نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 851   )                                                                          


ســوره 11 : هــود ( مـکّــی ـ 123 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 221)


  ( قسمــت هفتــم )


حقیقـتِ بنـدگی


 

 جزء دوازد هــم صفحــه 224 آیه 23 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَ أَخْبَتُواْ إِلَى رَبِّهِمْ

أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ


 تفسیـــر لفظـــی :

 

بى‏ گمان کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و [با فروتنى]

به سوى  پروردگارشان آرام یافتند آنان اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند بود


  تفسیر ادبی و عرفانی :  

 

خداونـــــــــد از روی اشارت ،

بر ذوق جوانمردان اهل حقیقت ،

می فرمـــــایــــــــد :

فردا ساکنــان حظیــــره ی قـــدس ، 

و اَشـــراف درجـــــات علّیّیــــن ،

کسانی خواهنـــــد بود که ؛

امروز حلقـــه ی فرمــــان مــــــا را ،

در گـــوش بنــــــدگی دارنـــــــــد .

حقیقت بندگی دو خصلت است :

آن کنی که او پسنـــــدد ،

و آن پسنــــــدی که او کند ،

نمرود طاغی در کافری یک بار تیـــر انکار بر روی ایمــــــان زد !

تو ای مسکین ؛ در مسلمـــانی روزی چنـــــــد بــــــــار ،

تیر انکار بر روی احکام شــرع و تقـــدیـــــر زنی ؟

صفت بندگیـــت کجــــــــــــا درست آید ؟

رضــــــــا و تسلیمت چون بُوَد ؟

بندگی آن است که در کوی حقیقت ،

کمـــــــــــر وفــــــــــا بر میــــــــــــان بندی ،

دست در بنـــــــــــد شـــــریعت نهی ،

که تا دست در بند می بُوَد ؛

هرگز به گشودن کمــــر نرسد !

تـو بنــــده ای و راه آزادان می روی !

تو بنــده ای و مــراد خداوندان می جوئی !

بنــــــده هــرگـــــــــز چـــــون خداونــــدش نبُوَد !

و آزادی و بنـــــــــدگی هــــــــر دو بــه هــــــم نرســـد .


 

 

مستیِ نیستی

 

در محضــــر شیخ ، یــــــادى از یـــار نبـود

در خـــــانقــه از آن صنـــــم آثـــــــار نبـود


در دیـــــــر و کلیســــا و کنیس و مسجــد

   از ســـاقــــى گلعـــــذار دیــّار نبـــــــــود

ســــرّى کــه نهفتـــه است در ســـاغر مى

با اهــــل خِـــرد ، جــرأت گفتـــــــــار نبود

دردى که ز عشق ، در دلِ مـى زده است

 با هشیــــــــاران مجـــــال اظهـــار نبـــود

راهى است ره عشق کـــــه بـــا رهرو آن

 رمــزى باشد که پیش هشیـــــــار نبـــود

زین مستىِ نیستى که در جان من است

در محکمــــه هیــــــــــچ جــاى انکار نبود

 

هشیار مبــــاش و راه مستـــــان را گیـــر

کانـــــدر صف هشیــــاران ، دیـــدار نبود

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 106 ]

 



موضوع :