*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 788 ) متن کامل خطبـــه غدیــریـــه (کلیک)
ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )
( قسمــت نهـــم )
طـریـق عشــق
( جزء د هــم صفحه 190 آیه 23 )
اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُـــــــواْ لاَ تَتَّخِذُواْ آبَاءکُمْ وَ إِخْوَانَکُمْ أَوْلِیَاء
إَنِ اسْتَحَبُّواْ الْکُفْرَ عَلَى الإِیمَانِ وَ مَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمْ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ
تفسیـــر لفظـــی :
اى کسانى که ایمان آورده اید اگر پدرانتان و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح دهند
[آنانرا] به دوستى مگیرید و هر کس از میان شما آنان را به دوستى گیرد آنان همان ستمکارانند
تفسیر ادبی و عرفانی :
نشانه ی راستیِ ایمان به یگانگیِ خداوند ،
قطع علاقه ها و ترک عادت ها ،
و توجه به خــــــــدا در تمــــام حالات است ،
که هرکه حلقـــــه ی انقیـــــــاد شــــرع ،
در گوش فرمان کند به بهشت رسد ،
و هرکس که دیــــــده ی حــــــرص ،
به ناوک فقر و فاقه بدوزد ، از دوزخ برهد ،
هرکس یعقوب وار در غمخانه ی عشق نشیند ،
و از علایق و خلایق بِـبُــــرّد ، به صحبت مولی رسد .
ابراهیم خلیــــــل در بدایت ،
کار دنیــا را بر مثــال ستــاره و مـــاه دیـد ،
سپس آفتــــــــاب خود را بدو نمود !
چون در نگریست بر هیچ یک از آن ها ،
آثار عـزّ فقـــــر و نشــان ازل و ابــــــد ندید !
و به یکباره از دنیــــــــا اعـــــراض کرد ،
و دل از فــــرزنـــــــــد بداشت !
و نفس خویش را به آتش نمــــرود سپرد ،
پس هرکه خواهد در کوی موافقت ،
بر بســـــــــاط محبــــــت منـــــــزل کند ،
باید مرکب علاقـت را یکبــــــارگی پی کشد !
ابراهیم ادهم که دست از پادشاهی بلــــخ بشست ،
و به اورنــــگ فقـــــــــــر نشست ،
و رهسپـــــــار مکــــــه شد ،
و در آنجا رحــــل اقـــــامت افکند ،
روزی پسرش که از جایگاه پدر باخبر شد ،
به دیـــــــدن وی عــــــزم حـــــــج کرد ،
چون به موســــم حــــــــج رسید ،
ابراهیم او را دید ، از او برگشت ،
و به گوشه ای باز شد و بسیـــار بگریست !
و گفت :
خـــــدایــــــــــا ؛
همه ی خلق در هوای تــــــــو واگذاردم ،
و از خان و مان و فرزنــــــد درگذشتم ،
تا به دیــــــــدار تـــــــــو رَسَـــــم ،
دیگر مرا دیـــدار فرزنــــــد علاقه نباشد !
آن کس که تو را شناخت ، جان را چه کند ؟
فرزنـد و عیـــال و خـان و مــان را چه کند ؟
دیوانــــه کنی هـــر دو جهــــانش بخشی
دیوانـــــه ی تـــو هر دو جهـان را چه کند ؟
خداوند تبارک و تعالی فرمود :
( آیه 24 ) قُلْ إِن کَانَ آبَاؤُکُمْ وَ أَبْنَآؤُکُمْ وَ إِخْوَانُکُمْ وَ أَزْوَاجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ
وَ أَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَ مَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا
أَحَبَّ إِلَیْکُم مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُواْ
حَتَّى یَأْتِیَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ
بگو اگر پدران و پسران و برادران و زنان و خاندان شما و اموالى که گرد آورده اید
و تجـــــارتى که از کسادش بیمناکیـــــد و ســــرا هایى را که خوش مى دارید
نزد شما از خدا و پیامبرش و جهاد در راه وى دوست داشتنى تر است !
پس منتظر باشیـــد تا خـــــــــدا فرمانش را [به اجرا در] آوَرَد
و خـــداونــــــــد گروه فاسقــان را راهنمایى نمى کند
هرکس عیال و فرزند و خویش و پیوند و مال و مُلک و اسباب را از خــــدای و رسول دوست تـــــر دارد
بهره ی وی از مسلمــــانی جـــــز نـــامــــی نیست ! و از حقیقت ایمان او را بوئی نه !
بیچاره آن کس که عمری به سر آرَد و او را از این حدیث بوئی نه !
تو را از دریـــــــــا گمان چیست که جــوئـــــی نه !
بریدن از علقه های دنیــــا و زن و فرزند و خان و مان بود که مولایمان امیرالمؤمنین علی علیه السلام
به هنگام ضــــــــربت خــــوردن با خــــــــــــــدای خویش زمـــــــــزمـــــه کرد و فرمود :
فُــــــزتُ بِرَبِّ الکعبـــــــــــــه ( به خـــــدای کعبــــــه رستگار شدم )
الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب (ع)
عیــــــد سعیــــــد غــدیــــــر خـــــــــــم ، و انتصاب آقا و مولایمان
امیرمؤمنان علی ابن ابیطالب صلوات الله و سلامه علیه را به مقام عظمای ولایت ،
تبـــــریک عرض می نمائیــــم
یــا علـــی ؛
ای فدایت جــــان عــالَـــم یا علی
جــان مــا را کن ز عشقت منجلی
کاش با بیعـت وفـــــادارت بدیـــم
در صــراط عشـق مـــا یارت بدیم
در بهارستــــان تو گل می شدیم
همــــــره آواز بلبــــل می شدیم
از غدیــر خــــم سبوئی می زدیم
در طریق عشق گــوئی می زدیم
موضوع :
نظر ()