نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 864 )                                                                          


ســوره 11 : هــود ( مـکّــی ـ 123 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 221)


  ( قسمــت بیستــم )


کلیـدِگنــجِ هـدایت

 

جزء دوازد هــم صفحــه 231 آیه 88   ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِن کُنتُ عَلَىَ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّی  وَ رَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا

وَ مَا أُرِیدُ أَنْ أُخَالِفَکُمْ  إِلَى مَا أَنْهَاکُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِیدُ إِلاَّ الإِصْلاَحَ مَا  اسْتَطَعْتُ  

وَ مَا تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ  وَ إِلَیْهِ أُنِیبُ


 تفسیـــر لفظـــی :

 

گفت اى قوم من بیندیشید اگر از جانب پروردگارم دلیل روشنى داشته باشم و او  از سوى خود

 روزىِ نیکویى به من داده باشد [آیا باز هم از پرستش او دستبردارم] من نمى‏ خواهم در آن چه

شما را از آن باز مى‏ دارم با شما مخالفت کنم[و خود مرتکب آن شوم]من قصدى جز اصلاح[جامعه]

تا آنجا که بتوانم ندارم وتوفیق من جز به [یارى] خدا نیست

بر او توکل کرده ‏ام و به سوى او بازمى‏ گردم


 تفسیر ادبی و عرفانی :

                      

                                  ... وَ رَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ...

شعیب (ع) بیان کرد :

آن چه یافتم و دیدم نه از خود یافتم ؛

و نه بمردی و فتوّت خود به آن رسیدم !

بلکه آن روزیِ خدائی و موهبت الاهی ،

و رزق ربّانی و لطف ایزدی است که به من رسیده !

 

نمائی از مرقد حضرت شعیب نبی (ع) در اردن

 

گفتــــــــه انـــــد :

رزقِ حَسَـــن ، دوام نعمــت است بی مــؤنـــت ،

و کمــــال صفــــــاوت است بی وسیلــــت !

دوام نعمت ، غــــــــذای نفس است ؛

که مـــــرکـــــب خــــــدمت باشد ،

و کمـــال صفــــاوت ، غــــــــذای روح است ؛

که مـــــرکــــــز مشـاهـــــــدت باشد ،

 

و از رزقِ حَسَـــن است که کـــردار مخالــف گفتــــار نباشد ،

 

چون کسی که به زبــــان پنـــــــــد دهد ،

و آن چه خود گوید انجـــــام ندهد ،

واعـــــــــظ نیست ،

و آن کس که بر زبــــــــان حکمــــت رانَــــد ،

و کارهای او بر وفق حکمت نباشد ،

حکیـــــــــم نیست .

 

 

... وَ مَا تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ ...

خداوند به عیسی (ع) وحی فرستاد که :

ای عیسی ؛ نخست خــــــــــود را پنــــــد ده ،

اگر خــــــــود پنــــد گرفتی ، آنگاه به دیگران پنــــد ده !

وگرنه از من شــــــــرم دار !

چنان که گفتـــه انــــــــد :

هرکس حاکم بر خــــود در منـــع هوی و هوس نباشد ؛

حکم بر دیگران که به قصد ارشاد و هدایت است نافـــــذ نگردد ،

و هرکس که دانشِ بسیـــــار دارد ؛

ولی راه هدایت بر او گشوده نشده باشد ؛

از راه حـــق دور است !

و به یقیــــــــن بایــــد دانست ؛

که کلیـــدِ گنــــجِ هــــدایت ، توفیق است ،

چنان که کوشش در طاعات ،

و یافتن درجات ، به توفیق است ،


خوشا به حال کسی که توفیق ، او را رفیق است ،

اگر توفیق نبود ؛

نجــــــــــات خود کَی توانیم ؟

بی مرکبِ توفیق ؛ راه به حقّ چون بریم ؟

تنهــا به جهــدِ خــود کجـــــا رسیم ؟

این است که شعیب (ع) گفت :

... وَ مَا تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللّهِ ...

که گفتـــه انــــد :

تا جــــان در تـــــن است ،

و نفس را بر لب گــــذر است ،

و هشیــــــــاری حاصـــــل است ؛

از عبــــــودیـــت ، چــــــــــاره نیست ،

درست است که طاعت به توفیق است ،

لکن سعی و کوشش بگذاشتن ، روا نیست .

 


برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان


 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

  

 صلوات و دعای فرج فراموش نشود


 



موضوع :