تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (42)

سوره42 : شـــوری

ذکر اوآرایش گفتار

 بسـم الله نام خـداونــدی است که

ذکر او آرایش گفتاراست و مهر او روشنائی اسرار،

دیدار او  نزهت ابصار و رضای او خلعـت ابرار،

تا توحید او نگوئی روی گفتار روشن نشود،

تا رضای او نجـوئی دل معنــی شـاد نگردد،

تا گل شکـر او نبـوئی جــان عقـل ننـازد.

جلال خـداوند از ادراک عقلها منزّه است،

و جمال او از احاطه اوهام مقدس،

آب و خاک قــدر عــزّت او چه دانـد؟

و خِـرَد آدمی چـون به کـُنــهِ او رسـد؟ 

عرش عظیم ذرّه ای در جنب قـدرت او،

وجود همه جهان و جهانیان قطره ای از دریای وجود اوست،

کمند جاذبه او جز دل سوختگان را شکار نکند

و تیر بلای او جـز سینــه آشنــایــان  فگار  نکند.

*********************

غـمخـواره آنــم کــه غـم مـن بخـورد       

فــرمــانبَـرِ آنــم کــه دل من  بِبــَرد

من جـور و جفـای او به صـد جـان بخـرم        

او مهـر و وفـای مـن به یک جــو  نخــرد