نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 865 )                                                                         


ســوره 11 : هــود ( مـکّــی ـ 123 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 221)


  ( قسمــت بیست و یکــم )


عشـقِ مسیحـا دم

 

جزء دوازد هــم صفحــه 232   آیه 90 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

وَاسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ


 تفسیـــر لفظـــی :

 

و از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه کنید

که پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است


 تفسیر ادبی و عرفانی : 

می فرماید : از خداوند خویش آمرزش خواهید ،

که آمرزگار است و بنــــــــــده نــــــــواز ،

نه بــه ســـــــزاواریِ بنـــــــــــده ، 

بلکه به سزاواری و شایستگیِ خویش ،

هرچند که بنــــده را جـــــــــرم بسیار است ،

ولی فضــل خداوند پیش و الطاف ربوبیتش بیش ،

او کَـــرَمِ خـــود بر بنــــده چنین عرضــــه می کند که :

هرچــــــــــه تقصیـــــــر از بنـــــــده است ؛

بی نیازیِ خداوند در بیشتــــر از آن  است ،

و هرچه از او ناپسندیده است ؛

مهـــربــــانیِ خداوند بر ســـــر آن است ،

هرچه بنــده را امیـــــــــــد است ؛

فضــــل خــداونـــــــد بــرتـــــــــر از آن است .

خداوند به داوود(ع) فرمود :

راه مـــا را بر بندگان مان روشن دار ،

و دوستیِ مــــــا را در دل ایشان افکن ،

و نعمــت مــــــا را به یـــــــــاد ایشــــــان آر ،

و سخنــــان مـــــــــا را در دل ایشان شیـــرین کن ،

و بگــــــــــوی :

من آن خداوندم که ؛

با جـُــــودم بخـــــــل نـــــــه ،

با علمـــــــــم جهــــــــــل نـــــــه ،

با صبــــــــرم عجــــــــــــــــز نــــــــــه ،

با غضبـــــــــــــــــــم زجـــــــــــــر نـــــــــــه ،

در صفتــــــــــــــــــم تغیّــــــــــــــــــــــر نــــــــــه ،

و در گفتــــــــــــــــــــــم تبــــــــــــــــــــدّل نـــــــــــــه ،

اگر بنــــــــده تقصیــــــر کند ،

و حقِّ کـــــرامتِ حقّ را نشناسد ؛

و شکـــــــــــــــر نعمـــت نگــــــــزارد؛

خــــــــداونــــــد او را عتــــــــاب کنــــــــــد ،

چنان که امیرالمؤمنین علی علیه السلام آورده اند ؛

که خداوند تبارک و تعالی فرماید :

ای بنــــده ی من ؛ انصـــــاف ده !

من با تـــــو به نعمت هـــا دوستـــــی کنــــم ،

و تــو به معصیت هــــا با مــــــــن دشمنــــی کنی ؟

نیکیِ مـــــن پیوستـــــه بر تــــــــو فــرود آیـــد ،

و بـــدیِ تــــو همواره به سوی من آید !

 

 

عشقِ مسیحــا دم 

 

بلبل از جلـــــــــوه گل ، نغمــه داوود نـــمود

نغمـــــه ‏اش  درد دل غمــــــزده بهبــود نمود 


ســاقى از جام جهان‏ تاب به جـانِ عـــاشق

آنچه با جــان خلیـل ، آتش نمــــــــرود نمود

بنــده عشقِ مسیحـــــــــا دم آن دلـــــدارم

که بـه یُمـن قدمش ، هستى من دود نمود

در پریشانى ما هر چه شنیدى ، هیچ‏ است

 هیچ راکس نتـــوانست که نابـــود نمـــود

نازم آن دلبــــر پـــــر شـــور که با صهبایش

پــرده بــــردارِ  رُخ عــــابــــد و معبــود نمود

 

قــدرت دوست نگــــر کز نگهى از سر لطف

 ســــاجــــد خاک در میکـــده مسجـــود نمود


[ دیوان امام خمینی (ره) ص 114 ]

 

همه مشکلات و گرفتاری های ما


ناشی از غیبت طولانی مولایمــــــان


محبــوب دل هـا و منجی انســان هـا


قائـم آل محمّـد (ص) حضرت امــام مهــدی (عج) است

 

 پس برای تعجیــــل در فـــرج مبارکشــــان زیـــاد دعـــا کنیم



موضوع :