تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرحمن الرحیم (26)

سوره26 : شعــــرا

لـؤلـؤ مکـنــون

بسـم الله الرحمـن الرحیـم

بنـام خدائی که نه بذات در دل بُوَد بلکه در دل یاد او ُبوَد، و در سر مهـر او، و در جان نظاره او،

اول مشاهـده دیدار دل است پس از آن نزدیکی دل، پس از آن وجود دل، پس از آن معاینه دل، پس از آن استیلاء قــرب بر دل، پس از آن استهلاک دل در عیـان، که در وراء آن عبارتی نتـوان!

عارفی را پرسیدند: دل کی خـوش بُــوَد؟

گفت: آن وقت که او در دل بُـــوَد                    

دیگری را پرسیدند : از کـرامات خـداونـد با بنـده کـدام بهتـر است؟ گفت : آن که بنــده  دل را از غیرخـدا تهـی دارد.

تو لاله ســرخ و لـؤلـؤ مکـنـونی                   

  مجنون منـم  و تـو لیـلیِ  مجنونی

تـــو مشتـریان  با بضاعـت داری                     

 با مشتـریــان بی بضاعـت چونی؟

******************************

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرحمن الرحیم (25)

سوره25 : فرقـــان

دلها به یاد او بیاسود

بسـم الله الرحمـن الرحیـم

نام خـداونـدی مقتـدر و مُقَـدِّر، فـاطـر و مدبّـر،خالـق و مصـوّر، اول است و آخـر، باطن است و ظاهـر،

خـداونـدی که دلهــا بیاد او بیاسود ، و سـرها  به یافت نشان او بیفروخت، و جانها به شهود جمـال و جـلال او آرام گرفت،

خـداونـدی که هرکس به او پیوست از دیگران ببرید و هرکس قرب او طلبید چه گویم که از محنت ها و بلیَّـت ها چه دید!