم