نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 989                                                                        

ســوره 17 : اســـرا ( مـکّــی ـ111آیه دارد ـ جزء  پا نزدهم ـ صفحه 282 )


  (  قسمــت دوّم )


خلعـت فضـــل


 


 

 ( جزء پانزد هــم صفحــه 282آیه 1 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِالْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى

الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ


   تفسیـــر لفظـــی :

 

منزه است آن [خدایى] که بنده‏اش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجدالاقصى

که پیرامون آن را برکت داده‏ایم سیر داد تا از نشانه‏هاى خود به او بنمایانیم

که او همان شنواى بیناست

 

  تفسیـــر ادبی و عرفانی :[بخش دوم]

 

سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلًا ...

معنیِ دیگــــــر آیـت :

دیگر معنای آیه شریفه این که ؛

کرامت و شرف مصطفی(ص) بر مردم جهان جلوه کند ،

تا جهانیـــــــــان بداننـــــد که مقـــــــــــام وی ،

مقامِ ربودگان است بر بساطِ صحبت !

نه مقــام رونـــــدگان در منـــــــزل خدمت !

زیرا که ربـــــــوده  ؛ در کششِ حــــــــقّ است ،

و رونــــــده ؛ در روشِ خـــــویش !

او که در کششِ حـقّ است ؛

در منــــــزل راز و نـــــــــــاز است ،

و سزای او اکـــــــرام و اعــــــــزاز است ،

و آن که در روشِ خویش است ؛ بر درگاه خدمت !

باز همی خواهد و همی جوید تا خود منــــــزلتی یابد !

آن مقـــام ربــــودگی ؛ مقام مصطفی(ص) حبیب خــــــداست ،

و این مقام روندگی ؛ مقام موسی(ع) کلیم خــداست !

 

که در مورد محمّد(ص) فرمود :

... بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ  الْحَرَامِ ...

او را بالا بُرد در شب به آسمان ها ،

و در مورد موسی(ع) فرمود :

موسی به وقت آمـــــد !

موسی(ع) آینـــده است و به خویش رونـــده !

و محمّــد(ص) بــرده شده است ، از خود ربــــــوده !

آن که رونــــده باشد ؛ پس از فصــل ، وصـــــل یــابـــــــد !

و آن کس که ربــــوده باشد ؛ از همـــان آغـــاز ، وصـــــل بوده ،

و خاتمش خلعت فضـــل .

 

آن که فرمود :

بنده ی خود را به شب برد ؛

برای راز و نیـــاز به حضـــرت حــــقّ برد ،

زیرا که شـــب ؛ موســـمِ عارفــــان ،

و وقتِ خلوتِ دوستان است !

و آرام گاه مشتاقان هنگام نواخت بندگان است ،

چون شب درآمد ؛ دوستان را وقتِ خلوت آمد ،

که رقیبان در خواب و دشمنان در سراب !

خانه خالی ، دشمن دور ، و دوست منتظر و مسرور !

خداوند عزّ و جَلّ به داود(ع) فرمود :

ای داود ؛ آن کس که به شب بخوابد ، دوستیِ مرا نشاید ،

و به محمّــــــــــد(ص) فــــــرمـــــــود :

ای محمّــــــد ؛ در راه ما هــــرکــــه رنجــــــی کشد ،

از پسِ آن گنجــــــــــی بَـــرَد  ،

تو را گفتیم به شب خیـــــز و نمــــــــاز کن ،

و اینک نیــز به شب خیــــــز و بیـــــــا با مـــــا راز کن ،

از ما بخواه آن چه را که خواهی ،

تا بدانی که مــــــا ؛ رنـــــج هیچ کس را ضایــــــع نکنیم ،

و هرکس را آن دهیــــــم که ســـــــزای او بُــــــوَد .


شب خیز که عاشقان به شب راز کنند


گِــردِ درِ بـــــامِ دوست پــــــــرواز کنند


هر جـــــا که دری بوَد به شب دربندند


الا درِ دوست را که به شب بــاز کنند !




موضوع :