*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 757 )
ســوره 8 : انفـــال ( مـدنـی ـ 75 آیه دارد ـ جزء نهم ـ صفحه 177 )
( قسمــت چهــارم )
پــرده‌ی اَنـــوارِ
( جزء نهــم صفحه 178 آیه 9 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ فَاسْتَجَابَ لَکُمْ أَنِّی مُمِدُّکُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلآئِکَةِ مُرْدِفِینَ
تفسیـــر لفظـــی :
[به یاد آورید] زمانى را که پروردگار خود را به فریاد مى طلبیدید
پس دعاى شما را اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته پیاپى یارى خواهم کرد
تفسیر ادبی و عرفانی :
نوشتــــــه اند :
استغاثت ، سه قسم است :
یکی از حق به خلق ؛ که نشان بیگانگی و نومیدی از قبول دعا است ،
یکی از خلق به حق ؛ که راه مسلمانی است و شرط بندگی ،
و سومی ؛ استغاثت از حق به حق است که
وسیلت دوستی است و اجابت دستوری ،
او که از حق به خلق نالد درد افزاید ،
او که از خلق به حق نالد ، درمان یابد ،
او که از حق به حق نالد ، حق بیند و حق شنوَد .
خــدایــــــا ؛
اگر من تو را طلب کنم ، مرا وا می گذاری !
و اگر تو را ترک کنم ، مرا می طلبی !
پس نه با تو قرار است ، و نه از تو فرار !
استغاثت کننده از تو به سوی تو است ،
خــدایــــــا ؛
اگر تو را بخوانم ، برانی ! (بخاطر گناهانم)
و اگر بروم ، بخوانی ! (از روی فضل و کرمت)
پس من چه کنم بدین حیـــــــــرانی ؟
نه با تــــــــــو مـــــــــرا آرام !
نه بی تو کارم به سامان !
نه جای بریدن ! و نه امید رسیدن !
فریـــــــــــــــاد از تـــــــــــو ! که :
این جـــــــــــــان ها همــــــــــه شیــــــــدای تو !
و این دل ها همــــــــــــه حیـــــران تـــــو !
هم تو مگر سامـــــان کنی
راهم به خود آســـــان کنی
زان مرهم و احســـــان تو
درد مرا درمـــــــان کنی !
ساحل وجــــود
عاشق روی تــــــــــــو ام ، دست بدار از دل من
به خـــــدا جُـــــز رُخ تــــو ، حل نکند مُشکِل من
مهــــر کوی تـــــــــو ، در آمیختـــــه در خلقت ما
عشق روی تــو ، سرشته است به آب و گل من
نیست جز ذکــر گُل روی تـــــو ، در محفِـــــــلِ ما
نیست جُز وصـــــــل تـو ، چیــز دگـــری حاصلِ من
پــاره کن پــــرده‌ی اَنـــــــــــــوارِ میــان من و خود
تاکند جلـــــــوه ، رخ مــــــــــاه تــــــو اندر دل من
جلوه کن در جبـــــل قلــــب من ای یــــار عزیـــز !
تا چو موسی ، بشود زنـــــــــده دل غافــــــل من
در ســـــــرا پای دو عالـــــم رُخ او ، جلوه گر است
که کند پـــــــــوچ همه زنـــــدگی باطـــــــــل من
موج دریـــــــاست جهان ، ساحل و دریایی نیست
قطــره ای از نـــم دریـــای تـــو ، شد ساحــل من
زدخلیـــل عالم چون شمس و قمــــــر را به کنار
جلـــوه‌ی دوست نباشـــد چـــو مــن و آفــل من
[ دیوان امام خمینی (ره) ص 174 ]
موضوع :
نظر ()