تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرحمن الرحیم (13) 

س 13 : رعـــــد

شـادی جــاودان

بسـم الله الرحمـن الرحیـم 

ای نامداریکه نامت یادگار جان است، و دل را شادی جاودان، رَوحِ رُوح دوستان و آسایش غمگنان ،

هرکه مقبول درگاه خداوند آمد به اقرار این نام آمد و هرکه مهجور و مطرود آستان عزّت گشت به انکار وی آمد!

ای جوانمرد : اگر همه ملک جهان بنام تو باز کنند زینهار تا بی نام خـدا بدان ننگری که آنرا وزنی نیست،

واگر فرشتگان به چاکری تو کمر بندند ، تا نام خـدا برجانت نشانی ننهند آنرا محلی نیست!

خـدایا ، جوی تـو روان و مرا تشنگی تا کی؟ این چـه تشنگی است که قـدح هـا می بینم پیـاپی؟